Brjálaður einkaspæjari. Fyndinn einkaspæjara. СтаВл Зосимов Премудрословски
Karapetovich leit út grannur og langur. Andlitið var dæmigerð hvítum. Hárið er grátt, langt að herðum, jafnvel eins og strá. Á Tiechka var þétt sköllóttur sem unnið var frá fyrri störfum sem húsvörður fyrir starfsmenn gesta. Áður starfaði hann sem búlgarður, eftir tíu ára fangelsi, sem pólitískur fangi. Anecdote sagði Lenín, leiðtoga proletariatsins og jafnvel svínsins, við endurskoðandann í þorpsráði og það þrumaði. Lenin hefði brugðist auðveldara við, bara hlegið, en sveitarfélögin þar – nei. En það var á tímum Sovétríkjanna eftir Sovétríkin. Og þess vegna, með hvarf sovéska kerfisins, hvarf sakavottorðið líka. Hann var endurhæfður og fékk bensínbót. En með starfslokum sínum vildi hann nýtast samfélaginu og þá lokkaði eiginkona hins nýja lögreglumanns með bláu augunum og… restin er HACK… Svo held ég, ekki sverja… Svo fór hann til stórfyrirtækisins til til lögreglustjórans í héraðinu og var staðan áfram frá herþjónustu.
Honum líkaði enska einkaspæjarinn Poirot og þess vegna reykti hann pípu eins og Holmes, hann ruglaði þá bara. Hann klæddist húfu og yfirvaraskeggi, eins og Elkyl, aðeins Georgíumaður. Jafnvel reyr keypti svipaðan og hala frakki af verkamönnum í Mariinsky óperunni og balletleikhúsinu fyrir kassa af tungl. Skórnir voru búnir til að panta nágranna sem þjónaði sem skósmiður á svæðinu. Hann sló jafnvel út með prjónum og þegar hann gekk, sérstaklega á malbiki, smellti hann eins og hestur eða stelpa frá Broadway. Nef hans var eins og örn og stóru augu hans voru eins og lemur.
«Svo,» sagði Ottila og settist á sérstakan stól. Izya skellti hurðinni og kom inn á skrifstofuna. Á bakka bar hann steiktan spæna egg með fiski og eftirlætis nýpressaðan hvítlauksafa hans. – komdu hraðar á, annars er gjóskan þegar orðin gnýr.
– Fuuuu! – reykti Incephalopath, – hvernig drekkur þú það? Þú getur slakað á…
– Hvað myndir þú skilja í stórkostlega sælkera? Ekki drekka. Mér finnst það persónulega. – sulk.. – tók sopa af Ottila og.., – Uhhh, – burpaði það til hliðar. Hann stökk upp og hljóp inn í fjærhornið á skrifstofunni. Grip af þokulaga hnýði fór úr hálsi héraðsins og þegar í stað, eins og táragasi, flæddi allt herbergið. Grípt var í Arutuna með asmakrampa og þegar hann hóstaði var hann ekki hæfur.
– Væri til skammar eða eitthvað?! Ég er hentugur fyrir feður ykkar.
– Eða kannski móðir? – Ottila var að upplifa spæna egg og, með munnfyllingu, spýta mola út, strákaði stranglega: – Allir hafa sinn smekk, sagði hindúinn, stíg niður frá apanum og þurrkaði hananum sínum með bananablaði. Viltu hafa auga?
– Ó! Fyrirgefðu, verndari, ég gleymdi einhverju … – Arutun Karapetovich var vandræðalegur og settist í stól.
Allt í einu krabbaði gatagangshurð og gömul kona um hundrað ára gömul kom inn á skrifstofuna.
– Hver lokaði ekki hurðinni??? Ég er upptekinn, amma!!! – Bug Klop og kæfði…
Konan heyrði hósta og hljóp til hans með lak og penna, svo að hann myndi skrifa erfðaskrá. En þegar hann sá ónýtni hans, sveiflaði hún og sló eiginmann sinn á bein axlblöð. Ottila harkaði og hrækti eggjarauða.
– Uh, Harutun, gamall brjóski, af hverju læsirðu ekki hurðinni á eftir þér þegar þú komst? Og þú, amma, komdu út, við eigum fund.
– Sem? spurði heyrnarlausa ömmu.
– Grunt! komið yfir eftir kvöldmat!! – sagði Klop hátt.
– Borðaðu, borðaðu, elskan með marigold… Ég bíð. – amma brosti og stakk niður, þar sem það voru ekki fleiri stólar, og það var ekki venja að gefast upp hér og enginn úr áhorfendum kom upp í hugann.
– Hvers konar hádegismatur? Ha? Ég borða morgunmat… Og svo á dagskrá: vinna með undirmenn. – Ottila veifaði hendinni og hélt með skeið með eggstykki og dró marinn beint í auga Harutuns, – og þú? – hoppaði í stól, – ekki þakklátur meðalmennska, – stökk síðan á borðið, – þú getur aðeins borðað tungl og slá andlit á hvort annað. Ég ætla ekki að ganga eins og coyote.. – og eins og loftfimleikari, með sveigju, stökk ég af borðinu á gólfið, – og lagði upp með þér.. Skrifaðu yfirlýsingu og það er það!
– Hvaða staðhæfing? Hvað ertu að æpa? «Isolde Fifovna truflaði hann með gráti af King Kong.»
– Ah? – dvergurinn byrjaði með byrjun.
– Hvað ertu að æpa? – spurði hún rólegri og hljóðlátari, – sérðu ekki, hún hefur sofið lengi.
– Svo, hérna núna, gistinætur? Incifalatus, taktu þennan lífeyrisþega út. – Ottila náði sér í poka og klifraði upp á stól til að borða frekar.
– Ég er Incephalopath, verndari, ekki Incifalate. – leiðrétti Korporalinn og fór til sofandi gömlu konunnar. Lettu hana létt með reyr, eins og Poirot eða Watson. – Kæri, allir?! – sneri sér að yfirmanninum, sem þegar sat sæti við borðið og að kappi.
– Boss, hún, að mínu mati, gelti.
– Hvað? Nauðgun-skrölt.
– Jæja,. Andar ekki. Það er dautt. – aftur með ótta í rödd sinni sagði Harutun. Varir hans skjálfa. Hann ímyndaði sér að sömu örlög bíði hans. Harutun grét.
Ottila fraus með munnfullum mat. Hann leit á konu sína og spurði:
– Zhinka, farðu að athuga það.
Fifovna kom upp og lyfti gömlu konunni við kragann. Fæturnir fóru af gólfinu og hnén réðust ekki. Hún fór upp og setti líkið eins og vasi fyrir framan mokstur, horfði heimskulega með munninn fullan af tyggðum eggjum, eiginmanni sínum.
– Sjáðu sjálfur, schmuck, er hún dáin eða ekki?! – og ætlaði að fara. – Hann Zhinka. Þú munt svara fyrir Zhinka. muldraði hún…
– Taktu hana af borðinu, þú bjáni!!! Ertu… virkilega, eða hvað? Ég er yfirmaðurinn hér, og yfirmaðurinn, og þú?…
– Jæja, það byrjaði aftur. – muldraði Intsephalopath bakkann.
– Og þú notar Ottila Aligadzhievich Klop sjóðinn ókeypis! – molarnir úr munni flugu í sundur, – Og almennt… pah, shit, – hann hrækti öllu innihaldi úr munninum og öskraði áður en hann klifraði upp á borðið. «Þú ert ambátt hérna.» Ertu með það?
– Já, herra minn. – Donald Isoldushka og kraup. Höfuð hennar var roðin og höfuð eiginmanns hennar stóð á borðinu. Og stærð höfuðanna myndi einfaldlega vekja hrifningu allra svartsýnismanna: Höfuð hennar var fimm sinnum stærra en hann.
– Ókei, heh heh heh, fyrirgef mér, taktu þessa ömmu út um dyrnar að veröndinni. Nei, betra frá kofanum. Það er morgunn og einhver mun finna hana.
Konan tók líkið og bar það þangað sem eigandinn pantaði. Þegar öllu er á botninn hvolft vann hún einnig til stuðnings, sem tæknimaður, húsvörður og aðstoðarritari með stöðu yfirdýnunnar. Mínútu síðar kom hún aftur og gekk og gengur að borðinu.
– Ég henti henni yfir girðinguna.
– Ertu fífl eða eitthvað? Þetta er öldungur plöntunnar. Satt að segja. Í stuttu máli – rassinn.
– Þú borðar. – konan færðist upp á diskinn.
– Ég vil ekki gera það. Þú hefðir átt að setja það á diskinn minn. Hvers konar matur er það? Taktu það