Detektif Edan. Detektif lucu. СтаВл Зосимов Премудрословски
bumi.
Dheweke ninggal kubu kasebut, mung ana cathetan ing kapur ing lawang:
“Aja padha sumelang. Kita lunga menyang tugas sing penting kanggo St. Petersburg. Sampeyan tetep manggon ing panggonan ing Incephalate, lan Izya – dudu aku.. Aku!”
Lan ing ngisor tambahan minangka tulisan tangan liyane:
“Nuwun, Pupsik, aku bakal bali kaya sing sampeyan lakoni! Nalika Flea sampeyan mlaku-mlaku. Ngenteni lan aku bakal bali. Mungkin ana siji…”
Izya maca cathetan kasebut lan, nulis ing lembar ing tulisan tangane bapake lan Intsefalopat, didhelikake ing kanthong kasebut lan nyaring prasasti saka lawang.
– Wah, wedhus lawas, sampeyan wis entuk. – Aku njupuk ponsel lan dikirim SMS menyang bapak. Banjur mlebu omah lan menehi cathetan marang ibune. Dheweke maca lan nyusut.
Ayo numpak. Kita bakal ngganti. Lan ora tembung babagan lampahing bapak. Apa wis?
– Mesthine, ibu, aku ngerti… Lan ayo njupuk babi saka Kepala Sekolah, ahh? dheweke ngusulake.
– Apa sampeyan? Kita kudu nindakake kabeh miturut piagam lan keadilan.
– Lan dheweke mbengok marang aku kanthi adil?
– Dheweke direktur. Dheweke luwih ngerti. Lan dheweke uga bakal kabenerake ing ngarsane Gusti Allah.
– Apa sing nggandhol ing tembok ing kantor?
– Meh. Ana hang Iron Felix, mantannya. Oke, tindak kerja?
– Aku. Ibu, aku bisa mlaku-mlaku mlaku ing kali?
– Go, nanging elinga, kirik: lemut, ora mulih. Aku bakal mateni kowe… Apa?
– Ya. – Izzy mbengok lan ilang ing ngarep lawang…
– Uuh, – pengontrol, sing asale saka sawetara kolektur koleksan Latvia, banjur guncang, supaya para pengunjung padha ngliwati. – Ora ana kalbu, jelas rai ora Rusian, lan seragam umum ditarik.
– Lan ana paukuman administratif kanggo kasebut.. – Jelas Sergeant Golytko, asli Lviv.
– Lan ing kene passport, kanthi skreech, Harutun Karapetovich lan ngulurake penta. – Rusia. Aku Rusia, mine!
– Kaya aku, – ditambahake pent.
– Lan aku. – nonjol mripate, pengontrol tambah.
– Sampeyan kabeh bener. – Paspor godhong ngucapake pent, – sanajan kaping pindho, – katon saka ing ngisor bathuk, – sampeyan seniman? – menyang mata warna-warna, sawise dheweke nyinaoni sinau ing kuping, – utawa sing paling apik?
Mripate Ottila ngintip lan awake krasa nggremuk, ndeleng Intsefalopat. Perusahaan kasebut reded.
– Wah, jahitan, endi sapi sing nggawa sampeyan, utawa ing budaya omah? – rencang nyerah paspor menyang Harutun.
– Aku iki jenis apa seni? Aku ora dadi asisten sepenuh wektu kanggo desa Sokolov Stream, Wilayah Leningrad.
– Oh, gored, metu saka kene. – pejabat tugas sing disaranake.
– Iki KTP.
– Kopral, sampeyan ngomong? – sersan ngereh pipine banjur nyelehake wiji ing tutuk. – uga, sampeyan gratis, lan iki bakal teka karo aku.
– Apa tegese, “teka karo aku”? – Bedbug nesu. – Ayo aku nelpon boss saiki? Dheweke bakal nyetel otakmu…
– Sampeyan nelpon, sampeyan nelpon ing, ing kantor, lan ing awal aku bakal nyoba sampeyan nggoleki, bisa uga sampeyan dadi teroris Chechen utawa sampeyan luput saka wong tuwa. Ayo, supaya lunga. pelayan kasebut nyenyet lan mung ditarik: kanthi bokong utawa tong, Ottil dipasrahake karo bedhil serbu ing ruangan penjaga sepur stasiun sepur Ancephalopath nuli nututi lan malah pengin murub karo Ottila, kayane Klop, langsung ilang ing mburi kolom lan nyamar ora ngerti Klop.
– Harutun, nelpon Isolde, ayo nggawa dokumen kasebut! – bengok Klop.
“Lan luwih cepet,” tambah sarjan kasebut, “Yen ora, dheweke bakal tetep suwe karo kita.”
– Lan kapan bakal dirilis? takon Harutun.
– Cara netepake wong…
– Telung dina? – wong tuwa mesem.
– Utawa bisa uga telung taun. – wangsulane rencane. – manawa dheweke ora bakal nolak panguwasa. – lan mbanting lawang saka njero.
Incephalopath, kanthi driji tangan kiwa, ngrangkul dagu sing lancip lan, mega ing njerone irung, mutusake kanggo nindakake tugas kasebut, sing cocog karo dheweke lan Boss. Dheweke banjur cepet metu saka stasiun menyang dalan lan langsung mandheg.
– Aku arep lunga? Harutun takon marang awake dhewe.
– Kanggo Isolde, sampeyan bodho. – wangsulane sinisim karo swara njero.
– Dadi ora ana dhuwit? Aku bakal mlebu apa?
– Lan sampeyan, kanggo wong sing dikasihi, nyolong, ana ing kana, saka wong sing duwe lemak sing lungguh ing jip ireng.
– Dheweke, dheweke bakal ngalahake raine. Lan ora mestine, aku pent?!
Nalika Harutun konsultasi kanthi swara batin, Klop, sawise menehi dhata, modhél kanthi apik nalika lungguh ing monkey.
– Hei bum, fart! – Surak rencang. Ottila lemas lan mbukak mripate. Dheweke nyeluk cangkem lan, rumangsa slamet ing cangkeme, nyoba nglumpukake saliva nganggo ilat, nanging ora cukup lembab ing tutuk lan dheweke njaluk menyang toilet.
– Colleague, bisa nggunakake jamban?
“Sampeyan bisa,” para pinituwa mangsuli kanthi apik, “nanging yen wisuh.”
– Kenging punapa? – Ottila nesu, – Aku dadi tahanan, nanging sampeyan duwe wanita pembersih ing negara sampeyan lan kudu ngumbah lantai.
– Kudu nanging ora kudu ngumbah dolnyak sawise umume wong sing ora duwe omah. Lha, kepiye carane?
– Aku ora bakal ngumbah titik! – Umumé Bedbug ujar miturut kategorinipun.
– Uga banjur celonone celonone. Lan yen ana sing cocog karo lantai, sampeyan bakal ngrusak kabeh kompartemen.
– Wujude angger-anggering Toret; sampeyan kudu menehi jamban lan telpon.
– Lan apa maneh aku kudu utang? Ahh? – sergean teka.
Ottila ora ujar apa-apa. Sarehne rumangsa bakal tuwuh, dheweke kabeh padha sarujuk. Kajaba iku, ora ana sing ndeleng.
– Apik, aku setuju.
– Oke. serenane bungah lan nuntun Klop menyang jamban. – klambi, bubuk ana ing sangisoré sink. Lan kanggo teknis sing dakoleh. Krisis kasebut, hahaha.
– Lan ing endi ember lan kertas tisu?
– Mbuwang klambi ing kleleb, banjur buwang nganggo driji. – serapa mau kliru.
– Kepiye? – kaget Klop.
– Kepiye sampeyan sinau, satemene aku duwe kertas pasir, aku bisa nawarake, lan nganggo kertas polos, saya stres banget. Krisis ing negara kasebut. Kajaba iku, kita dadi karyawan negara.
Ottila nggawe asem ing raine lan, njupuk kertas sing wis diusulake, minggah ing jamban. Ana banter banter, Pent noleh lan metu ing njaba, nutup postingan kasebut. Lan Ottila santai, nyawang antarane sikile lan kerut raine. Ora mung bau busuk ora krasa lara, nanging kabeh celana saka njaba saka njaban klambi cilik, ora apik, wangi, garing banget. Ora ana tandhing saka toilet. Malah tetes diare sing diluncurake ing tembok.
Incephalopath jumeneng ing kolom lan, ndeleng sarjan sing wis metu saka jabatan kasebut, langsung mlayu marani dheweke.
– Halo! “apchi,” ujare.
– Apa, sampeyan nunggu putu? Penth takon sinis.
– Apa putu lanang? Apchi, – bodo Arutun Karapetovich.
– Apa sing sampeyan gemuyu kanggo aku ing kene?