Nauka niderlandzkiego: Tłumaczenie i analiza trzech dzieł Nescio po holendersku. Nikita Shcheholevatyi
swoim wysokim kapeluszu; God liet 't gebeuren, dat hij hem duidelijk voor zich zag – Bóg pozwolił, aby wyraźnie go widział, daar in die tram, in z'n enkele hemd en sokken, een jaegerhemd, ja natuurlijk jaeger – tam w tramwaju, w samej koszuli i skarpetkach, koszuli jaeger, tak, oczywiście jaeger, grijs, niet mooi wit – szarej, nie ładnie białej, hij was zeker in de veertig en met wat malle, uitstekende haartjes op z'n bloote beenen, en z'n hooge dop op – miał na pewno ponad czterdzieści lat i kilka śmiesznych, wystających włosków na nagich nogach, i swoim wysokim kapeluszu).
Jammer dat i niet brilde. (Szkoda, że nie nosił okularów; Jammer dat i niet brilde – szkoda, że nie nosił okularów).
En hij hoorde hem vragen met z'n correcte Museumkwartier geluid: "Zal ik 't licht aan laten, Clara?" (I słyszał, jak pytał swoim poprawnym głosem z Museumkwartier: "Czy mam zostawić włączone światło, Claro?"; En hij hoorde hem vragen met z'n correcte Museumkwartier geluid – i słyszał, jak pytał swoim poprawnym głosem z Museumkwartier, "Zal ik 't licht aan laten, Clara?" – "czy mam zostawić włączone światło, Claro?").
Want ze heette natuurlijk Clara, de schitterende. (Bo oczywiście nazywała się Clara, wspaniała; Want ze heette natuurlijk Clara – bo oczywiście nazywała się Clara, de schitterende – wspaniała).
En 't dichtertje dacht datti "pardon" tegen haar zou zeggen op een gegeven oogenblik. (I poeta pomyślał, że w pewnym momencie powie do niej "przepraszam"; En 't dichtertje dacht datti "pardon" tegen haar zou zeggen op een gegeven oogenblik – i poeta pomyślał, że w pewnym momencie powie do niej "przepraszam").
Ja, God laat de gedachten van een mensch raar dolen en er komen vreemde passages voor in zoo'n gedicht zonder eind. (Tak, Bóg pozwala, aby myśli człowieka dziwnie się błąkały i w takim nieskończonym wierszu pojawiają się dziwne fragmenty; Ja, God laat de gedachten van een mensch raar dolen – tak, Bóg pozwala, aby myśli człowieka dziwnie się błąkały, en er komen vreemde passages voor in zoo'n gedicht zonder eind – i w takim nieskończonym wierszu pojawiają się dziwne fragmenty).
Toen keek 't dichtertje op door 't ruit van de tram tegenover hem. (Wtedy poeta spojrzał przez szybę tramwaju naprzeciw niego; Toen keek 't dichtertje op door 't ruit van de tram tegenover hem – wtedy poeta spojrzał przez szybę tramwaju naprzeciw niego).
De huizen waren alle donker en de dames die dit lezen weten wel, dat je dan alle passagiers heel duidelijk weerspiegeld ziet, buiten. (Wszystkie domy były ciemne, a panie, które to czytają, dobrze wiedzą, że wtedy widzisz wszystkich pasażerów bardzo wyraźnie odbitych na zewnątrz; De huizen waren alle donker – wszystkie domy były ciemne, en de dames die dit lezen weten wel – a panie, które to czytają, dobrze wiedzą, dat je dan alle passagiers heel duidelijk weerspiegeld ziet, buiten – że wtedy widzisz wszystkich pasażerów bardzo wyraźnie odbitych na zewnątrz).
En de peinzende oogen van 't dichtertje zagen toen recht in de peinzende oogen van Clara, de schitterende, die keken alsof ze iets heel bijzonders wisten, wat bedrog is. (I zamyślone oczy poety spojrzały prosto w zamyślone oczy Clary, wspaniałej, które patrzyły, jakby wiedziały coś bardzo szczególnego, co jest oszustwem; En de peinzende oogen van 't dichtertje zagen toen recht in de peinzende oogen van Clara, de schitterende – i zamyślone oczy poety spojrzały prosto w zamyślone oczy Clary, wspaniałej, die keken alsof ze iets heel bijzonders wisten, wat bedrog is – które patrzyły, jakby wiedziały coś bardzo szczególnego, co jest oszustwem).
Even werden de vier peinzende oogen grooter en schitterden, toen dorst 't dichtertje niet meer, want hij was een welopgevoed mannetje, al hatti rare kronkels in z'n eindelooze gedicht en hij keek naar 't bruine laken en 't zwarte bont en naar den vagen vorm van haar beenen in den rok en toen keek hij met geweld naar een onderhuis, waar een melkboer woonde, 't gordijn was neer om den Zondag. (Na chwili cztery zamyślone oczy powiększyły się i błyszczały, wtedy poeta nie śmiał więcej, bo był dobrze wychowanym mężczyzną, mimo że miał dziwne zawiłości w swoim nieskończonym wierszu i spojrzał na brązowy materiał i czarne futro oraz na niejasny kształt jej nóg w spódnicy, a potem gwałtownie spojrzał na parterowy dom, gdzie mieszkał mleczarz, zasłona była opuszczona na niedzielę; Even werden de vier peinzende oogen grooter en schitterden – na chwilę cztery zamyślone oczy powiększyły się i błyszczały, toen dorst 't dichtertje niet meer – wtedy poeta nie śmiał więcej, want hij was een welopgevoed mannetje – bo był dobrze wychowanym mężczyzną, al hatti rare kronkels in z'n eindelooze gedicht – mimo że miał dziwne zawiłości w swoim nieskończonym wierszu, en hij keek naar 't bruine laken en 't zwarte bont – i spojrzał na brązowy materiał i czarne futro, en naar den vagen vorm van haar beenen in