Doping w sporcie. Отсутствует

      PRZEDMOWA

      od Redaktorów Naukowych

      Dwuznaczność terminu doping w języku polskim, tj. jego pozytywna konotacja, związana z kibicowaniem zawodnikom podczas rywalizacji, lub negatywna, odnosząca się do niedozwolonego wspomagania farmakologicznego, sprawia, że jeden z najpoważniejszych problemów współczesnego sportu nie zawsze postrzegany jest właściwie. Z jednej strony oburzenie wywołują ujawniane przypadki stosowania przez gwiazdy sportu zabronionych substancji lub metod, z drugiej – mało kto wyraża dezaprobatę chociażby dla kontrowersyjnego wykorzystywania słowa doping w reklamach, wskazujących na korzystny wpływ jego zastosowania. Konsumenci kuszeni są produktami, które – zdaniem reklamodawców – są dopingiem dla włosów i skóry (szampony, żele nawilżające), zmysłów (perfumy, telefony) czy systemu immunologicznego (napoje). Osobom aktywnym fizycznie rekomenduje się „legalny doping” w postaci kofeiny czy soku z buraka, a studentom podczas sesji poleca się suplementy, które są „efektywnym dopingiem mózgu”. Operator sieci komórkowej zachęca do kupna dostępu do Internetu „na dopingu” (dzięki czemu jest on kilkukrotnie szybszy), a w gazecie można znaleźć materiał promocyjny zachwalający najnowszy komputerowy system operacyjny „na sterydach”, który sprawdzi się w biznesie. Z kolei agencja reklamowa dowodzi, że tylko z dopingiem (czyli z jej pomocą, bo w swojej nazwie ma właśnie to słowo) można zwiększyć siłę oddziaływania ogłoszeń promocyjnych. Paradoksem jest fakt, że reklama