Quo vadis. Henryk Sienkiewicz

Quo vadis - Henryk  Sienkiewicz


Скачать книгу
Turcji.

33

Bitynia — prowincja rzym. w Azji Mniejszej, nad Morzem Czarnym, na terenie dzisiejszej Turcji. Petroniusz był tam prokonsulem, pełniąc funkcję jej zarządcy.

34

Heraklea Pontica (a. Herakleja Pontyjska) — miasto portowe w Bitynii, w Azji Mniejszej. Obecnie Eregeli w Turcji.

35

Kolchida — historyczna nazwa krainy na wybrzeżu Morza Czarnego, na terenie dzisiejszej Gruzji.

36

Poppea Sabina (ok. 30–65 r. n.e.) — słynąca z urody żona prefekta pretorianów Rufiusa Kryspinusa, potem Othona, a od 62 r. n.e. żona Nerona. Prowadziła wystawny tryb życia. Niektóre jej zabiegi kosmetyczne zyskały wielką sławę (np. kąpiele w mleku). To ona namówiła Nerona, aby zamordował swoją matkę, Agrypinę Młodszą.

37

Wologezes, Tyrydates, Tygranes — wodzowie Partów w I w. n.e.

38

barbaria — kraje barbarzyńskie, czyli zamieszkane przez ludzi nienależących do cywilizacji grecko-rzymskiej.

39

Bakchus (mit. rzym., gr. Dionizos) — syn Zeusa i Symele, wynalazł wino; był patronem odbywających się co roku ku jego czci bachanalii.

40

Mars (gr. Ares) — bóg wojny, jeden z najważniejszych bogów w starożytnym Rzymie.

41

Pyrron (376–286 r. p.n.e.) — filozof gr., główny przedstawiciel sceptycyzmu, szkoły filozoficznej odrzucającej możliwość poznania prawdy.

42

paszkot — ptak wędrowny z rodziny drozdów.

43

mulnik — właściciel mułów.

44

Porta Capena — jedna z bram Rzymu.

45

asklepiada — uczeń i naśladowca rzym. lekarza Asklepiadesa (128–56 r. p.n.e.); asklepiadzi tworzyli tajne stowarzyszenia przy świątyniach Asklepiosa(w Epidauros, na wyspie Kos, W Rzymie), będących zarazem lecznicami (asklepiadą był m.in. Hipokrates); tu po prostu: lekarz.

46

inkubacja (z łac.) — spanie w świątyniach w celu otrzymania od bogów wskazówek.

47

hypocaustum (łac.) — w starożytnych domach centralne ogrzewanie powietrzem krążącym w przewodach podłogowych i ściennych.

48

ambra — substancja używana jako kadzidło i do wyrobu perfum.

49

Amor (mit. rzym.) — bóg miłości, gr. Eros, przedstawiany jako chłopiec z łukiem i strzałami.

50

Charytki (mit. gr.) — boginie radości życia, zabawy i urody.

51

epilator (z łac.) — niewolnik usuwający zbędne owłosienie, wykonujący depilację.

52

był cię widział (daw.) — forma czasu zaprzeszłego oznaczającego czynność wcześniejszą w stosunku do innej przeszłej.

53

Herkules (mit. rz.) — syn Zeusa i Alkmeny; cechował się nadludzką siłą, odwagą, urodą; patron kultury, atletyki, handlu.

54

lector (łac.) — niewolnik czytający na głos wskazane teksty.

55

termów (przestarz. forma D. lm.) — dziś: term.

56

codicillum (łac.) — pismo na drewnianej tabliczce, tu: utwór szydzący z cezara; por. kodycyl jako dodatek do testamentu.

57

Odys — bohater Odysei Homera, opisującej jego długi i pełen przygód powrót spod Troi do wiernej żony Penelopy i syna.

58

scandala (łac.) — skandal, zgorszenie.

59

pater (łac.) — ojciec.

60

histrio (łac.) — komediant, aktor, błazen.

61

frigidarium (łac.) — pomieszczenie w łaźni przeznaczone do ochładzania się.

62

heksametr — miara antycznego wiersza bohaterskiego, składająca się z sześciu stóp; heksametrem są napisane eposy Homera.

63

hipodrom (z gr.) — tor wyścigów konnych i wyścigów rydwanów.

64

epigramat (z gr.) — starożytny gatunek lit., pochodzący od napisów na grobowcach i pomnikach.

65

unctuarium (łac.) — pomieszczenie w łaźni służące do masażu i namaszczania ciała.

66

vestiplica (łac.) — niewolnica (służąca) układająca szaty.

67

toga — wierzchnie okrycie obywateli rzymskich.

68

familia (łac. rodzina) — tu: niewolnicy domowi.

69

pedant (z wł.) — człowiek drobiazgowo, często przesadnie dokładny.

70

eheu (łac.) — niestety, ach.

71

tepidarium (łac.) — sala w łaźni służąca do ciepłych kąpieli.

72

tur — wymarły ssak z rodziny pustorożców, przodek bydła domowego, odznaczał się potężnymi rogami.

73

hesperyjskie jabłka (mit. gr.) — złote jabłka, rosnące w ogrodzie, którego strzegły Hesperydy, córki Atlasa i Hesperii.

74

lampryska — węgorz.

75

Mopsus (mit. gr.) — bohater wojny trojańskiej, założyciel wyroczni przepowiadającej przyszłość ze snów.

76

Venus Genitrix (mit. rzym.) — Wenus Rodzicielka, matka Eneasza, babka Askaniusza, rzekomego protoplasty rodu julijskiego, a więc i Cezara.

77

Sorakte — szczyt górski znany z poezji Horacego.

78

alumna (łac.) — wychowanka.

79

stola — długa szata noszona przez szlachetnie urodzone Rzymianki na tunice, rozcięta z boków.

80

asfodel (z gr.) — złotogłów; wg mit. gr. po łąkach nim porośniętych przechadzają się cienie zmarłych w świecie podziemnym.

81

univira (łac.) — kobieta zamężna tylko raz.

82


Скачать книгу