Horace: Odes and Epodes. Гораций

      Persicos odi, puer, apparatus;

      Displicent nexae philyra coronae;

      Mitte sectari, rosa quo locorum

        Sera moretur.

      Simplici myrto nihil adlabores 5

      Sedulus curo: neque te ministrum

      Dedecet myrtus neque me sub arta

        Vite bibentem.

      Motum ex Metello consule civicum

      Bellique causas et vitia et modos

        Ludumque Fortunae gravisque

          Principum amicitias et arma

      Nondum expiatis uncta cruoribus, 5

      Periculosae plenum opus aleae,

        Tractas et incedis per ignis

          Suppositos cineri doloso.

      Paullum severae Musa tragoediae

      Desit theatris; mox ubi publicas 10

        Res ordinaris, grande munus

          Cecropio repetes cothurno,

      Insigne maestis praesidium reis

      Et consulenti, Pollio, Curiae,

        Cui laurus aeternos honores 15

          Delmatico peperit triumpho.

      Iam nunc minaci murmure cornuum

      Perstringis auris, iam litui strepunt,

        Iam fulgor armorum fugacis

          Terret equos equitumque voltus. 20

      Audire magnos iam videor duces,

      Non indecoro pulvere sordidos,

        Et cuncta terrarum subacta

          Praeter atrocem animum Catonis.

      Iuno et deorum quisquis amicior 25

      Afris inulta cesserat impotens

        Tellure victorum nepotes

          Rettulit inferias Iugurthae.

      Quis non Latino sanguine pinguior

      Campus sepulcris impia proelia 30

        Testatur auditumque Medis

          Hesperiae sonitum ruinae?

      Qui gurges aut quae flumina lugubris

      Ignara belli? quod mare Dauniae

        Non decoloravere caedes? 35

          Quae caret ora cruore nostro?

      Sed ne relictis, Musa procax, iocis

      Ceae retractes munera neniae,

        Mecum Dionaeo sub antro

          Quaere modos leviore plectro.

      Nullus argento color est avaris

      Abdito terris, inimice lamnae

      Crispe Sallusti, nisi temperato

        Splendeat usu.

      Vivet extento Proculeius aevo, 5

      Notus in fratres animi paterni;

      Illum aget penna metuente solvi

        Fama superstes.

      Latius regnes avidum domando

      Spiritum, quam si Libyam remotis 10

      Gadibus iungas et uterque Poenus

        Serviat uni.

      Crescit indulgens sibi dirus hydrops

      Nec sitim pellit, nisi causa morbi

      Fugerit venis et aquosus albo 15

        Corpore languor.

      Redditum Cyri solio Phraaten

      Dissidens plebi numero beatorum

      Eximit Virtus populumque falsis

        Dedocet uti 20

      Vocibus, regnum et diadema tutum

      Deferens uni propriamque laurum,

      Quisquis ingentis oculo inretorto

        Spectat acervos.

      Aequam memento rebus in arduis

      Servare mentem, non secus in bonis

        Ab insolenti temperatam

          Laetitia, moriture Delli,

      Seu maestus omni tempore vixeris, 5

      Seu te in remoto gramine per dies

        Festos reclinatum bearis

          Interiore nota Falerni.

      Quo pinus ingens albaque populus

      Umbram hospitalem consociare amant 10

        Ramis? Quid obliquo laborat

          Lympha fugax trepidare rivo?