Mesjasz Diuny. Frank Herbert
grunt, którego dotkną stopą.
– Siedzą w swoich zbiornikach, więc ich stopy nie dotykają gruntu. – Paul nie taił irytacji.
– Naibowie mogą wziąć sprawy w swoje ręce, mój panie – oznajmił kwizar.
Paul zmierzył go wzrokiem.
– W końcu są Fremenami, mój panie – nie ustępował Korba. – Dobrze pamiętamy, że Gildia przywiozła tych, którzy nas ciemiężyli. Nie zapomnieliśmy, jak grożąc ujawnieniem ciemięzcom naszych tajemnic, narzuciła nam haracz przyprawowy. Wycisnęła z nas ostatnią…
– Dość! – warknął Paul. – Sądzisz, że ja zapomniałem?
Jak gdyby nagle zdał sobie sprawę ze swych słów, Korba zająknął się, zamamrotał i wreszcie wykrztusił:
– Mój panie, wybacz mi. Nie chciałem przez to powiedzieć, że nie jesteś Fremenem. Nie miałem…
– Przyślą sternika – rzekł Paul. – A taki by tu nie przybył, gdyby widział w tym niebezpieczeństwo.
Irulanie ze strachu zaschło w ustach.
– Ty… widziałeś, jak sternik tu przybywa?
– Oczywiście, że nie widziałem sternika – odparł Paul, przedrzeźniając ją. – Ale widzę, gdzie był i dokąd zmierza. Niech przyślą nam sternika. Może mi się przydać ktoś taki.
– Tak rozporządzono – powiedział Stilgar.
Zakrywając dłonią uśmiech, Irulana pomyślała: „Więc to prawda. Nasz Imperator nie widzi sternika. Oślepiają się nawzajem. Spisek jest ukryty”.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.