Siostra Słońca. Lucinda Riley

      1

      – Nie pamiętam, gdzie byłam ani co robiłam, kiedy usłyszałam, że ojciec nie żyje.

      – Dobrze. Chcesz o tym pomówić?

      Patrzyłam na Theresę siedzącą w skórzanym fotelu z wysokim oparciem. Przypominała mi Susła z herbatki w Alicji w Krainie Czarów albo jednego z jego wkurzających przyjaciół. Często mrugała za swoimi okrągłymi okularami i wiecznie zaciskała usta. Spod tweedowej spódnicy sięgającej kolan widać było wspaniałe nogi. Miała też świetne włosy. Doszłam do wniosku, że nawet mogłaby być ładna, gdyby chciała, ale wiedziałam, że jej zależy tylko na tym, by sprawiać wrażenie inteligentnej.

      – Elektro? Znów gdzieś mi odpływasz.

      – Tak. Przepraszam.

      – Myślałaś może o tym, co czułaś, kiedy dowiedziałaś się o śmierci ojca?

      Nie mogłam wyjawić jej, o czym naprawdę myślałam, więc skwapliwie skinęłam głową.

      – Tak.

      – I?

      – Nie potrafię sobie przypomnieć. Przykro mi.

      – Wydaje się, że jego śmierć