Яшьлегем тугае. Фаиль Шафигуллин

      Еракта мачталар тирбәлә,

      Еракта күк томан – җир мәллә?

      Күк томан туган ил ярлары,

      Командор атавы карлы әле.

      Узабыз Командор атавын,

      Монда җил басалмый винт шавын.

      Су өсте яп-якты… көзгедәй.

      Җир исе… Кайдадыр, ахры, җәй.

      …Онытылган зилзилә, давыллар,

      Онытылган талчыгу, арулар.

      Күп көннәр диңгездә үткәреп,

      Рәхәт соң, әй, кайтып барулар.

      Каршыда урманнар, тугайлар,

      Каршыда якыннар, дус-ишләр.

      Каршыда сандугач, тургайлар,

      Ал таңнар, ак көннәр, саф кичләр.

      Каршыда Туган ил ярлары,

      «Күк томан шул микән, карале?»

      Җил… күзләр яшь белән каплана.

      – Шул, шул, – ди Николай, шатлана.

      Николай, романтик Николай,

      Ул – минем күптәнге дус малай.

      Ничә ел инде гел бергә без

      Океан, диңгезләр кичәбез.

      …Шаулы порт. Музыка. Чәчәкләр…

      Каршылый Туган ил улларын.

      Юмарт җил хуш исләр китерә,

      Мул сибә кояшы нурларын.

      Әй, гүзәл, әй, нәфис бу яклар,

      Һәр тараф яп-якты, гөл генә.

      – Күр инде, Николай, халыкны,

      Гүя без дөньяда бер генә.

      Әйтерсең без бүген кайтканбыз

      Бик ерак планета-йолдыздан.

      Олылап каршылый җир шулай

      Кайткан бер судноны диңгездән.

      Алкышлар тетрәтә яр буен,

      Чәчәкләр… чәчәкләр явалар.

      Кавышу шатлыгын кичереп,

      Якыннар кочакка авалар…

      Бу икәү – капитан игезе.

      Ромутка, Леночка… тегесе

      Үзеннән зур букет күтәргән –

      Кемнеңдер кызы, йә сеңлесе.

      – Маринам, – диде дә Николай,

      Атылды тегесе туп кебек.

      Нәни кыз – сагынылган кочакта,

      Моннан да зур бәхет юк кебек…

      Марина, Марина, хәтерлә,

      Ә минем хәзер дә хәтердә:

      Яр буйлап өчәүләп йөрдек без,

      Җилкәнле көймәләр күрдек без.

      Николай ягымлы, ә син шат,

      Су кердек ул көнне ничә кат.

      Комнардан йорт корып уйнадык,

      Көлеп тә, йөгереп тә туймадык…

      Исемдә Коляны тиргәвем:

      – Алдакчы, сизмәс дип белгәнсең,

      Бар икән нинди зур кызчыгың,

      Ә миннән яшереп йөргәнсең.

      Әнисе кайда соң? Дәшмисең?..

      Чү, тукта, ни булды? Кирәкми…

      Синең бу карашың, Николай,

      Эх, шундый әрнетә йөрәкне…

      …Аннан соң өр-яңа «победа»

      Һәм теге мыеклы кырыс ир…

      Аннан соң бер хатын тавышы:

      «Марина, кил, кызым, бире кил».

      Чакырды ул сине, иркәләп,

      Елмайган күк булды ире дә.

      Ә Коля ялынды никадәр:

      «Кал, кал, дип, Маринам, биредә».

      Ләкин син киттең шул аңардан,

      Бер