Dağlar. Aşıq Alqayıt
zoğuyam,
Oba-oba, mahal-mahal ək məni,
Rəssam qardaş, saz sinəmdə çək məni.
Elə çək ki, Şah dağımdan boylanım,
Ərzurumda Araz deyim, haylanım.
Yer üzünə qətrə-qətrə paylanım,
Səhralara leysan eylə, tök məni.
Rəssam qardaş, saz sinəmdə çək məni.
Bir günəşəm, doğulmadım batmağa,
Şəfqətim var el qəminə qatmağa.
Xudafərin körpüsünü çatmağa,
Gərək olsam, bölük-bölük sök məni,
Rəssam qardaş, saz sinəmdə çək məni.
Alqayıtam, qəmlər kəsib üstümü,
Görən yoxdur alovumu, tüstümü.
Bir gün ellər qoyar olsa büstümü,
Əsirgəmə, o tellərə bük məni.
Rəssam qardaş, saz sinəmdə çək məni.
Ürəyim
Ayaqda qandalın, alında tərin,
Demə ki, heç nədən yoxdur xəbərin.
Bilirəm, böyükdür qəmin, kədərin,
Döz bu ağrılara, dinmə, ürəyim.
Tüstülən, alovlan, sönmə, ürəyim!
Yaşamaq ötəri həvəs ha deyil,
Sən həyat olduğun əbəs ha deyil.
Məskənin qaranlıq qəfəs ha deyil,
Şübhələr atını minmə, ürəyim!
Tüstülən, alovlan, sönmə, ürəyim.
Dünyanın dərdini mən demirəm çək,
Əsrin siqlətinə neyləsin ürək?
Ya məhv ol, sürünmə zarıncılar tək,
Ya ulu göylərdən enmə, ürəyim.
Tüstülən, alovlan, sönmə, ürəyim.
Gözdə həyat eşqi, könüldə qubar,
Məhbussa bağbanı, de, neyləsin bar?
Yarımçıq qafıyəm, mövzularım var,
Yaralı bir quşa dönmə, ürəyim.
Tüstülən, alovlan, sönmə, ürəyim.
Alqayıt bir ümman, sən bir ovuc qan,
Hökmündədir həyat, əlindədir can.
Yenicə sökülür gözlərimdə dan,
Qaranlıq məhbəsə dönmə, ürəyim.
Tüstülən, alovlan, sönmə, ürəyim.
Eyləmişəm
Canımı istəsə, əsirgəmərəm,
Dosta sirr deməyi tərk eyləmişəm.
Saç-saqqal ağarıb, diz girdən düşüb,
Dünyanı təzədən dərk eyləmişəm.
Çatılıb dizlərim, bağlıdır əlim,
Eşitmir qulağım, lal olub dilim.
Təbibim, loğmanım, ay obam, elim,
Sağalmaz yarayam, çirk eyləmişəm.
Dedim, tərəqqidən gəl yazaq, qardaş,
Səs yazma lentinə köçürdü birbaş.
Yedi ürəyimi qəm yavaş-yavaş,
Gör hansı alçağa ərk eyləmişəm?
Şan-şöhrət axtaran dövlətdə, varda,
Nə bilsin ar, namus qalıbdı harda?
Həqiqi tənqidi boranda, qarda,
Geymişəm əynimə, kürk eyləmişəm.
Alqayıt, səndədir elin diqqəti,
Bu ülvi baxışdan yayınma qəti.
Əsrin tələbidir yaz həqiqəti,
Demə ki, səhv düşüb, görk eyləmişəm.
Sağalim!
Bu dava, bu dərman sağaltmaz məni,
Köhlən at gətirin, çapım, sağalım.
O qədər viranə yurdum, yuvam var,
Hər yerdə bir xanə yapım, sağalım.
Mən könül vermişəm qartal səsinə,
Köpüklü çayların zümzüməsinə.
Vüqarla dırmaşım dağ zirvəsinə,
Bir yalçın qayadan qopum, sağalım.
Baş-başa vermişəm öz təlaşımla,
Çiçəkli yazımla, qarlı qışımla,
Ya kövrək duyğumla, ya göz yaşımla,
Elin varlığına hopum, sağalım.
On ildir görmürəm dağı, dağ kimi,
Yansam da bu yolda şam-çıraq kimi.
Kiminsə dilindən yalquzaq kimi,
Azadlıq kəlməsin qapım, sağalım.
Hazıram səngərdə, kaş buyruq olsun,
Nə arxadan zərbə, nə quyruq olsun.
Qoy, bu el birləşsin, bir yumruq olsun,
Birlikdir, tüfəngim, topum, sağalım.
Haqsızlıq qurşaqdan, günahlar dizdən,
Bütövlük gözləyir nəsillər bizdən.
El xəbər gətirsin qələbəmizdən,
Açılsın, örtülsün qapım, sağalım.
Alqayıtam, susub yazmır qələmim,
Bir tütək səsidir dərdim, ələmim,
Babamın, nənəmin ruhu məlhəmim,
Axtarım onları tapım, sağalım.
Dağlarin
Min fırtına qopa, qarlı qış gələ,
Səngiməz atəşi, közü dağların.
Od-alov püskürər kürreyi-ərzə,
Dönsə təbiətdən üzü dağların.
Ümmanlar qoynuna səpələr onu,
Əzizlər, oxşayar ləpələr onu.
İlhama gətirməz təpələr onu,
Zirvədən başlayar sözü dağların.
Haça qayaları sanki dəvədi,
Qisməti ucalıq, ömrü əbədi.
Ayağı altında zərli gəvədi,
Yastı çəmənləri, düzü dağların.
Gəl, qon dizim üstə, a xallı böcək,
Baharın