Tanrı nə vaxt gülür. Энтони де Мелло
dedim uşaqları yığışdırın. Tamamilə! Şəkildə uşaq qalmasın!
Ancaq Uistler öz yaradıcılıq alovunu söndürə bilmir. Növbəti variantda şəkildə uşaqlar, doğrudan da, yox idi. Onlar çayın sahilində iki kiçik qəbirdaşı altında basdırılmışdılar.
LUİS SİNKLERİN MƏSLƏHƏTİ
Bir dəfə bir qrup tələbə böyük romançı Luis Sinklerdən onlara mühazirə oxumasını xahiş edir və bildirirlər ki, gələcəkdə yazıçı olmaq fikrindədirlər. Luis mühazirəni bu sözlərlə başlayır:
– Sizlərdən kim, həqiqətən, yazıçı olmaq fikrindədir?
Hamı əlini qaldırır.
– Belə olan halda hər hansı bir şeydən danışmaq tamamilə mənasızdır. Sizə belə məsləhət verəcəyəm: gedin evə və yazın, yazın, yazın…
Bunu deyərək qeydlərini cibinə qoyur və auditoriyanı tərk edir.
BEYİN NƏYƏ LAZIMDIR
Bir qadın yenicə aldığı çox mürəkkəb bir mətbəx cihazını “İstifadəçi üçün təlimat”ın köməyi ilə yığmağa çalışırdı. Lakin az sonra bunu bacarmayacağını anlayan qadın təslim oldu və bütün detalları elə stolun üstündə səpələnmiş vəziyyətdə qoyaraq çıxıb getdi.
Bir neçə saatdan sonra evə qayıdaraq cihazın qulluqçu tərəfindən yığıldığını və əla işlədiyini görən qadının təəccübünü təsəvvür etmək çətin deyil.
– Axı sən bunu necə bacardın?! – deyə o, heyrətlə soruşdu.
– Bilirsiniz, xanım, oxumağı bacarmayanda beynini işlətməyə məcbur olursan.
ÖYRƏTMƏK, YA ÖYRƏNMƏK?
Qırx yeddi il müxbir və ədəbi redaktor işləmiş bir nəfər bir gün yerli Təhsil Komitəsinə zəng vurur və özünün qəzet biznesindəki çoxillik təcrübəsindən danışaraq savadsızlığın aradan götürülməsinə yönəldilmiş yerli proqramda iştirak etmək arzusunda olduğunu bildirir.
Uzun bir fasilə. Sonra xəttin o biri başından kimsə soruşur:
– Çox gözəl. Siz öyrətmək, yoxsa öyrənmək istəyirdiniz?
QARPIZ İŞİ
Üç oğlanı qarpız oğurluğunda təqsirləndirirdilər. Məhkəmə zalında onlar böyük həyəcanla hakimin qərarını gözləyirdilər və özlərini ən pis hökmə hazırlayırdılar, çünki hakim ətrafda sərt bir adam kimi tanınırdı.
Ancaq hakim həm də müdrik müəllim idi. O, çəkici ilə stola vuraraq zalda olanlara üzünü tutdu:
– Zəhmət olmasa, uşaqlıqda heç vaxt qarpız oğurlamayanlar əllərini qaldırsınlar.
Bir qədər gözlədi. Məhkəmə icraçıları, polislər, tamaşaçılar – elə hakimin özü də – hamı əllərini qarşılarında, stolun üstündə saxlamışdı.
Məhkəmə zalında heç kimin əlini qaldırmadığına tam əmin olduqdan sonra hakim hökm verdi:
– İddia rədd edilir!
HƏR ŞEY MAŞINLARA GÖRƏDİR
Bir mömin qadın müasir gənclərin həyat tərzindən gileylənərək deyirdi:
– Bunun hamısı maşınlara görədir! Gör rəqs etmək və bir yerdə vaxt keçirmək üçün onlar necə uzaqlara getməli olurlar. Yəqin, sənin vaxtında başqa cür idi, elə deyilmi, nənə?
Səksənyaşlı qadın cavab verir:
– Bilirsən, biz bacardığımız qədər uzağa getməyə çalışırdıq!
ALLAH MƏTBƏXDƏ İDİ
Ana:
– Bilirsən ki, sən mətbəxdən peçenye oğurlayarkən Allah burada idi?
– Hə.
– Və O, bütün bu vaxt ərzində səni izləyirdi?
– Hə.
– Bəs, səncə, O sənə nə deyirdi?
– Deyirdi ki: “Bizdən başqa burda heç kim yoxdu, mənə də bir az götür!”
RAVVİN2 YAMSILAMIR
Gənc ravvin atasının yerini tutanda hamı onun atasına heç oxşamadığını söyləməyə başladı.
– Tamamilə əksinə, – gənc cavab verdi, – mən son dərəcədə atama oxşayıram. O heç kimi təqlid etmirdi, mən də heç kimi təqlid etmirəm.
Özün kimi ol! Dahi insanları böyük işlər görməyə qanadlandıran daxili alov səndə yoxdursa, onları təqlid etməkdən çəkin.
KRALI TƏQLİD
Bir dəfə Londonda Hendelin “Xilaskar”ının premyerası gedərkən tamaşaçılar arasında kral da var idi. Xor “Alliluyya”nı ifa etdiyi zaman kral o qədər təsirlənir ki, bütün qaydalara zidd olaraq sükut içində öz yerindən qalxır. O bunu əsl şedevr qarşısında hörmət əlaməti olaraq etmişdi.
Bunu görən bütün lordlar kralın ardınca durmağa tələsdilər. Onların ardınca isə, əlbəttə ki, qalan tamaşaçılar da yerlərindən qalxdılar!
Həmin gündən “Alliluyya” oxunan zaman yerindən qalxmaq ənənə halını aldı. Bu, dinləyicinin emosional vəziyyətindən və ya ifanın keyfiyyətindən asılı olmayaraq həmişə belə olur.
TUTUQUŞU VƏ ÖSKÜRƏK
Sevimli tutuquşusu öskürməyə başlayandan sonra qoca dənizçi siqaret çəkməyi tərgitməli oldu. O, otağı hər zaman dolduran siqaret tüstüsünün tutuquşunun sağlamlığına ciddi zərər vura biləcəyindən ehtiyat edirdi.
Qoca kömək üçün baytara müraciət etdi. Əsaslı müayinədən sonra həkim bildirdi ki, tutuquşuda heç bir quş xəstəliyi və ya sətəlcəm tapmayıb. Tutuquşu, sadəcə, siqaret çəkən sahibini yamsılayırmış.
PAYINI ALACAQSAN!
Dayısı Co həftəsonu onlara gəldiyi üçün balaca Cimmi çox sevinirdi. Sevimli dayısının onunla bir otaqda yaşayacağı və bir çarpayıda yatacağı xəbərini heyranlıqla qarşıladı.
Gecə otaqda işıq sönəndən sonra Cimmi nəyisə xatırladı.
– Op! – o səsləndi. – Az qala unutmuşdum!
O, çarpayıdan sıçradı və onun yanında dizləri üstə durdu. Co dayı uşaqla həmrəy olduğunu göstərmək istədi və özü də çarpayının digər tərəfində dizi üstə durdu.
– Oy! – Cimmi titrək səslə pıçıldadı. – Dayı, səhər anam sənin nə etdiyini görəndə payını verəcək! Axı güvəc çarpayının bu tərəfindədir!
BABANIN KOSTYUMU
– Mən istərdim ki, sən tutduğun mövqeyə uyğun geyinəsən. Təəssüflənirəm ki, sənə bu cır-cındırı geyinməyə icazə vermişəm.
– Amma mən kifayət qədər yaxşı geyinmişəm axı.
– Yaxşı
ravvin – yəhudilərdə din xadimi, ruhani.