Sovietate mutants. Fantasia dibertigarria. СтаВл Зосимов Премудрословски
zen eta denek jan nahi zuten.
– - Beno, nekatuta zaude? -galdetu zion Zeka-k.
– - Bai!! – erantzun zuten besteak zailtasunez.
– - Ondoren, mantendu txorrotxoa. Oraindik ari naiz radik behetik xukatzen. – proposatu du Casulia.
– - Zergatik, ados, ni neu egon zaitezke zure azpian, batez ere hobeto lo egiten dudalako. – proposatu zuen Stasyanek. Jakina, gezurrez esan zuen Kazuliaren xurgapenaren ondoren harrikoa zela, gaur goizean gaixo zegoela… Edo zurrupadaren ostean?! Laburbilduz, hurrengo goizean erakutsiko da.
Baina zurrumurruak hain gose ziren, ez baitzuten txorrotxoaren eskaintzak entzun eta haren gainera erorita. Stasyanek oihu egin zuen, baina beranduegi zen. Denek itsu lotan zeuden eta jan nahi zuten!!!…
bosgarren apulasa
traizio behartua
Goizean goiz, bidaiariak goiz jaiki ziren, gosearen ondorioz, lasai-lasai lo egin zuten, amets batean goxoki hegan egin zuen eta ez zuen susmatzen erradiazioari dagokionez bere burua gelditu zenik. Zehatzago, ez zen inoiz erradioaktibo bihurtuko. Gainera, ez zuen oztopatzeko prozedurarekin oztopatu, baina itxuraz asko gustatzen zitzaien janaria jasotzea, eta ez da ezertarako. Eta orain Casulia zurrumurruen atzetik zihoan, eta Stasyanek Kazuliarena baino bi aldiz handiagoa eta handiagoa zenez, lo egin dezake, bere burua islatuz, eta horrek kolorea gehitu zion mutanteen bazkarian. Erabat esnatuta, txinpartak bere eginkizuna kaltegarria zen ulertu zuen, eta galupak fanatikoki sintonizatuta zeudela ikusi zuenean, beraiekin jolasten zuen, biktima izan zela iruditu zitzaion. Beno, janari irabazteko hezur hauen presarik gabe.
Berehala salto egin zuten eta Stasian lurrera zapaldu zuten Zasratich eta Chmor Iko elkarrekin, bitxia bada ere, txinpartaren sorbaldak estutu zituzten eta, horrela, Kazulia igo eta bere hondoan bere gorputz irradiatua ukitu ahal izan zuten.
– - Ahhh!! Ahh! – Garrasi egin zuen oihu, ez mina eta ez eragozpenak. Halako batean salto egin zuten. Eta Casulia barkatu egin zen goxoki.
– - Barkatu, mesedez, baina irrati nukleoen edukia, ez da arraroa, etengabe berreskuratzen ari da eta denbora luzez nahikoa izango duzu gurekin, agian bide osoa ere bai.
– - Zehazki, baina ni neu azpian egon naiteke, konfiantzarik gabe mina eta umiliazioa eragiten didaten hanka-hezurretako aplikazio horiek gabe. – Erantzun zuen Stasyanek, ertzetan zintzilikatutako sorta baten azpian etzanda eta erdian Casulia zegoen.
– - Harrapatuta zaude eta, beraz, hobe da isilik egotea, zu gara gure garaikurra, eta nahi duguna zurekin egingo dugu. – adierazi zuen Cherevich-ek.
Aurpegia aldatu zuen Stasyanek. Ez zuen inoiz Galupen indarkeria egarria piztu nahi, baina Chmor Ikoren adierazpenak harrotasunez kutsatu zuen. Baina iruzur egin zion, Cherevich-ek esandakoarekin adiskidetu balu bezala, gorrotoa eta erresumina ezkutatzen zituela ariman. Mendekuak denek epaituko dituzte.
Gainerakoei dagokienez, janaria zuritzeko zain, batzuek agindua betetzen zuten, beste batzuek ematen zuten bitartean. Baina txori txikiak ez zuen halakorik pentsatu, eta denek begiak gaitzesten dituztela pentsatu zuen eta begira, baina benetan lehenik eta behin Kazulia aurrean zegoen. Baina guztientzat esan zuenaren zuzentasunaren zalantzak ez zuen lasaitu.
– - Eta ez zaitez horrela begiratu. Ni naiz nagusia eta horixe da! Nire inguruan zabor ezberdinak pentsatzen badituzu, orduan janaria kenduko diot!! Denentzat argi al dago?.
– - Ikusi ez zarela kentzen. – Zasratich-etik ihes egin zuen.
– - Lasai, lasai. – Casulia Zeka lasaitu. – Spit dut … – guztiak arreta jarri zuten. Casulia piztu zen eta buru-belarri aritu zen denak zuzenean garezurretik jolasean eta maldan behera. – Horretarako, esan Stasyanek berak. Nor dago gure gailurretan eta zer leku hartzen du.
– - Bai, dena olioa dago!! – esan zuen txinpartak, eta pentsatu zuen: «babestu nazazu, garaikurra emango banu… ikusiko dugu». – Korrika egin al duzu?!
Eta atzoko leku berdinera joan ziren, baina poliki-poliki. Nahiz eta oso poliki. Ezinezkoa da imajinatzea: ondo, poliki-poliki. Erritmoa baino motelagoa. Eta Stasyan bakarrik ibili zen, beti bezala. Haiek gainditu eta etengabe itzuli nintzen. Makurrak ikusi zituen galopoak nola mugitzen ziren, eta bideo erreproduzitzaile baten korritze geldoa bezalako ideia bati ekiten ziotela zirudien. Stasyanek jakin-minez ibili zen eta bere posizio eta aurpegietan begiratu zuen. Baina presaka zebilela iruditu zitzaien, beraientzako azkarregi baitzegoen. Denboraren paradoxa: atzo egun bat baino azkarrago joan ziren eta gaur minutu bat baino motelago ibili dira. Dirudienez, erradiazioak denboraren argitasunean ere eragina du… Edo agian txinpartaren edo egilearen nahia da?! Nolanahi ere, dibertigarria eta ez da estandarra.
– - Korrika ari zara? – Galdetu, bai, ohhh, oso poliki-poliki Zasratich garezurrak. – Txantxetan ari zara?!
Stasyan gizakiaren denboran mugitu zen eta, beraz, bere denbora gertuago eta maitagarriagoa da, eta harengan konfiantza izango dugu.
– - Beraz, ezin duzu zurekin mantendu.
– - Zer?
– - Zaaa ez zara ari atzetik. Ulertu nahi dut zer motatakoak zareten. Barne denborarekin arazorik al duzu? Hemen daukat, jendeak berdintasunez eta garbi baitu. Eta aita santuan terpentina duzu, gero idorreria. Orokorrean, hegaztia naiz, ez narrastia. Hegan egin behar dut, gora. Hegal garatu eta indartsuak ditut … – gorputz-adarrak altxatu eta bere inguruan begiratu zituen. Tristurak nahastu egin zuen eta hasieran hasperen egin zuen. – Uh… lumak egongo lirateke, buztana iritsiko da. Hemen da hobeto aritu nintzen azken aldia, baina ez azkena. Erradiazioa leheneratzen da, baina ez da energia. Bai, interesgarria da gaur gauean ahari adarra, nire hegoak edo hankak biltzea?
– - Bazkaltzeko. – Casuliari eutsi eta jauzi batean hankak harira luzatu zituen. Berak bakarrik ulertu zuen. Gainerakoan, bere hizkera azkarra zirudien, abiadura eta moteltasuna balitz bezala, helioa arnastu izan balu bezala…
– - Bazkaltzeko? Agian bazkaldu eta firefox, lehen gosaria, bigarrena eta bost afariak ere jan ditzakezu? – Stasyan haserre zegoen. – garezurrak ez du pitzatzen, ezta? Chmoriko, eta Stasyanek Cherevichen hanka-hezurrari egin zion aurpegia. Gainera, zur eta lur gelditu zen airean mugitzen ari zen jauzi geldoaren erdian. Hala ere, berehala jo zuen gure denboraren abiaduran. – Beno, orduan zurrupatuko al didazu?
– - Sudurra! – Erantzun zuen Casulia muino malkartsuak.
– - Eseri nire sudurrean? Beraz, ez dut sudurrik. Ez naiz katu burusoila? Sudurra duela. Eta mokoa dut. – baieztatu zuen txinpartak eta begiak tuberkulu gainean ipini zituen, bibotea irteten zen bezain motel, eta gero sudur esferikoa.
– - Gauza nagusia hizkuntza izatea da. – gehitu zuen Rev Cherevich. – hizketan eta usteldu txorimalo bat bezala…
Baina Stasyanek ez zituen gehiago entzun eta ez zien begiratzen. Sudurra interesatu zitzaion bibote batekin egindako zulo batetik, poliki-poliki zulotik irten zen. Mole bat zen, baina Stasyanek ez zekien hori. Inguruan lasto bat hartu eta igo eta sudurrean itsatsi eta toki batean zapaldu zuen sudurra eta biboteak zuloan. Oihalak poliki-poliki nahastu zuen, eta gero etzanda ere. – Aaapchkhiii … – Sudurretik ihes egin zuen eta poliki-poliki. Stasyanek siesta hartzea ere lortu zuen, lastoak lurra ukitzen zuen bitartean, eta berriro ere moleak igotzen hasi zen eta poliki-poliki erakutsi zuen: hasieran bibotea eta gero sudurra. Sparrow-ek gauza bera egin zuen eta irribarre egin zuen. Lastoa poliki astindu eta Stasyanek bibote batekin lotu zuen. Tristura motel bat eta lasto bat agertzen ziren, bele poxka bezala, poliki-poliki baina monumentuki ihes egin eta bibote bat atera zuen.
– - Ahhh!! – oihuak oihu egin eta etorri zen, lastoa kendu bibote batekin, infernuko mina sentitu eta azkar ihes egin zuen labezomorro bat bezala. Stasyanek bizkarra hartu eta urdaila hartu zion. Eta taldea erretiratu egin zen igaro den denbora guztian salto bakarra egiteagatik. Stasyan aspertzen eta ibiltzen hasi zen: han eta hemen. Eta bakarrik biboteak lotuta zituela deitoratu zuen, gertuko zabortegi berri bat ikusi zuenean, mole batek beldurtutako munstro bat zela. Sparrow etorri zen eta pozik esan zuen:
– - Ohhhh, Zeruko Indarrak, Hodei lausoak, Eguzkia errea, eskerrik