Balaca lord. Фрэнсис Элиза Бёрнетт
yeməkdən bezdi. Xoşbəxtlikdən həmin vaxt bir cənab mənə əlli sent bağışladı. Mən də Billinin yerinə nənədən alma almağa başladım.
Vəkil mat-mat oğlanın danışdıqlarına qulaq asırdı.
– Sən məni düz başa düşmədin, – o dedi. – Demək istəyirdim ki, qraflar hələ qədimdən, yüzillər bundan əvvəl cəmiyyətdə hörmət qazanıb, tanınıblar. Onların adı ölkənin tarixinə düşüb.
– Corc Vaşinqton[8] kimi? – Sedrik dilləndi. – Mən lap balacalıqdan onun adını eşitmişəm. Cənab Hobbs isə deyir ki, insanlar onu heç vaxt yaddan çıxarmayacaqlar.
– Birinci Dorinkort qrafı bu titulu dörd yüz il bundan əvvəl alıb!
– İşə bir bax! – Sedrik təəccübləndi. – Anamın bundan xəbəri var? Gələn kimi ona da deyərik. Belə şeylər onu çox maraqlandırır.
– Qrafların çoxu İngiltərənin idarə olunmasında yaxından iştirak ediblər. Müharibələrdə vuruşublar.
– Mən də vuruşmaq istəyərdim! – Sedrik dilləndi. – Düzdür, balaca olanda qaranlıqdan qorxurdum, lakin artıq böyümüşəm, indi heç nədən qorxmuram!
– Qrafların həm də çoxlu pulu olur.
– Mən də çoxlu pulumun olmasını istəyərdim.
– Hə? – vəkil maraqla soruşdu. – Pul sənin nəyinə lazımdır ki?
– Pulun olsa, çox şey eləyə bilərsən. Məsələn, alma satan nənəyə çardaq düzəltdirərdim ki, yağışın altında qalmasın. Üstəlik, soyuqdan üşüməməsi üçün ona soba və qalın, yun şal alardım.
– Bəs başqa nə edərdin? – vəkil yenə soruşdu.
– Çox şey! Məsələn, Dikə…
– Bu Dik kimdir belə? – cənab Hevişem uşağın sözünü kəsdi.
– Çəkməsiləndir, – Sedrik həvəslə cavab verdi. – Çox yaxşı adamdır! Şəhərin lap mərkəzindəki yolayrıcında oturub adamların ayaqqabılarını təmizləyir. Bir dəfə Əzizimlə oradan keçirdik, mənə qırmızı top almışdı. Top əlimdən sürüşüb at arabalarının keçib-getdiyi yola düşdü. Dik bunu görən kimi özünü arabaların arasına atıb topumu götürdü, gödəkçəsinə silib mənə verdi. O gündən dostlaşdıq.
– Çoxlu pulun olsa, Dik üçün nə edərdin?
– Ona təzə ayaqqabı boyası, fırça alardım ki, «işləri yağ kimi getsin». Axı Dik həmişə işlərinin yağ kimi getməsini arzulayır.
– Bəs çoxlu pulun olsa, özünüz üçün bir şey eləmək istəməzdin?
– Əlbəttə, istəyərdim! Ancaq əvvəlcə Meriyə pul verərdim ki, bacısı Bricitə çatdırsın. Bricitin on iki uşağı var, əri də işləmir. O, həmişə bizə gəlib ağlayır. Deyir ki, kirayə pulunu ödəyə bilmirlər. Hə, bir də, mənə elə gəlir, cənab Hobbsa qızıl saat bağışlasam, o, çox şad olar. Bir də, bir də… atəşfəşanlıq düzəldərdim. Qoy uşaqlar baxıb sevinsinlər!
– Atəşfəşanlıq?
– Bəli! Seçkilərdən sonra olduğu kimi!
Elə bu vaxt qapı aralandı və missis Errol otağa girdi.
– Bağışlayın ki, sizi tək qoymalı oldum, – o dedi. – Bricit burdadır, onun başına iş gəlib.
– Nə olub ki? – vəkil soruşdu.
– Əri qızdırma xəstəliyinə tutulub.
– Mən gedib onunla danışmalıyam, – Sedrik bunu deyib qaçaraq otaqdan çıxdı.
Cənab Hevişem isə kreslodan qalxıb missis Errola yaxınlaşdı və dedi:
– Əgər bu bədbəxt qadına kömək eləmək balaca lorda xoş gələcəksə, mən yardıma hazıram. Qraf mənə tapşırıb ki, Sedrikə xoşbəxtlik gətirən hər hansı bir addımı atmaqdan çəkinməyim.
– Ah! Qraf çox xeyirxah adamdır! – missis Errol dedi. – Sedrik bunu eşidəndə çox sevinəcək! O, Briciti də, onun əri Mayklı da çox istəyir. Maykla bahalı dərmanlar, isti geyim lazımdır.
Cənab Hevişem əlini cibinə salıb pulqabını çıxardı və dedi:
– İcazə versəniz, mən sizin oğlunuza beş funt[9] bağışlayardım ki, həmin ailəyə kömək eləyə bilsin.
– Beş funt? Bu ki iyirmi beş dollar eləyir! – missis Errol həyəcanla dilləndi. – Bu onlar üçün çox böyük məbləğdir!
Sonra Sedriki qonaq otağına çağırıb ona dedilər ki, artıq Bricitlə Maykla kömək eləyə bilər. Uşaq bu xəbərə çox sevindi.
– Bəs pulu onlara elə bu dəqiqə verə bilərəm? – Sedrik soruşdu. – Çünki Bricit getməyə hazırlaşır.
Vəkil pulu Sedrikə uzatdı. Sedrik pulu alıb güllə kimi otaqdan çıxdı.
– Bricit! – o, mətbəxə çatmamış qışqırmağa başladı. – Bu pulları babam verib. Artıq evinizin kirayə haqqını ödəyə bilərsən! Maykla dərman da ala bilərsən!
Bricit uşağın əlində bu qədər pulu görəndə çaşıb-qaldı. O elə bilmişdi ki, Sedrik həmin pulları anasından xəbərsiz götürüb. Ancaq tezliklə missis Errol gəlib hər şeyi ona başa saldı.
Bricit gedəndən sonra Sedriklə anası yenidən qonaq otağına qayıtdılar. Vəkil otaqda onları gözləyirdi.
– Bricit sevindiyindən ağladı! – Sedrik onu görən kimi dedi. – Mən indiyə kimi sevincindən ağlayan adam görməmişdim! Deyəsən, mənim babam yaxşı adamdır. Elə qraf olmaq da çox yaxşıdır! İndi mən qraf olacağıma görə çox sevinirəm!
3
Sedrik vəkillə söhbətdən sonra istədiyini eləyə biləcəyini öyrənəndə çox sevindi. O, cənab Hevişemlə birlikdə əvvəl qoca alma satan qadının yanına yollandı. Ona çardaq tikdirəcəklərini, soba və şal hədiyyə edəcəklərini eşidən yaşlı qadının təəccübdən gözləri bərələ qaldı. Üstəlik, almasatana bir az pul da verəcəkdilər.
– Məsələ burasındadır ki, mən İngiltərəyə gedirəm, – Sedrik alma satan nənənin çaşbaş qaldığını görüb dedi. – Hər dəfə yağış yağanda sizin sümüklərinizin sızıldadığını fikirləşib narahat olmaq istəmirəm.
Çəkməsilən Diklə görüş daha həyəcanlı keçdi. Sedrik ona lord olduğunu, daha sonra isə qraf olacağını xəbər verəndə Dik elə təəccübləndi ki, nə deyəcəyini bilmədi. Handan-hana özünə gəlib dilləndi:
– Seddi, bəsdir məni aldatdın!
Vəkil uşağın sözlərini təsdiqləyəndən sonra belə oğlanın təəccübü keçib-getmədi. Seddi ona bir dəstə pul uzadıb dedi:
– Bu pulları babam göndərib. O, çox xeyirxah qrafdır.
Dik hələ də gördüklərini yuxu zənn eləyirdi.
Uşaq əlini ona uzadıb dilləndi:
– Artıq mənim adım Seddi yox, lord Fauntleroydur. Salamat qal, Dik!
Dik