АСАРЛАР (II жилд). Сирожиддин Саййид
йўқдир,
Фақат уфқлар ортидан
Бир мунг келар: “Болам, болам…”
Бу йўлларда шундай кўйга
Тушдим наҳот ёна-ёна?
Кўнгил кўзгум қум бўлди-ку,
Ун бўлди-ку сина-сина.
Эсаверар шафқат билмай,
Эсар айём шамоллари,
Кўзингизга гардлар қўнса,
Ўшал менман она, она…
ФАЛАК АЙЛАНАДИ
Олис тоғларимдан келибсан, баҳор,
Унда кимлардир зор, кимлар интизор.
Янги бешиклардан гапир гапирсанг,
Янги қабрлардан сўйлама зинҳор.
Бир зум ғойибларнинг пайдоси бўлгин,
Хомуш кетганларнинг нидоси бўлгин.
Серсукут бир юртда туғилмишсан сен,
Юртинг сукутларин садоси бўлгин.
Кўнгил саргузаштин ёзиб ўтарман,
Фаною бақосин сезиб ўтарман.
Куйган шоирларнинг саҳросидир бу,
Салқин бир шамолдай эсиб ўтарман.
Қон олинг бағримнинг тоза доғидан,
Жон олинг севгимнинг нурли чоғидан.
Бекаслиғ даштининг ғафлати ичра
Уйғонинг шеъримнинг қўнғироғидан.
Балки кўзёш бўлиб келдим дунёга?
Ёки қувонч бўлиб келдим дунёга?
Ўчган чироқларнинг хотири учун
Балки сирож3 бўлиб келдим дунёга?
Бемурод тунларда муродим бўлдинг,
Бебунёд дунёда бунёдим бўлдинг.
Бемакон қолганда макон бағрида,
Эй шеър, Астробод, Ҳиротим бўлдинг.
Кўксимда беркинган нигоҳим бўлдинг,
Эй, дил, не сирларнинг огоҳи бўлдинг.
Бир зум тинчимадинг фалак остида,
Инсон қисматларин жанггоҳи бўлдинг.
Оловлар комига тушибманми мен?
Ёнган бир оловли қўшиқманми мен?
Куйиб ўртанаман нечун бунчалар,
Дунёда энг сўнгги ошиқманми мен?
Бир унут дунёдан келгил, эй шамол!
Бу тун эшигимдан эсгил, эй шамол!
Кўксимга бош қўйиб, силаб жонимни,
Мужда ёшлигимдан бергил, эй шамол!
Йўлимда кўзларнинг жим садолари,
Қисматлар ноласи, ишқ савдолари.
Қалбим хазинасин сочиб борурман,
Яна не истайсиз, дил гадолари?
Аввал эсга олинг ёшлик пайтимни,
Сўнг эса ёд этинг айбу дардимни.
Кўнгиллар тўйида келинчакларнинг
Либосига тикинг ишқий байтимни.
Ёмғирлар ёққанда мени ёд этинг,
Йироқдан, яқиндан мени ёд этинг,
Мен унут бир байтман, ногоҳ эл ичра
Шоир қолмаганда мени ёд этинг.
Мен синсам, ҳаётим жомини эсланг,
Мен ботсам, умримнинг тонгини эсланг.
Мен ўтсам, хокимнинг устида у кун
Мен эмас, отамнинг номини эсланг.
Бу не фасл эди – йилларим кетар,
Майсалар, ғунчалар, гулларим кетар,
Қуёшим, ойларим кетар, ҳар кеча
Аларнинг ортидан қўлларим кетар.
Сирож (араб.) – чироқ.