Dağlar. Aşıq Alqayıt

      İgidlər məskəni bu ana yurdun,

      İsti nəfəsindən yazmasam olmur.

      Cüyür ayağında ilişib qalan,

      Ovçu tələsindən yazmasam olmur.

      Bahar həsrəti var çəmənin, çölün,

      Sonası oxlanmış, o zümrüd gölün.

      Qızılgül eşqilə ötən bülbülün,

      Qəmli naləsindən yazmasam olmur.

      O yalçın qayada kimimsə qalıb,

      Hissimi, duyğumu kəməndə salıb.

      Palıd ağacının seyrinə dalıb,

      Çinar kölgəsindən yazmasam olmur.

      Əsiri olmuşam qoca dağların,

      Torpağını quca-quca dağların.

      Vüqarlı dağların, uca dağların,

      Dumanlı köksündən yazmasam olmur.

      Alqayıt, hər izdə min xatirə var,

      Dolan mahal-mahal, gəz diyar-diyar,

      Sən ey gözəllikdən yazan sənətkar,

      Mən qartal səsindən yazmasam olmur.

      Bulunmaz olubdur şəfam, şəfqətim,

      Ay ellər, yarama duz bağlamışam.

      Canım təngə gəlib üşütmələrdən,

      Yayın istisində buz bağlamışam.

      Ucalan görürəm neçə əyyaşı,

      Həyat dərsi keçir bisavad, naşı.

      Kiminsə xətrinə, kiməsə qarşı,

      Həyalı üzümə üz bağlamışam.

      Mənə sus deyirlər, susuram inan,

      Fitnə ayaq alır, yeriyir böhtan.

      Alqayıtam, haqdır bizi yaradan,

      Sıtqımı mövlaya düz bağlamışam.

      Sən görən aşiqəm, ay vəfasız yar,

      Dəyişdik bir qeyri donamı düşdük?

      Görüşünə gəlmək müşkül hal oldu,

      Bir qələt eylədik, qanamı düşdük?

      Duydum gözlərinin məharətini,

      Müjgan kipriklərin cəsarətini.

      Könüllər itirdi hərarətini,

      Qəlbin buz bağladı, donamı düşdük?

      Alqayıtam, yaman mehriban idik,