КҮНДЕ. Әзіл шындық. СтаВл Зосимов Данасөзжазады
жарты ұйықтап жатқан ұйқы патшалығына бардым.
Таңертең мен тұрып, аулаға шығып, сені сағындым. Мырза пышақты ертерек емдеді. Баска ауырып, аулаға жидектер құйды. Бір тауық оларды жеп, өліп қалды. Үй иесі, ақымақ, қауырсынды жастыққа алып, оны жастыққа сала бастады, кесуге әлі кеш болды деп ойлады, өзі өліп, басын кеспей, ет қатты болды.
Бұл кезде тауық оянып, қайда болса да, қауырсынды желпіп жіберді. Құс ашудан айтты да, бір жағынан қашып кетті.
– — Ауылға серуендеуге барайық. – деп сұрады бұрынғыдай мецо-сопрано, менің соңымнан шыққан досым.
– — Немесе бәлкім, біз сынаған болармыз? – кіреберістің келесі баспалдағынан көтеріліп, мен сушкиммен жауап бердім. Менің өкшелерім үй ішінің табалдырығынан асып түсіп, басына қан құйылды, бұл ауырсынуды күшейтті. Дос орнымнан тұрып, мұрныма сүйеніп, қымбат аяқ киімді алып, ауладан шыға бастады. Мен аяғымды төмен қарай сүйреп барып, бөкселерін арақ ішетін дүкенге ойнағаннан кейін шықтым.
– — Ал азотты? Мен сатып алынған бөтелкедегі алкогольді ішіп алып сұрадым.
– — Ал оның Нюрка әжесі бар, анасы тұз бен тұзды соншалықты көп алады, сондықтан серіктестікке тіскебасар жеткілікті.
Аяқтағаннан кейін біз жергілікті билікке, жақында азық-түлік бостандығынан және қозғалу орындарынан босатылған туысқанымызға бардық. Оның саябақтары көпшілік сияқты қатал болатын. Төменгі артқы жағынан еңкейіп, біз верандаға кіріп, ештеңеге мойымай, үйге кірдік. Дастарханның бойында бел ұзындығын алып, татуировкасы бар, Харя лақап атты арық адам отырған. Денесіндегі бұлшықеттердің ішінде тек сүйектер көрінді.
– — Ұлы Харья. – деп қожайынымды аямай қарсы алды. Төбесі әуесқойлар мен ергежейлерге арналған.
– — Тамаша, егер сіз қалжыңдамасаңыз. – бұрынғы сотталған адам тіссіз тембрмен жауап берді. Мен өзімнің досымдай болған жоқпын, есік алдында тұрып, шақыруды күттім. – Отыр, жай кел.
– — Сіз Водяру боласыз ба? – деп сұрады менің.
– — Ал не бар? – деп сұрады Харя.
– — Әрине, бұл қандай базар. – Мин қуанышпен жауап берді де, үстелге бір литр бөтелке арақ қойды.
– — Ал, құйып алайық. – тұтқын көпіршікті алып, оны басып шығарды да, кружкаға құйды. – кіріңіз, отырыңыз, құрметті қонақтар, өзіңізді үйде жасаңыз. – Ол ұсынды және жұлдыру ішінен, содан кейін кружка жуып. – Хаа!!! ол дем шығарып, көздерін кеңейтті. – Мені, анасы ретінде, тәбеттің астына көміп тастады. Тек қара уылдырық. Ол менің жұлдыруымда жатыр. Қаласаңыз, жертөлеге көтеріліңіз.
– — Диатез, айтасың ба? Мен түсіндірдім.
– — Не?? – деп сұрады Харя. – кім бұл?
– — Бұл менің дұрыс, сотталған емес. – деп түсіндірді менікі.
– — Ал сен қандай кереметсің? – Мен де түрмеден батыл сұрадым.
– — Тыныш, тыныш жігіттер тым-тырыс. – деп сендіріп, иесін маған пальто таныстырды. «Бұл менің ағамның жиырма жылдық жазасы бар».
– — Жиырма бес жаста … – түзетілді Харя. – Ал, жас жертөлеге көтеріліңізші?! Ақыр соңында, сіз әйеліңізді