Nacht Licht. Amy Blankenship
stroomde om de ruimte te vullen waar hij uit verdween.
Steven wist niet waarom Dean dat moment had gekozen om zijn kracht te onthullen, maar hij was blij dat de gevallene het hadden gedaan. Jewel's wang was genezen en de priester zag eruit alsof hij net het licht had gezien.
'We moeten vertrekken⦠nu,' zei Nick vanuit de deuropening.
Steven pakte Jewel bij haar hand en liep naar de deur, blij dat de schok haar vijandigheid voorlopig had laten verdwijnen.
"Wacht," riep de pater, waardoor Steven en Nick stopten om naar hem te kijken. "Was dat�" Hij haperde, wijzend naar de plek waar Dean kort daarvoor had gestaan.
Steven glimlachte oprecht om de opwinding in de ogen van de oude priester. "Ja⦠het was."
De priester glimlachte toen Steven en Nick de kamer verlieten met Jewel op sleeptouw. Hij knikte één keer en begon de gereedschappen te verzamelen die hij nodig had. In zijn geest bereidde God de aarde voor op Zijn terugkeer.
Steven en Nick stapten de kerk uit maar Steven maande Jewel tot stilstand zodat hij naar het kantoorvenster kon kijken. Hij slaakte een zucht van opluchting toen hij het kantoorlicht zag uitgaan.
âHet lijkt erop dat de oude gozer je advies opneemt,â zei Nick.
Steven schudde zijn hoofd, "Meer zoals hij Dean zag voor wat hij was en een soort religieuze ervaring heeft. Hij heeft me zijn telefoonnummer gegeven, ik bel hem als de kust vrij is.â
"Ik denk niet dat een paar uur genoeg zal zijn," vertelde Nick hem.
"Het is wat het is." Reageerde Steven. "Op dit moment gaan we terug naar de club zodat we het nieuws aan Warren en Quinn kunnen vertellen."
Dean zat op het dak van de kathedraal en glimlachte naar het trio toen ze de kerk achter zich lieten. Hij had Steven alle hulp gegeven die hij maar kon, maar de kalmerende spreuk die hij op het meisje had gelegd, zou niet eeuwig duren. Hij voelde de duisternis onder het gebouw beginnen te stijgen toen de vampiers uit hun tunnel kwamen.
In tegenstelling tot die van de vorige nacht, werden deze beïnvloed door iets nog donkerder, sinistere dan Dean ooit had ontmoet.
Dean fronste zijn voorhoofd en vroeg zich af waarom hij het niet had gevoeld toen ze de eerste groep opruimden die hier was gaan wonen. Deze invloed was erg oud en zeer krachtig. Zo plotseling als hij het voelde, was de duisternis verdwenen en kon alleen de vampieraanwezigheid worden gevoeld.
De gevallenen bereikten toegang tot de kerk om de oude man te controleren en ervoor te zorgen dat hij levend naar buiten kwam.
Hoofdstuk 4
Trevor en Kat hadden de vampier gevolgd die ze halverwege de stad hadden ontdekt.
âWat doet hij in vredesnaam?â Fluisterde Kat en begon achterdochtig te worden.
'Het lijkt erop dat hij gaat winkelen,' antwoordde Trevor toen de vampier voor een etalage stopte en naar het donkere display keek.
Deze vampier was jong, amper achttien zo te zien. Hij had recht zwart haar en droeg een bril. Met zijn haar naar achteren getrokken, zou hij er bijna presentabel uitzien, behalve zijn bleke huid.
De twee pasten hun tempo weer aan toen de vampier zich abrupt van het raam afkeerde en weer op straat begon te lopen. Zelfs met de winkels gesloten, waren de trottoirs druk in deze tijd van de nacht.
Ze ontdekten het lichaam van het laatste slachtoffer van de vampier, deze lag uitgestrekt op een goed onderhouden gazon. Met hun reukvermogen konden ze de bloedzuiger inhalen, net voordat de vampier Rodeo Drive bereikte. Vanaf daar moest Trevor Kat een beetje tegenhouden en uitleggen dat er te veel mensen in de buurt waren om blindelings te kunnen rennen.
Nu, waren ze hier, ze volgden een vampier te voet en geen van beiden was in de stemming voor een gesprek. Het volgende dat ze wisten, was dat ze in een stadsbus zaten en niet echt op de bestemming letten. Eindelijk stond de vampier op en trok aan het koord om eruit te kunnen. Kat en Trevor reden door naar de volgende halte en stapten daar uit voordat ze hun achtervolging konden hervatten. De vampier bleef lopen en Kat gromde gefrustreerd.
"Ik begin te denken dat deze vampier drugs heeft gebruikt. We hebben bijna een volledige cirkel gemaakt.â Klaagde ze. "We zijn maar een paar blokken verwijderd van de club."
"Daar gaat hij!" Riep Trevor en rende naar een steegje waar de vampier ineens was verdwenen.
Trevors sneakers maakten een slippend geluid toen hij de steeg bereikte en erin keek. Kat ging naast hem staan, dook een beetje naar beneden zodat ze allebei om de hoek konden kijken.
"Verdorie," vloekte Trevor en haalde zijn 9 mm eruit.
'Ik begrijp nog steeds niet waarom je een wapen draagt,' zei Kat, hoewel ze wist dat Nick er ook één bij zich droeg. Het was niet het pistool waar Nick op vertrouwde⦠het waren de speciaal gemaakte houten kogels die erin zaten. "Die dingen zijn nutteloos tegen vampiers."
Trevor grijnsde: âJe bent vergeten voor wie ik werk. Deze kogels zijn speciaal ontworpen om te exploderen bij impact en het midden is uitgehold en gevuld met slechts een beetje zoutzuur. Die rotzooi vreet door bijna alles heen.â
'Waarom eet het zuur dan niet door de kogel heen?' Vroeg Kat, in het geheim informatie verzamelend om Nick mee om te kopen.
"Er is een binnen huls geplaatst in de kogel toen deze uitgehold was, zodat het zuur er niet doorheen kan. Ik ben de naam ervan op dit moment vergeten.â Legde Trevor uit. "Het is sterk genoeg om niet beschadigd te worden door het zuur, maar fragiel genoeg om te breken wanneer het in aanraking komt met iets."
Kat stond langzaam rechtop, "Zullen we naar binnen gaan?"
Trevor versterkte zijn greep op het pistool en stapte als eerste naar voren, gevolgd door Kat die in beide handen een vlijmscherpe dolk had; met dank aan Trevor. Ze kamden het hele steegje uit voordat ze beseften dat de vampier was verdwenen.
Trevor liet zijn stevige greep los en liet zijn geweer naar beneden zakken. "Hij is weg!"
Kat slaakte een gefrustreerde zucht: "Nou, omdat we zo dichtbij zijn, kunnen we net zo goed teruggaan naar de club."
âIk heb veel plezier gehad vanavond, jullie twee idioten overal door de stad heb laten gaan,â zei een stem achter hen. "Ik sta erop dat jullie blijven eten."
Kat en Trevor draaiden zich om naar de stem en verstijfden toen ze de vampier zagen die ze hadden gevolgd, samen met vijf anderen.
âDe klootzak wist dat we hem volgden,â gromde Trevor terwijl hij het pistool weer omhoog bracht en instelde.
Met muren aan drie kanten en de vampiers voor hen wist Kat dat zij en Trevor zich hieruit moesten vechten. Ze hurkte laag neer toen de vampiers hen snel insloten. Ãén met vlammend rood haar sprong op in de hoop bovenop hen te landen.
Kat duwde zichzelf onmiddellijk omhoog vanaf haar hurken en pakte de vampier midden in zijn sprong. Haar lange nagels leken nu op klauwen, hoewel er geen verandering had plaatsgevonden. Ze stortten neer op de grond met de vampier op zijn rug onder haar.
De bloedzuiger greep haar rechterpols zo strak vast dat ze voelde dat haar botten pijnlijk samen begonnen te malen. Ze slikte de ziekelijke pijn door, ze sloeg haar pols naar beneden en dreef een dolk in de pols van de vampier als vergelding. Kat kreeg haar vrijheid terug en verspilde geen tijd en plaatste direct haar rechterhand in de borst van het monster trok zijn hart eruit.
Trevor mikte en vuurde op de vampier die ze de hele nacht hadden gevolgd. De kogel trof het wezen in de keel en even staarde hij Trevor aan met een uitdrukking van ongeloof voordat hij begon te gillen en greep hij naar zijn keel. De kreet werd abrupt afgesneden toen het zuur uit de kogel vrijkwam en de keel bereikte van de vampier.
Trevor zag niet echt wat er daarna gebeurde, hij werd onmiddellijk aangevallen door een andere vampier. Zijn lichaam werd