Күңел – бакча / Моя душа – цветущий сад. Галия Гайнутдинова
– улларын.
Өлешенә шатлык-кайгысын да,
Үтәр өчен озын юлларын.
Шигырьләре җырга әверелеп,
Төшми бүген халык теленнән.
Иҗатына илһам, бетмәс көчне
Алган шагыйрь Күрдем җиреннән.
Китапларын укы, син алардан
Онытылмас дәрес алырсың.
Яшьнәп үткән матур яшьлегеңне,
Үткәнеңне, бәлки, танырсың.
Мин дә бүген Атнабайга килдем,
Карамыйча юлым урауга.
Алтын сүзләр таптым, китабының
Тәүге битен ачып карауга.
Алтын сүзләр!
Шагыйрь ул сүзләрне
Битләп-битләп безгә өләшә.
Чын дусларча, «син» дип, гади генә
Үз тавышы белән эндәшә.
«Якты йолдызларны кабызучы
Атнабай» бит аның чын аты,
Шулай атыйлар гел илдә аны,
Шулай атый яты, танышы.
Минем күңел күгендә дә бүген
Атылмыйча бер йолдыз яна.
«Сүндермичә яшәт»диеп, миңа
Бүләк итте Атнабай ага.
Якташымның шигырьләре аша
Таныдым мин шигырь дөньясын.
Килә иде үскәч үземнең дә
Аның кебек шагыйрь буласым.
Шигъри сукмакларым, бара-бара,
Зур юлларга алып чыктылар.
Адаштырмый гел яктыртып торды
Атнабай кабызган чаткылар.
ИЛҺАМ ЭЗЛӘП…
Мин Тукайда булдым әле кичә,
Китапларын аның актардым.
Җәйләр җиткәч кайтырга дип торам,
Бер әйләнеп Кырлай якларын.
Ә иртәгә Такташ дәшеп калды:
«Кил, сеңлем, – ди, – кунак булырсың.
Автографым булмас, китабыма үзең
«Такташ абыйдан» дип куярсың».
Җәлилгә дә барып кайтасым бар,
Күптән булганым юк янында.
Элек аңа ешрак килә идем,
Илһам эзләп йөргән чагымда.
Бер көн анда, бер көн монда йөрим,
Калмасыннар диеп үпкәләп.
Туймас җаным, күпме укысам да
Алар язган китап битләрен.
Илдар абый, Мостай абыйларның
Бик кадерләп саклыйм хатларын.
Китапларын кулга алган саен,
Мин сагынам исән чакларын.
Атнабай да көтә туган якта,
Ничек калыйм инде кайтмыйча?
Озак тормый кайтыр юлга чыгам,
Җәй җиткәнне көтеп ятмыйча.
МИҢА РӘХӘТ
Вальс бии җитәкләшеп
Энҗе кар бөртекләре.
Мин дә биим, аягымда –
Кукмара итекләре.
Җилләр килеп, энҗе кардан
Челтәр яба иңемә.
Миңа рәхәт, күмеләм мин
Дөньяның ак яменә.
САГЫНЫП ТАГЫН КАЙТТЫК
И туган йорт, безнең изге нигез,
Ялгызыңны киттек калдырып.
Ямансулап һаман көтәсең син,
Тәрәз-күзләреңне талдырып.
Хәтерлисең: без дүрт бала үстек,
Түрләреңдә уйнап, тәгәрәп.
Менә идек өй артында үскән
Шомырт башларына үрмәләп.
Җан түзмәде, янә сиңа кайттык,
Безне көткән таныш бусага.
Без