Он… / Ул…. Гафур Каюмов

      Сәкинә (Чәчкәгә). Исәнме, сеңлем? Нәрсәләр кирәк?

      Чәчкә. Чашкалар да ложечки. А, нет, кухняга үзем кереп чыгам, таба алмассың. Менә, апа, пирогны кисә тор.

      Кухняга кереп китә.

      Гайшә (бүлмәдән чыгып). Йоклап тормагыз, өйдә чабып йөрергә кирәк.

      Сәкинә. Гайшә, алай ук гөрләмә инде, килешмәс.

      Гайшә. У-у-уф, нишлисез сез, ә? Yзем белмим мәллә? Әтинең иң уңган, иң яраткан килене идем мин, беләсегез килсә!

      Сәкинә. Ачуланма. Тормышларыгыз ничек соң? Күргән дә юк – дөнья куып.

      Гайшә. Сөйләмә инде, кооперативка күчкән булып акчасын да күргән юк. Эчә башлады.

      Сәкинә. Ничек, Ногман эчми иде бит?

      Гайшә. Һай (елап), җаным, хәзер сала. Тавыш та күтәрә башлады, кулы да тик тормый. Акча җиткереп булмый.

      Сәкинә. Кит әле, кул саламы? Мин үзем сөйләшеп карармын әле. Акчаны да әйбәт кенә эшлим дигән иде бит.

      Гайшә (айнып китеп). Кирәкми. Гаилә эшенә катышма. Гаилә бозарга. Хе, кеше тормышын болгату ансат ул. Совет булдым дигәч тә. Акча эшлим дип алдый икән әле тагын, Ходаем.

      Чәчкә, чыгып, кашыклар тезә башлый.

      Шул тиеннәрен, оятсыз.

      Сәкинә. Кысылмыйм, кысылмыйм, шаулама гына. Бар, әнә чәй алып чык.

      Гайшә китә. Эчтән Валераның «Гайшә, айда стопку» дигәне, Гайшәнең «Ә кәкже» дигәне ишетелә.

      Чәчкә, син укырга керергә уйламадыңмы?

      Чәчкә. Зачем? Миңа и так әйбәт!

      Сәкинә. Эшләмисең дә, гомер буе әни җилкәсендә ятарсыңмы?

      Чәчкә. И не думаю. Кызыгы юк. Ай, әтидән калган байлык бар. Менә син совет власте буларак (юри мескенләнеп), бәләкәй, төпчек кыз туганыгызга ул акчаларны калдырсагыз, всё о’кей будет. Немножко типтереп яшәрмен дә берәр банкирга кияүгә чыгармын. Чибәрлегем бар, ә! Хи-хи-хи!..

      Сәкинә. Кыланма, акыллы гына сөйләш.

      Чәчкә. Мин кыланмыйм, менә сез кыланасыз, мин уйлаганымны әйтәм! Ә что толку, в самом-то деле син…

      Сәкинә. Ә нишләп банкирга, профессорга түгел?

      Чәчкә. Как не понимаешь? Профессорның престижы юк хәзер. Карт булалар тем более. Ә «яңа татарлар» бешеный акча алалар.

      Сәкинә. Озак шулай акча сугар дип уйлыйсыңмы?

      Чәчкә. Минем гомергә җитәр. Озак яшәргә җыенмыйм.

      Сәкинә. Ни сөйлисең, ә?

      Чәчкә. А что? Дөньяның бөтен рәхәтен күреп бетерәм дә – а потом что? Искать смысла жизни? Не хо-чу! Сезнең кебек яртышар ел в Верховном Совете бер акыллы фикергә килә алмыйча чокчыныргамы? И вообще, калдырыгыз мине, я не ребёнок! (Кухняга кереп китә.)

      Кухнядан Гайшәнең шаркылдаганы ишетелә. Бераздан Гайшә чәйнекләр күтәреп чыга, кәефе күтәрелгән.

      Гайшә. Чәй әзер, иптәш депутат. Адәмнәр, җыелыгыз!

      Рәшидә чыга.

      Сәкинә. Йә, ничек?

      Рәшидә. Әйбәтләнә, укол кададым.

      Гайшә. Әй, берни дә булмагандыр әле, без хатын-кыз халкы хәйләкәр инде