Allah eşqinə! Şeirləri və Poemaları. Bəhmən Vətənoğlu
7-yə 20 dəqiqə qalanda çıxdı.-yəni 6-40-da çıxdı. Ayın 7-si ilə 9-u arası elə fərq olmadı. Həyat haqqında düşünərkən nə ölümü yada gətirmə, nə də ondan qorxma.
Günəş çıxdı saat 7-yə 17 dəqiqə qalanda. Dünənkindən 3 dəqiqə gec çıxdı.
Var dərdimi qanmayanda, qananda,
Ömür gedir, etibar yox cananda.
Əvvəl yox olan şeyin (varlığın) axırı da yox olmalıdır.
Bəhmən Vətənoğlu sür zaman atın,
Ömrün qiyməti yox, alınmaz satın.
İlki Baldan şirin gözəl həyatın,
Sonu dönür zəhrimara nədəndir!?.
Vədəsində yan oduma Maralım,
Ağlama Bəhmən öləndən sonra.
Səni gözəl yaradanda yaradan,
İcazə verdimi nahaq qan eylə.
Sən Allah gündə yüz qan eyləməyi,
Ala gözlərinə qadağan eylə.
Öz günəş eşqindən zərrə işıq ver,
Bəhməni bəxtəvər bir insan eylə.
Burda buludludur üzü səmanın,
Burda min hiylədi özü zamanın.
Uğursuz əsir küləklər,
Yenə fırıldaqlar, yenə kələklər.
Bir zaman dillərdə qalasıyam mən,
Bəhmənəm, ötəri qonaq deyiləm.
Oldumsa hər zaman mərhəmət uman…
O süzgün baxışlar vermədi aman.
Sızıltım ney oldu, naləm bir kaman,
Qəlbimi saz kimi çaldı gözəllər.
…Ulduzlara baxan uşağa döndüm,
Əlim çatmaz, bir xəyaldı gözəllər.
Səhər saat 7-yə 5 dəqiqə qalanda günəş çıxdı. Ayın 10-da isə səhər saat 7-yə 17 dəqiqə qalanda çıxmışdı.
Biz gözlərik bizi gözləməz zaman,
Ovu bərədə vur, ay ağlı nadan.
Deməki aqiləm, gözlə özünü,
Bir şübhəli şirin dil olan yerdə.
Qoşa gediləsi ömür yolunda,
Sevgi bir an ola dəhşətdi, dəhşət.
Zərrə işıq düşsə eşqindən sənin,
Göydə günəş sönsə dolanar Bəhmən.
İlahi və sirli bir qüvvə tərəfindən bir dəfəlik qərar qoyulub.
Kim hansı günahları, hansı xətaları: -hansı qələtləri etsə hansı cəzaları alacaqdır. Mən belə inanmışam. Hətta görmüşəmdə.
İnanıb inanmamaq hər kəsin öz işidir.
Nə deyim, nə deyim bu məhəbbətə,
Hər insan oğlunu salır möhnətə.
Min il ömrüm olsa cavan yaşaram,
Eşqi bir gözəlin qoymaz qocalam.
Cüt olsa sərçədə qalib gələcək,
Tək olan Aslana yazığım gəlir.
Bu gün özümə doqquz qızıl diş saldırdım.
Dostum, qardaşım Bəylərin məsləhəti və köməyi ilə.
Ömür yollarında ağardıb birçək,
Ay ellər Atalar alimdir gerçək.
Kimi deyir bilmə, kimi deyir bil,
Hansını eyləyim gülüm, bilmirəm.
Bilməsəm nadanam, bilsəm dərd əhli,
Bilmiyim bilmirəm, bilim bilmirəm.
Bir dəfə Bəhmənə mehriban baxsan,
Yüz hatəmin səxavətinə dəyər.
Sən olmasan zər gözümdə zibildi,
Sən olanda dur dağların daşıdı.
Xalq zərbi-məsəllərini;
Atalar sözlərini; hikmətli və müdrik kəlamları; mənalı hədis və nağılları bilmək və yadda saxlamaq asandır!
Onlara əməl etmək çətindir. Əməl etmək üçün dərin dərketmə və sarsılmaz iradə lazımdı.
Bunların vəhdəti olan insan kamildir!
Kamil insandır!
Dində kamil insan yetişdirir. Elmdə kamil insan yetişdirir.
Bunların vəhdəti müdrik kamil yetişdirir.
Din daha kamil insan yetişdirir. İzahı bütöv bir kitab olar. Özüdə samballı bir kitab olar.
Bircə səbəbi deyə bilərəm, elm dili inkar edirsə Allahın varlığını aşkar edirsə onun yetişdirdiyi insan kamil olsada müdrik kamil ola bilməz, yəni ancaq özünü yaxşı idarə edib kamil aparsada xalq o qədər də faydalanmaz.
Kaş imkanım, şəraitim ola bu barədə bir kitab yaza biləm.
Hər baxışın mənasını duymuşam,
Dərdin alım, demə Bəhmən naşıdı.
Torpağam, qovrulub oda dönmüşəm,
Yağış ol üstümə səpələn, görüm.
Səhər saat 8-ə 10 dəqiqə işləmiş günəş çıxdı.
Əlalar içində bir də əla,
Yaxşılar içində bir də yaxşı,
Pislər içində bir də pis var.
Yaradan yaşadır yaratdığını.
Təbiət boş qalardı, tökülən dolmasaydı,
Ölüm nemət olardı, əzabı olmasaydı.
Ömrümün qürub çağında 70 yaşda bu səhifədən başlayaraq
Ağlım kəsəndən bəri çərxi-zamanım başıma