Гасыр белән гасыр арасында / Между веками. Клара Булатова
биеккә.
Мин күккә дә карашымны атмыйм,
Йөрмим башым җиргә иеп тә.
Юк, эзләмим синең күзләрне дә,
Аларда да түгел мин көткән.
Битарафлык, бушлык тирә-юньдә —
Хәзер мин дә шуңа күнеккән…
1991
Марсның Флёра апасына котлау шигыре
Туган көнең белән котлаганда,
Шуны телим сиңа, Зур апа:
Кайгы-хәсрәт күрми озак яшә,
Сәламәт бул, шат бул һәрчакта!
Син татарча җырлар яратасың,
Матур җырлар күңел юата.
Туган көнең белән шул җырларны
Бүләк итәм сиңа, Зур апа!
1991
Апага
Бу тормышта төрле көннәр була,
Кайчакларда авыр уй бaca.
Шул чакларда гел бер фикер туа:
«Апа килсен иде, ичмаса!»
Таралгандай була караңгылык,
Өйгә якты кайта, син килсәң,
Әткәй дә юк хәзер, әнкәй дә юк,
Ярый әле, апа, син исән.
Үз-үзеңне хәзер бетермичә,
Саклабрак берүк йөр инде.
Апа да син безгә, ана да син,
Исән генә була күр инде!
1991
«Инде «ирек», «хөрлек» дибез икән…»
Инде «ирек», «хөрлек» дибез икән,
Хак гаделе болай тормышның:
Россиянең үз дәүләте булсын,
Үз дәүләте булсын латышның.
Үз иреге булган татарның да
Үз станы булсын, үз иле!
Һәм саклансын, берүк,
матур җырлар
Тудыра ала торган үз теле!
1991
«Без, хатын-кыз, ир-ат – терәк, диеп…»
Без, хатын-кыз, ир-ат – терәк, диеп,
Иблисләрне күпме яр иттек.
Затыбызга ук ят маңкортларны
Ил тутырып, җирдә бар иттек.
Яшьлегемдә нәсел дәвамымны
Шул чакларда, Тәңрем, яраттың…
Бер пәйгамбәр тудырасым килә,
Яшьлегемне кайтар, йә Раббым!
1991
«Никләргә язмыш ялгыш язылган?..»
Никләргә язмыш ялгыш язылган?
Никләр дип киттек туган авылдан?
Төшләрдә кайтып урыйм мин тагын
Нәдер авылын, Сәвәләй тавын.
Бала чакларым үткән җәйләрдә
Чәчәкләр җыйдым Сәвәләйләрдә.
Ел фасыллары кат-кат әйләнә,
Күпме су акты инде Зәйләрдә.
Ел фасыллары кайта әйләнеп,
Үткән гомерләр кайтмый бит тагын…
Төшләрдә генә кайтып әйләнәм
Нәдер авылын, Сәвәләй тавын.
1991
«Күпме генә яшәдем соң?…»
Күпме генә яшәдем соң?
Күпме генә яшьнәдем?
Күпме генә сөйләсәм дә,
Әле берни әйтмәдем.
Күпме генә сөйләсәм дә,
Түгелсә дә сүзләрем,
Әйталмадым тик минеке —
Үземнеке дигәнен.
Ә әйтерем бар иде бит,
Әле ничек бар иде!
Әйтәм генә дигәндә дә,
Телем тешкә бәрелде.
Кабынганы дөрләмәде —
Пыскып калды учакта…
Үзәктәге шигырьләрем —
Чыкмый калган китапта.
Элгәреләр