Sağlığında qiymət verin insanlara. Джабир Новруз
sizdən mayalandı,
Bulaq suyu, dağ havası.
Minib polad təkərlərə,
Çıxdıq uzaq səfərlərə.
Tökülmüşdük şəhərlərə,
Bulaq suyu, dağ havası.
Dayı getdi, əmi getdi,
Ömrümüzün çəmi getdi,
Ağzımızın təmi getdi.
Bulaq suyu, dağ havası.
Zirvələrin başı qarlı,
Meşələrin içi barlı.
Ay kökünə etibarlı
Bulaq suyu, dağ havası.
Yoxuş yoran çağım hanı,
Daşdan ağır yuxum hanı,
Həsrətimin qəhrəmanı,
Bulaq suyu, dağ havası.
Şəhər orda, oba burda,
Övlad orda, baba burda,
Ömür çapır iki yolda,
Bulaq suyu, dağ havası…
EL İÇİNDƏ UNUDULUR…
Bu dünyada hər dərd, kədər,
el içində
unudulur:
Ən dəhşətli faciələr
el içində
unudulur.
Nəyimiz var əks olunub
xalq qəlbinin
güzgüsündə,
Özümüz də hiss etmədən
güc alırıq
özgəsindən…
Hiss etmədən bir-birini
duya-duya
yaşayırıq.
Bir-birinin günahını
yuya-yuya
yaşayırıq…
Ən yanıqlı göz yaşları
el əliylə
qurudulur…
Ən dəhşətli faciələr
el içində
unudulur…
Yadımdadır uşaqlığım,
Yadındadır
körpəliyim…
Bir gün bizim üstümüzü
kabus ölüm
kölgələdi.
Atam getdi, atam öldü,
beli sındı
evimizin…
Cavan anam dərd əlindən
fəryad çəkdi
uzun-uzun…
Neçə dəfə qarğış etdi
o taleyə,
o allaha,
Huşu getdi, rəngi qaçdı…
Dedim ölər
anam daha…
Kənd töküldü evimizə
gözümüzdə
işıq yandı…
Dərya boyda nisgilimiz
gilə-gilə
parçalandı,
El qəlbinə axıb getdi
qətrə-qətrə,
qaşıq-qaşıq,
Mən anama durub baxdım
gördüm xeyli
yaxşılaşıb…
O zamandan bu kəlmələr
mənim üçün
şüar olub…
Ən dəhşətli faciələr
el içində
unudulur.
Keçən hərbi xatırlayın,
keçən hərbi
salın yada,
Nə dadmadıq bu dünyada,
nə görmədik
bu dünyada…
Biz itirdik milyonlarla
qızı, oğlu,
əri, mərdi…
İnsanlardı dözdü elə
dağ olsaydı
əriyərdi…
Kədər, hicran güllələri
sinəmizi
dəldi keçdi,
Yenə hərbin ağır yolu
el qəlbindən
gəldi keçdi.
Milyonlarla qurban verdik
fəqət yenə
xalq dayandı…
O bununçun keşik çəkdi,
bu onunçun
alovlandı…
Yadlar belə bir-birinə
ümid verdi,
istək verdi…
Oğlu ölmüş analar da
bir-birinə
ürək verdi…
Hamı dedi bir ağızdan
sözlərində
inam, qürur,
Ən dəhşətli faciələr
el içində
unudulur.
Nisgiliniz olan kimi
dayanmayın
çölə çıxın…
Adamlardır gəlib gedir
dəstə-dəstə
axın-axın:
Siz qoşulun insanlara,
siz qoşulun
axınlara,
Gücü çatmaz dərdin, qəmin
onda sizə,
yaxın gələ…
And içirəm gücü çatmaz,
and içirəm,
olun, əmin…
Çölə çıxdın, insan gördün
yox olacaq
dərdin, qəmin.
Bu müdrik bir həqiqətdir,
böyük, ölməz,
qədim, ulu…
Ən yanıqlı göz yaşları
el əliylə
qurudulur,
Ən dəhşətli faciələr
el içində
unudulur…
BİR ZAMANLAR
Bir zamanlar mən o qızı
sevərdim,
Gözlərinə sevgi gülü
səpərdim…
O