Ихлас тойгылар / Искренние чувства. Илдус Гыйләҗев

      Юлларыңа бүтән чыкмам инде,

      Сорауларым белән борчымам.

      Аңлаешлы итеп әйттең бүген:

      – Килмә, – дидең, – бүтән каршыма.

      Җимерелеп төште күктән болыт,

      Күчәреннән җирем ычкынды.

      Ишетмәдең генә, күңелемнән:

      – Ялгышасың! – диеп кычкырдым.

      Син үзеңне күптән күндергәнсең,

      Мин нишләрмен тынгы тапмасам?

      …Шунда гына сине онытырмын –

      Тибүеннән йөрәк туктаса…

      Күкрәк аша пуля тишеп үткән,

      Бабай исән, хәйран калырлык.

      Йөрәк читен ертып узалмаган –

      Ара калган кәгазь калынлык.

      Сугыш арты еллар искә төшә,

      Сирәк тиде татлы кабымлык.

      Әй ул ипекәйнең тәмлелеге,

      Ак май яксаң кәгазь калынлык…

      Язмышларны шул да хәл итә шул,

      Яшьлек узды, әйдә, кагылмыйк:

      Бербөтен үк була алмадык ич –

      Ара калды кәгазь калынлык…

      Көзләр җитсә, кыр казлары

      Җылы якка кузгалалар,

      Йорт казлары карап кала,

      Каңгылдашып сызланалар.

      Ерак юллар тартадырмы –

      Канат кагып талпыналар.

      Калдырмагыз, дигән кебек,

      Күккә таба омтылалар.

      Тимерчыбык өзгәләнә,

      Баганага бәреләләр.

      Очу дәрте биләп алгач,

      Хыялыйга әйләнәләр.

      Ирекле тормыш шаукымы

      Саклангандыр каннарында.

      Онытылган киек чаклар

      Уянадыр җаннарында.

      Мәхәббәт – яз күбәләге –

      Канат какса көзебездә,

      Очалмаган йорт казлары

      Охшап куя үзебезгә…

      Һәрбер кеше шәхес, кабатланмас,

      Тик үзенчә сөя, ярата.

      Чагыштыра күрмә, ялгышырсың,

      Шәфкатьле бул миңа карата.

      Омтылышым, бәлки, күпкә кимдер,

      Ә кем белә, бәлки, артык та.

      Башкаларга мин бик охшамаган,

      Битәрләргә берүк ашыкма.

      Үземә бертөсле холык миндә,

      Аңламассың бераз түзмичә.

      Яшәргә тырышам кеше төсле,

      Яратырга, ләкин үземчә.

      Урталык юк минем өчен,

      Аумакайны җенем сөйми.

      Телемә дә гел үпкәм юк,

      Ни уйласам, шуны сөйли.

      Кыска әйтсәк, йөрәгемне

      Урталайга һич бүлалмыйм.

      Ике йөзем булмаган күк,

      Йә яратам, йә күралмыйм.

      Син качарга миннән тиеш идең,

      Ялкынга бит кердең күрәләтә.

      Охшап калдың уттан киталмаган,

      Канатлары көйгән күбәләккә.

      Мин дә сүндем сине кызганудан,

      Очрашырга безгә ярамаган.

      Син күбәләк булдың очалмаган,

      Мин – бер учак, дөрләп яналмаган.

      Сөю