Çağdaş Azerbaycan Şiiri 2. Анонимный автор

      Heyyy

      Ölü denizlerin yitik suları

      Canımın yokluğuna uyup

      Kurun çadırları ruzgarların ayağında

      Heyy

      Ölü denizlerin

      Balıkla sevdalanan suyu

      Başından yüce mi

      Ruhumdan sıcak mı

      Aç sevdan

      Sevdana kayık yollarsam

      Dalgalar çiçek açır

      Filizlenir ruzgarlar

      Bana acılar yollar

      suyun halkalarında

      Halkalarında suyun

      Heyy

      Ölü denizlrin yitik suları

      Heyyy…

      Çiçekle yardığın toprağa

      Yağmurunla

      Nurunla giririm.

      Gecenin ağırlığını

      Tarıkla çeken azaldan

      Kuranın yeminleri

      Öyle titretti beni

      Vurdu fecrin şafağı alnımdan

      Vurmadı mı

      Fecrin şafağı alt üst etti

      Alnımdaki dizimini harflerin

      Secde

      Tüm dehşetleri şiddetleri

      ezik kağıt gibi dürerek koydu dizinin altına

      Bir yağmur damlasında arınıp dönerim

      Dönerim

      Toprağı yaran gülünün etri üstümde

      Sen yığ çek zebanilerini yeminli yerlerden

      Kapımı Tarık çalsın Kariadan önce

      Boyumu ayarlarım kapına

      Perde perde açılır düğümler

      Sabah yıldızının ışıltısında.

      Kapı çalan,

      Benim kapımı çalan,

      Kimdir kapımı çalan,

      el kariatu

      …mel kariah.

      Göğsümde sırları çözen

                   Uzakları yakın eden,

      İşıkları nura,

                   Kokuları etre incelden,

      Makam üste makam,

                   Hal üste hal

      İçimde melal,

                   Gönlümde sürur.

      Evim renksiz,

                   Hava kokusuz,

      Açar7 kıfılsız,

                   Gündoğan, gündoğana bakıyor

      Kapımı çalan.

                   Benim kapımı çalan

      el kariatu

                   mel kariah.

      Gelip yetiştirdi kendini Nevruz.

      Sabırsızlıkla bekledik sonuncu çarşanbayı.

      Külahımı alıp yola koyuldum.

      Gencenin içinden geçip

      çıktım Kelbecer dağına,

      Ağdamın yanından uslu-uslu geçip

      düştüm Şuşanın ayağına.

      Ellerim erişmedi Gökçeye, Borçalıya,-

      Miskine, Aleskere, Alıya…

      Külah giğinmediğim köy, şehir kalmadı.

      Ortalığı bir-birine katıb kimseyi uyandırmadım.

      Sabahleyin hayalim döndü,

      külahım dönmedi.

      Çıkıp gidiyorum hayatından.

      Değiştirmeye çalışıyorum kaderimi.

      Kaçıyorum kaderimden belki.

      Belki de gidiyorum kaderime doğru,

      ümitlere sarılarak.

      Başımda sararır düşünceler.

      Çık git hayatımdan sen de,

      Becerirsen, kaç kaderinden!

      Beceremiyorsan, kaderine kaç!

      Gel bana doğru!

      Yüreğimin kendi kanı kendini yıkasa da,

      temizliğe çıkaramadı onu.

      Çünki sen vardın orada,

      uyumsuz sevginle birlikte.

      Kirletdin, aydınlanıp gittin.

      Gittin, bir daha dönmemek yüzere.

      Dönemedin geriye.

      Param-parça etdin kalbimi.

      Arkandan yüreğimin kanını septim

      KANSIZA KAN UMUTUYLA…

      Bizi nereye sürüklüyorsun, Cırtlan!

      Böyle bir şaka, oyun olamaz,

                 düşman oyunu kazandı.

      Oraya köpek bağladılar

      gölgesi kendinden büyük.

      Işık gelmiyor şu taraftan da,

                          vakit o vakit değil,

      külahını koy toprağın yüzerine,

      iyice düşünelim, Cırtlan!..