Hər tərəf yaşıl idi. Энн-Луиз Лэмберт
kimi qəfildən yox oldu.
Elof və İvar Komossada məktəbə başlamışdılar. Elof artıq Kimoya getdi və keçən il gedəcəkdi, amma indi İvar da başladı. O, rəngi solğun idi və yüksək səslərdən qorxurdu və başı qızlardan da daxil olmaqla sinifdəki hamıdan qısa idi. Tez-tez etdiyi qızartıda üzü pion qırmızıya çevrildi və çox pafoslu görünürdü. Dəhşətli harunq kimi. Elof onu yuxarı qaldırmağa, yüksək səslə qışqırmağa və daş atmağa məşq etdi. Yüksəyə dırmaşmaq və müxtəlif yüksəkliklər-dən aşağı tullanmaq. İvar ibrətamiz idi, lakin ən azı məktəbdə oxuduğu müddətdə sinifdə idi.
Elofun yaddaşı ona müəllimin öyrətdiklərinin çoxunu xatırlamağa məcbur etdi və o, uzun müddət oturub mətni yadda saxlamağı xoşlayırdı. Beləliklə, o, katexizin böyük bir hissəsini əzbər bilirdi və Müqəddəs Kitabda onun sevimli kitabı atalar sözləri kitabı idi. O, atalar sözlərini tez-tez və həmişə iradəsini yerinə yetirmək üçün lazım olanda istifadə edirdi.
Rika ilə asan idi, biliyi ilə fəxr edirdi, amma müəllimlə daha çətin idi.
“Rəbb qorxusu hikmətin başlanğıcıdır. Niyə burada müəllimlərin qorxusu haqqında heç nə demir?
Müəllim Ester Knek, öz növbəsində, Elofun təkbaşına bu qədər çox öyrənməyi dayandırmalı olduğunu düşünürdü, çünki o, hər şeyi tamamilə səhv qəbul edirdi. Müəllim düşünürdü ki, o, İncil oxudu və səhv nəticələr çıxardı. Elof onu öz fikirlərini əsaslandırmaq istədikdə, o, demək olar ki, heç bir şey söyləmədi və bu, onun barmağının üzüyü ilə Elofun başına möhkəm vurması ilə başa çatdı. Müəllim subay idi və Kronobi deyilən yerdən idi. O, Komossaya əmr və ya çağırış almışdı, sinifdə olduqca sakit olanda bunu çox bəyənirdi. Lakin Elof Vesterbek məktəbə təzə başladığı üçün bu, nadir hallarda baş verirdi. Elof heç başa düşmürdü ki, tələbələr sakit olub müəllimə sual verməməlidir.
Ester onu dəfələrlə ona hörmət göstərməyə və dərk etməyə çağırırdı ki, gec-tez özlərinə güvənən danışanlar öz qürurlarına düçar olacaqlar. Ester ilk andan kiçik qardaş İvarın yerinə qoyulacağına qərar vermişdi.
Ancaq kiçik qardaş İvar qorxdu və utandı və çox danışmadı. O, əsasən masasında sakit otururdu və dərsə müdaxilə etməyə və ya bölünməyə çalışmazdı. Nadir hallarda əlini qaldırdı və Ester onu tək qoydu. Özünü normal aparırdı, o qədər də hər şeylə maraqlanan deyildi. Ester İvarı çox sevirdi, fürsət düşəndə həmişə ona gülümsəyirdi. İvarın belə gözəl gülüşü var idi. Nə vaxtsa o güləndə bütün sinif dönüb gülümsəyərək ona baxırdı, onun gülüşü bütün dünyanı işıqlandıra bilirdi.
Sentyabrın gözəl günlərindən birində Ester müəlliminin iqamətgahına girdi, böyük boz məktəb binasının yuxarı mərtəbəsində yaşayırdı və pəncərədən kənarda qurutmaq üçün asdığı alt paltarını götürmək üçün mətbəxin pəncərəsinə getdi. Esterin əli qandallı deyildi, paltar ipini elə pəncərənin altına mismarlamışdı, alt paltarını uşaqların gözü qarşısında həyətdəki böyük paltar ipində qurutmaq istəmirdi. Ester pəncərəni açdı və əvvəlcə elə bildi ki, onda nəsə səhv olub, ya səhv edib, ya nəyisə unutub, ya da nəsə səhv edib. O, yerə baxdı, əgər uçubsa, o, yuxarı və yanlara baxdı. Bu kömək etmədi. Alt paltarı yox idi.
Ertəsi gün Elof ona böyük maraqla baxdı. Ester qızardı, tərlədi, titrədi və özünü çılpaq hiss etdi. Alt paltarını heç kimdən yox, tələbələrindən istəyə bilməzdi. O, sərt şəkildə Elofa baxdı, lakin onun gözləri cavab olaraq güldü. Qardaşlar boş yerə dərsdə güldülər. Ester qısa çubuqla stula vurdu.
Rika nənə Milad ərəfəsi və yaydan başqa hər bazar günü kilsəyə gedirdi. O, günahkarların hərəkətdə olduğu ilin günləri idi, o, məmnunluqla güldü. Zəngin tikiş məclisləri təşkil etdi. Kahin tez-tez oraya gəlirdi, amma hər şeydən əvvəl bir çoxları qadınlar idi. Tikiş məclislərində iştirak edən yeganə adamlar kahin və Elof idi. Elof cəlb olunmağı xoşlayırdı, o, demək olar ki, həmişə bir növ mərkəz olmağı bacarırdı, qadınlar onunla zarafatlaşır, gülürdülər və onun sonuncu dəfə nə qədər böyüdüyünə təəccüblənirdilər. Elo-fun ölçü lentləri ilə ölçülməsi zarafat idi. O, əlindən gələni uzatdı və bərkitdi və qadınlar onun aldatdığını düşündülər. Elof böyüdü və bəxti gətirdi, çünki İvar böyümədi. Zəngin insanlar hər gün İncil oxuyur, həm yeməkdən əvvəl, həm də yeməkdən sonra süfrə namazı qılardılar. İvarın böyüməsi üçün dua etməklə bitirdi. Elof hesab edirdi ki, Rikanın duaları çox uzun çəkir, o, daha çox dua mövzuları əlavə edir. O, süfrə namazını qılmağa başlamağı təklif etdi.
"Süfrədə İsanın adı ilə gedirik və aldığımız yemək üçün Allaha şükür edirik, amin," Elof bacardığı qədər tez dedi. Rika ona sərt baxdı, bu duanın daha yaxşı olduğuna qətiyyən inana bilmirdi. Kahin olmaq fikrindən daşındığına ümid edirdi, bu, daha çox tovuz quşuna bənzəyən, yırğalanan və qeyri-real idi, kiçik yetim kəndli oğlanları keşiş olmurdu.
"Kahin olmaq üçün Rəbbə hörmət etməlisən və mən edə bilmirəm" dedi Elof.
Rika qızartı-küylü əsəbiləşdi. »Axmaqlar nə vaxta qədər biliyə nifrət edəcəklər? Müqəddəs Kitabı oxuyun, oxuyun və öyrənin. İnsanların təbii qəbul etdikləri və düşündükləri hər şey artıq İncildə yazılıb. Onda anasız, atasız olsan da, heç vaxt cavabsız qalmazsan. Valideynlərin daha sənə heç nə öyrədə bilməz, lakin sənin İncilin var.
Tikiş yığıncaqlarında insanlar İncil oxuyur və hekayələr haqqında danışırdılar. Elof atasının İncilini qoruyaraq saxlayırdı və həmişə tikişlə bağlı görüş olanda onu çıxarırdı. O kitabda çox qəribə şeylər var idi. Elof Rikanın dediyi kimi oxudu və öyrəndi.
“Çünki Rəbb səndən başqa nə tələb edir ki, sən doğru olanı et, məhəbbətlə zəhmət çəkməsən və Allahın qarşısında təvazökarlıqla yeriyəsən?”
Elof müzakirələrdə iştirak etməyə çalışırdı. Əksər hallarda keşiş və ya nənə onu susdururdu. Amma Elof düşünməyə davam edirdi, çünki düşünməli çox şey var idi.
Yaxşı insanlar necə bu qədər pis ola bilər? Onların özləri də bu barədə bilirlərmi? Və cahil bakirələr. Onlarla həqiqətən nə etməli? Elof qadınların ətəklərinin altına baxmağa çalışırdı.
Elof çox görmürdü, amma yerdə otursa və ayaqlarını tərpətsələr, birini digərinin üstünə qoysalar və ya çox isti olduğuna görə ətəyi bir az dartsalar, orada nəsə olduğunu görə bilərdi. Elof qadınların ayaqlarının arasının necə göründüyünü görmək istərdi. O bilirdi ki, kahin deyəcək ki, bu çoxalmaq, insanların çoxalması üçün vacib bir şeydir, lakin o, bunu heç vaxt görməmişdi və vaxtının gəldiyini düşünməyə başladı. Qamb-Hanes tez-tez bu barədə, qadınların bədənləri haqqında danışırdı, lakin Elof onun nə demək istədiyini heç başa düşmürdü. İndi o, Qamb-Hanesdən daha çox şey istəmədiyinə peşman oldu.
Qadınlardan biri, ya da yəqin ki, az qala adi bir qız idi, tünd qıvrım saçlı subay idi, adı Signe idi, bir dəfə ocağın yanında yerdə oturub ətəklərinin altına göz gəzdirmək istəyən Elofun nəzərlərini tutdu. Elof qızardı və istilik sinəsinə və qarnına