Асарлар. Махтумқули. Махтумкули
kirar qo‘yningga,
Har zamon zahrini sochar taningga,
Hayf erur joningga, chilim chekmagil!
Vujuding tiskinar, undan qocharsan,
Suvsizlikdan zahar-zaqqum icharsan,
Ichim yondi deya, og‘zing ocharsan,
Hayf erur joningga, chilim chekmagil!
Yilon aytar: «Bu kun qocharsan mendan,
Ul Haqning amridir, ayrilmam sendan».
O‘shal vaqtda bezor bo‘larsen undan,
Hayf erur joningga, chilim chekmagil!
Yolg‘onchi dunyodan istama vafo,
O‘t yemak bo‘larmish bezavqu safo,
Dudkash ummat emas, deydi Mustafo,
Hayf erur joningga, chilim chekmagil!
Bu dunyo foniydir, bodi-zud kechar,
Ul kim oqil ersa, bil, undan qochar,
Shaytonga yo‘l berma, iymoning uchar,
Hayf erur joningga, chilim chekmagil!
Omonat joningga qilmagil tuhmat,
Izzat-qadri nedir, kel endi fahm et,
Mahshar kun ne dersan, javobingni ayt,
Hayf erur joningga, chilim chekmagil!
Iblisga yo‘l berma, yutmagil norni,
Gul deya o‘zingga ep ko‘rma xorni,
Benomuslik qilma, saqlagil orni,
Hayf erur joningga, chilim chekmagil!
Tark ayla chilimni, to‘g‘ri tur Haqqa,
Har zamon tovba deb, tutaver yoqa,
Derlar, suv bermasmish dudkashga soqqa5,
Hayf erur joningga, chilim chekmagil!
Ichganing zaqqumdir, yeganing o‘tdir,
Bilmassan, shaytonlar kasbingdan shoddir,
Bugun xushnud bo‘lsang, tongla hayhotdir,
Hayf erur joningga, chilim chekmagil!
Bir safar xatodan chekibdir Ali,
Sayr uchun sahroga chiqibdir vali,
Bir masjidni ko‘rib zarli-safoli,
Hayf erur joningga, chilim chekmagil!
Masjidni ko‘ribdir ajoyibzoda,
Tomosha aylabon, kirmish piyoda,
Sutuni siyomish, o‘rtanmish o‘tga,
Hayf erur joningga, chilim chekmagil!
O‘shal damda qaytib kelmish Rasulga,
Bo‘lganin so‘ylamish sohib usulga,
«Sutuni siyomish, nadir vusula?»
Hayf erur joningga, chilim chekmagil!
Rasul aytdi: «Ali, eshitdim so‘zing,
Sifating, surating ko‘ribdir ko‘zing,
Dudkashlik ziyondir, yiroq tut o‘zing,
Hayf erur joningga, chilim chekmagil!
Ko‘ribsan masjidni, turfa yoronmish,
Shayton bugun senga kayfni berganmish,
Aning uchun ustun o‘tgan burkanmish,
Hayf erur joningga, chilim chekmagil!
Odamning ustuni – bilgil imoni,
Shaytonning makridan saqlagil oni,
G‘ofil bo‘lsang, yoqar, yo‘qdir gumoni,
Hayf erur joningga, chilim chekmagil!
O‘shal fursat Haydar chiqdi maydonga,
Qahr ila qad etdi la’in shaytonga,
Shundan beri shayton bo‘ldi pinhona,
Hayf erur joningga, chilim chekmagil!
Undan oldin shayton oshkor kezarmish,
Odamlarni aldab, dinin buzarmish,
«Bismilloh» desang, u umid uzarmish,
Hayf erur joningga, chilim chekmagil!
Maxtumquli, panding ellarga so‘yla!
O‘z holing nechukdir, dog‘i fikr ayla,
Safar qilmoq lozim ozuqing shayla…
Hayf erur joningga, chilim chekmagil!
BORSA KERAKDIR
Moyil bo‘lmang bu dunyoga, do‘stlarim,
Barcha bundan uyon borsa kerakdir,
Avval omon, oxir imon tilarman,
Haq qulning murodin bersa kerakdir.
Bir kun Qof tog‘idan Xardajjol chiqar,
Bezab eshagiga zumradlar taqar,
Mahdi yo‘lin to‘sar, tug‘ini tikar,
Savashib Dajjolni qirsa kerakdir.
O‘shal chog‘da Dajjol bezang6(?)ga do‘nar,
Qayta boshdan dinning chirog‘i yonar,
Madinada Iyso osmondan inar,
Saf qurib, maydonda tursa kerakdir.
Osmondan Jabroyil alarga kelar,
Mahdi bilan Iyso jahonni olar,
Madina shahrida podishoh bo‘lar,
Qirq yillab davrini sursa kerakdir.
Qirq yildan so‘ng ular qilarlar safar,
Giyohlar qurirlar, daryolar kepar7,
Ya’juj-ma’juj derlar, mo‘‘jiza qo‘par,
Mag‘ribdan Mashriqqa yursa kerakdir.
Fosh etarman, bir so‘zim bor demoqqa,
Tillarim aylanmas ani aytmoqqa,
Jahon qurib, narsa qolmas yemoqqa,
Bir-birining qonin so‘rsa kerakdir.
Yomg‘ir yog‘ar, Yerning yuzin suv olar,
Vayron bo‘lib, buyuk tog‘lar evrilar,
Hayvon, inson qolmas, barchasi o‘lar,
Zamonning oxiri bo‘lsa kerakdir.
Azroyil o‘z jonin o‘zi olarmish,
Barcha ketib, Haqning o‘zi qolarmish,
Bu jahonga to‘rt farishta8 kelarmish,
Isrofil bir sayha ursa kerakdir.
Ko‘karibon Yer yuziga chiqarlar,
Munofiq, zolimni shu kun yoqarlar,
Hisob aylab, xayring, sharring chekarlar,
Yo malak mezonin qursa kerakdir.
Bu fasodlar Yer yuziga kelganda,
Munkir yig‘lab, mo‘‘min bari kulganda,
Go‘r yorilib, tongla mahshar bo‘lganda,
Rasul «Ummatim!» deb tursa kerakdir.
Barchani yaratgan ul go‘zal Alloh,
Deyavering: «La ilaha illalloh»,
Gunohkor
Soqqa – soqiy
Bezang – «Bezangga do‘nar» bo‘lsa kerak. Chunki u maxluq bo‘ynida «zang», ya’ni qo‘ng‘iroqning bir turi bo‘lib, uni va boshqa bezaklarini jang chog‘ida yulib tashlashsa kerak.
Kepar – Kepmoq-qurimoq, tomog‘im kepdi deyiladi.
To‘rt farishta – Ulug‘ farishtalar – Jabroyil, Isrofil, Mikoyil va Azroil.