ВАТАН МАНГУ МАКОН. Равшанов Поён
чунг одим отган, жонажоним.
Йўлинг оқдир, барокатли, ниятинг қутлуғ,
Адолатли юрт узоқ кетган, жонажоним.
Зарра бўлсин, ҳисса қўшсам, бахтим шундадир,
Поённинг тақдирига битган жонажоним.
ЙИГИТ ШАЪНИ
Ёр васлига етганлар армони йўқ, бахтиёр,
Қутлуғ бўлар қадамлар, шодланар элу диёр.
Муҳаббатнинг наҳридан оқади тўлиб зилол,
Қанот қоқар тилаклар, эртанинг кўрки шиор.
Севмоқлик, севилмоқлик чароғон айлар йўлни ,
Ҳамроз бўлмоқ абадий бўлади эзгу қарор.
Икки қалбда жўш урар, меҳру вафо булоғи,
Ўчмас дилда аланга – садоқат мангу шарор.
Лайли, Ширин ҳавасда, оҳу кўзларда ёши,
Фарҳод ила Мажнунлар ишқда топмади барор.
Омадини қучганлар завқли ўтар кунлари,
Насиб этар бешик ҳам, тилда алла-ю алёр.
Хожи Поён дуода бахтин топган ёшларга,
Йигит шаъни сарбаланд ёр бўлса севган дилдор .
ИФТИХОР
Қоматинг ҳам талъатинг, йигит, бунча беназир,
Камтарлигинг, хуш ҳулқинг бисёр мақтовга арзир.
Салом- алик, эҳтиром, қўлинг доим кўксингда,
Мулоқотинг мулойим, дағаллар тортар таъзир.
Очиқ чеҳра, бағри кенг, ҳурмат қилар жамоа,
Суҳбати тотли бирам, дўстлар давраси қизир.
Моҳир жуда касбига, танти, лафзли, ўқийди,
Иш бошласа режалаб, меъёрига етказур.
Ҳавас, ҳасад ёнма-ён, ёқо йиртишар баъзан,
Сабру бардош кўрсатур, ҳаётда шиор маъзур.
Орияти, шаънини, ўзлигин асрар жуда,
Оиланинг қопқоси, қалқондир сергак нозир.
Ифтихордир ватанда, Ҳожи Поён, йигитлар,
Эл ишига бел боғлиқ, фидодир, мудом ҳозир.
ЭҲТИРОМИМ БОР
Эҳтиромим қозонган дўсту суҳбатдошим бор,
Болаликдан ажралмас ҳамрозим, қардошим бор.
Мактаб даври, ёшликда боғланди маҳкам ришта,
Ҳавасландим ижодга, захматга бардошим бор.
Олтмиш йилки қўлимдан тушмади қоғоз- қалам,
Назмиёт деб аталган нозик таъб сирдошим бор.
Кенгроқ олиб даврани, бўйладим мозийга ҳам,
Минг йилларни қаритган тарихим, қўрдошим бор.
Кенагас маликаси, Амир Темур қиссасин,
Айтиб толмас насриёт, содиқ бир йўлдошим бор.
Илму- фан анжуманда белгилик бўлди жойим,
Рисолалар битибман,гоҳида эслашим бор.
Ҳожи Поён, иқтидор иноят эрур Ҳақдин,
Шукрким, етмишга яқин асарим- дардкашим бор.
КЎП
Айро тушди йўлимиз, дилда армонларим кўп,
Биров билмайдир, менинг ғамдан хирмонларим кўп.
Нола-афғон ичимда, фироқ ўти куйдирар,
Сароб отлиғ саҳрода орзу- жайронларим кўп.
Мажнун имлар ёнига, қум устида капаси,
Борай десам тўғоноқ жангал, ўрмонларим кўп.
Канори йўқ ўйларим оқиб борар ўзаниб,
Шукрким, йўлим ўнглар ичкуяр сарбонларим кўп.
Мақсудга етиб бўлмас, надомат, қайғу бирлан,
Насибки, ортдан келар ишонч карвонларим кўп.
Мунаввар