Qoca Azaflıyam. Mikayıl Azaflı

      Bir nanəcib rəhbər oldu,

      Eli qanmadı, qanmadı.

      Bir kor nadan zərgər oldu,

      Ləli qanmadı, qanmadı.

      Hökmü dövran fənd əlində,

      Qul yeyəmmir qənd əlində.

      Oldu rayon, kənd əlində,

      Dəli qanmadı, qanmadı.

      Zalım haqnan üzə durdu,

      Şər eylədi, tələ qurdu.

      Pis yaxşıya ləkə vurdu,

      Dili qanmadı, qanmadı.

      Yoldaş gördüm yoldaşına,

      Güllə atdı qardaşına,

      Zəncir saldı yad başına,

      Əli qanmadı, qanmadı.

      Azaflının dərdi zaman,

      Gülü xara verdi zaman.

      Namərd etdi mərdi zaman,

      Bəli qanmadı, qanmadı.

      Ayılmayıb, a qardaşım,

      Hələ gəzdiyin həqiqət.

      Olub namərd, tərs əlində,

      Kölə gəzdiyin həqiqət.

      Keçmişdə də yoxmuş düzü,

      Var indiki vaxda sözü,

      Gələcəkdə bəlkə özü,

      Gələ gəzdiyin həqiqət.

      Azaflıynan görəklərdə,

      Adı divar, dirəklərdə.

      Yatır gücsüz ürəklərdə,

      Belə gəzdiyin həqiqət.

      Hər sənətkar el üçündü,

      Aşıq şənlik, toy axtarar.

      Deyər görün ölən varmı,

      Molla ölü, vay axtarar.

      Adam var ki, ürək üzər,

      Adam var ki, könül düzər.

      Yaxşı olan, yaxşı gəzər,

      Pis özünə tay axtarar.

      Kimi uyar şöhrət-şana,

      Kimi özün salar qana.

      Azaflı tək yana-yana,

      Kimi haqdan pay axtarar.

      Hər insanın bu dünyada,

      Həm çiyi, həm bişmişi var.

      Hər gecənin, hər gündüzün,

      Min hökmü var, min işi var.

      Kimi tikər, kimi yıxar,

      Kimi yeyər, kimi baxar.

      Kimi enər, kimi qalxar,

      Fələyi var, gərdişi var.

      Hər çəməndə min gül əkən,

      Dəryalara sel, su tökən.

      Yerə, göyə pərdə çəkən,

      Ay Azaflı, bir kişi var.

      Yaranandan ölənədək,

      Nələr edər insan oğlu.

      Yaxşı, yaman bilənədək,

      Ölər hədər insan oğlu.

      Bağlar yanar bar üstündə,

      Güllər solar xar üstündə.

      Bir-birini var üstündə,

      Yeyər, didər insan oğlu.

      Azaflı, haqq dürdanədi,

      Uyma, dünya əfsanədi.

      Gəldi getdi, gəlib gedi,

      Gələr, gedər insan oğlu.

      Mən həqiqət aşiqiyəm,

      Bəyənmədi gülüm məni.

      Oxlar vurdu ox üstündən,

      Çox ağrıtdı zülüm məni.

      Qoşalayıb zər atmaram,

      Şər danışıb, şər tutmaram.

      Haqq yolunu unutmaram,

      Yıxsa vaxtsız ölüm məni.

      Can içində od yandıran,

      Çırağını şad yandıran,

      Əsər etməz yad yandıran,

      Yandırar öz əlim məni.

      Sarı cəllad aldı ələ,

      Vurdu daşa, atdı selə.

      Çox yalvardım insaf eylə,

      Döydürdü öz dilim məni.

      Çəkdiyim söz balasıdı,

      Hər çınqı köz balasıdı.

      Azaflı öz balasıdı,

      Unutmasın elim məni.

      Yandırıbdı qəm odunda,

      Qəhrim məni, qəhrim məni.

      Qərq eylədi tufanında,

      Nəhrim məni, nəhrim məni.

      İtirmişəm öz canımı,

      Eşidən yox amanımı.

      Aparıb din-imanımı,

      Sehrim məni, sehrim məni.

      Azaflını nə şad elər,

      Görən zaman fəryad elər.

      Tez unudar, gec yad elər,

      Mehrim məni, mehrim məni.

      Dərd deməyə yox bir divan,

      Qanmaz millət başındadı.

      Təriflənir alçaq, yalan,

      Yaxşı töhmət başındadı.

      Ürəklərdən ürək keçir,

      Diləklərdən dilək keçir.

      Cəhənnəmə mələk keçir,

      Tutan cənnət başındadı.

      Azaflı, gör o qansızlar,

      Hakim oldu imansızlar.

      Dövrana bax, vicdansızlar

      Namus, qeyrət başındadı.