Çağdaş Azerbaycan Şiiri 2. Анонимный автор

      ışık-gölge

      gece-gündüz

      hayır-şer

      muhabeet – nefret

      varlık – yokluk

      allah – sonsuzluk…

      aksimi yaratamadım

      ölüyorum

                          yavaş – yavaş

      masanın üstünde ajanda,

      yaprakları kare-kare.

      harflar sığmiyor karelere

      haber veriyor dünden, bugünden, yarından

      kareler dördül – dayanıplar omuz-omuza

      hepsi aynı boyutda

      masanın üstü, masanın üstünde kağıtlar

      duvarlar, kapılar, pencereler…

      çeşitli boyutlarda olsalar da, sığınıyorlar biri-birine

      dördül doğmalar dışdan beraber görünüyor

      bazen eşyalar

      aslında ölçütler aciz farkı belirlemeğe.

      evin damından ne taraftan baksan

      dördül görünen deponun azalır suyu

      kare-kare terk edir evini su

      kendisine yer arayır,

      sonra yavaş-yavaş çökür toprağa

      o şeffaf suyun, o sefil suyun çöktüğü yerde

      izi bir parça çamur halinde kalır.

      çok geçmez o da kuruyur.

      bağlı kapılar arkasında yaşanan

      o gizli sevdalar, o sırlı sevdalar ne oldu?

      o gizli sevdalar, o sırlı sevdalardan

      ne kaldı, azaldı, bitdi.

      tükendi damla-damla,

      bir damla göz yaşı kadar

      izi kalmadı.

      yaraniyor, yaşiyor her şey enine-boyuna

      yaşiyor yüzüyukarı, yüzüaşağı

      yaşayamayız nerelere daha –

      idrakın gücü yetmez aksini yaratmağa,

      azalır

      fakat azalır damla-damla

      azalır kare-kare

      nerden baksan bir-birine sığınan

      mezarlar dördül görünüyor: kare-kare

      bir pazar

      biz üç arkadaş

      iki şair, bir aktör

      Lider TV civarındakı

      kahvehanenin avlusunda oturup

      yemek yedik Allah verdiyinden

      biraz da rakı içip

      muhabbet etdik sarhoşlar misali

      gün geçti

      yoldan arabalar geçti

      yanımızdan adamlar

      içimizden zaman…

      Can ayırıb canımnan,

      Damla-damla kanımnan

      Misralara hopdurub,

      Sene mektup yazacam.-

      Sen cevab vermesen de…

      Kulaklara yetmeyen,

      Sevdaları bitmeyen,

      Belki bir ömre bedel

      hissimi bölüşmeğe

      Sene mektup yazacam

      Bu gün başka işim yok:

      Mektup yazacam sana

      İşimin adı5 sensin,

      İşimin adı mektup…

      Derdim dağdı elleşirim,

      Derya olsa geçesiyim.

      Derdim ile dertleşirim,

      Türlü imkan seçesiyim.

      Yol bilmiyor, azıyorum.

      Derdimnen dert yazıyorum.

      İğneyle gor kazıyorum,

      Karış – karış ölçesiyim.

      Oldum derde asıl yiye,

      Dedim belki esirgiye…

      Kalsın öksüz – yesir deye

      Ben derdimden köçesiyim…

      Söyleme: tanımıyorum…

      Yüzün yzüme doğmadı.

      Dağın dağdı sinen üste,

      Düzün düzüme doğmadı.

      Nasıl deyim canım, sana

      Nasıl kaynar kanım sana

      Yan aldıkca gemim sana

      Gözün gözüme doğmadı.

      Kalbim senle barışdıkca,

      Ruhum, hıssım karışdıkca,

      Gözüm sana alışdıkca

      Közün közüme doğmadı.

      Öyle girdin yüreğime,

      Köçdün arzu-dileğime.

      Bereketsin çöreğime,

      Sözün sözüme doğmadı

      Kimse seni anlayamaz…

      Benim gibi tanıyamaz!

      Xaqan gülü, xanım, şahnaz,

      Özün özüme doğmadı!!!

      Ben öyle bilirdim her kesin yeri,

      Bahçesi, bacası, evidi Vatan.

      Okudum, öğrendim. Gözümde sanki,

      Kent-kent, şehir-şehir böyüdü Vatan!

      Öyle ki, üşüdüm, yetdi kanadı,

      Annemi koynuna almış annedi…

      Ballanmış petekdi; şana-şanadı,

      En