Сайланма әсәрләр. 4 томда. Том 4. Ахат Гаффар
Гагаринның Җир тирәли очып кайтуы хакында язганын укыйм.
Горурлана белгән.
Ялгыш сүзләре дә бар.
Тик аның «Җиңелмәс көч – хаклык көче бездә!» дигәненә мин бүген бик ышанам.
Болай дип язган (1943 ел, Төньяк-Көнбатыш фронт, «Ватан өчен» хәрби газетасы):
Ганс. Фриц, кайда син?
Фриц. Мин рус разведчигын тоттым.
Ганс. Алып кил үзен бирегә!
Фриц. Җибәрми…
Шулай, ул хәтәр җор кеше иде.
Ул 1980 елның 1 июнендә вафат булды. 1907 елның 6 гыйнварында дөньяга килгән. Шул гомерендә әсәрләре 59 китап рәвешендә халкыбыз күңеленә иңгән, әллә ничә телгә тәрҗемә кылынган. Әле күпме сәхнә әсәрләре бар!
Чын мәгънәсендә энциклопедияче, акыл иясе, остаз (1934 елдан – СССР Язучылар союзы әгъзасы). Аксакал зат (РСФСР Верховный Советы Президиумы Рәисе урынбасары булып торган, депутат). Татарстанның Г. Тукай исемендәге Дәүләт премиясе иясе, атказанган сәнгать эшлеклесе. Бүген аның хакында «Кызыллыгы» бар иде инде» диючеләр дә бар. Кем «кызыл» булмаган? Ә кешенең бөтен бәһасе, дөньяга кирәклеге – аның күңеле сафлыгында, мәсләгендә ул.
Мирсәй ага саф күңелле иде. Илне, Ватанны, кешеләрне дә шуңа өндәде. Шуның белән аны белгәннәр, беләселәр хәтерендә. Озакка гына түгел. Мәңгелеккәдер. Халкыбызның мәңгелек барышында Мирсәй Әмир кебек әйбәт юлдашлар барында һичничек адашмабыз.
ДУШИ ВЫСОКИЕ ПОРЫВЫ
В творчестве писателя Мирсая Амира нашли своё отражение грандиозные всполохи истории, будоражившие мир. Потому искусство этого старейшины татарской литературы и стало достоянием всей многонациональной культуры нашей страны. Подтверждением этому является неоднократное издание произведений М. Амира в Москве. Так, в прошлом году издательства «Художественная литература» и «Современник» выпустили в свет его роман «Чистая душа» и повесть «Рыбацкие байки». Обе книги – в превосходном оформлении и очень квалифицированно переведены: первая – А. Зуевым, вторая – известным мастером-юмористом Л. Ленчем.
Содержание своих произведений М. Амир черпает из глубин народной жизни. И самое большое слово, сказанное писателем, – о чистоте души народа и отдельной личности, об утверждении этой чистоты.
«Жизнь – это сложная штука», как говорится в «Рыбацких байках». Надо помочь человеку в минуты печали. Шутка, улыбка, смех всегда остаются важным оружием Мирсая Амира. Улыбка у него – особая. Она пронизана тонким лиризмом. Улыбаясь, автор и размышляет, и воспитывает.
Творческая палитра писателя разноцветна, герои многолики. Отражая разные стороны нашей действительности, М. Амир ведёт и серьёзный, и «развлекательный» разговор. Но, оставаясь серьёзным в своих самых весёлых вещах, он их пронизывает, как солнечным лучом, лирическим юмором. Эта особенность его творческой манеры ярко вырисовывалась уже в повести «Агидель», увидевшей свет в 1936 году. Жизнеутверждающая сила красоты и добра характерна для всего творчества одного из аксакалов татарской советской