Detektif Edan. Detektif lucu. СтаВл Зосимов Премудрословски
apchi, – guncang pipine karo Incephalopath. – ora. Aku ora ngerti dheweke. Pisanan aku ndeleng.
– Lan apa sing sampeyan nggodhok kanggo dheweke? Papa, paman. – Ujug-ujug sersan iki barked. Harutun narik maneh. – Dheweke wis nggunakke sampeyan, kaya kanggo awake dhewe, lan sampeyan?
– Ya, apchi, aku kenal dheweke, nanging ala banget, lan mung matur nuwun karo bojone.
– Apa? – Pent mesem.
– Aku turu karo bojone! – dikonfirmasi Harutun. Sersan kasebut nyengirke lan njupuk motret dokumen kanggo bir.
– Lan kapan bakal dirilis? – seru menyang lobi.
– Kepiye jamban omah banjur wangsulane. Dadi, telung dina aku duwe hak kanggo jancok.
– Apa aku bisa nulungi dheweke? – saran Harutun menyang kabeh lobi.
– Cuci jamban?
– Ya, supaya dibebasake luwih cepet.
– Ora, mesthine.
Harutun susah mandhiri: Mdaa… dheweke tekan kono lan ora ana dhuwit lan Klop diturunake.
– Apa sampeyan duwe dhuwit? – ana wong bisik-bisik langsung menyang auricle menyang perusahaan. Dheweke mbengung-bengok karo awak kabeh lan mbalek. Ing sandhinge jumeneng dadi pawadan gajih ing seragam pulisi lan ngisep pari.
– Nnnet.
– Kenging punapa? Om yum yum.
– Lan dhuwit, apchi, – Harutun bingung karo pikirane lan, ngetokake driji indeksane, nggoleki murid, dheweke nunjuk ing lawang kiriman polisi. – Lan dhuwit saka apchi, chef, ana, ing monkeyclip saka Klop.
– Apa bug? Apa sing diarani julukan?
– Ora, asmane terakhir, apchi, dheweke ditahan nganti ngerti identitase.
– Ahhh! Om yum yum., Dadi ayo lunga, njupuk dhuwit kasebut saka dheweke, kaya awake dhewe, lan wenehi.
– Ahhh. Dheweke wis, apchi, kertu.
– Nyuwun sewu. – Lan pulisi kasebut pensiun menyang jero ambalan forecourt.
Seminggu uga, Bedbug dibebasake saka stasiun polisi kaping 78. Iki minangka cabang kalima berturut-turut, diwiwiti karo cop stasiun lan ing endi wae dheweke wisuh jamban. Ora ana sing ndhisiki sadurunge. Lan dheweke kudu ngumbah rereget taunan.
Harutun bosen ngenteni dheweke ing stasiun suwene seminggu, enak iku musim panas. Dheweke ngubungi gopot lokal lan wong sing ora duwe omah. Sandhangane banjur dadi klambi. Praupane sing bengkak saka “es” – agen pembersih kanggo gelas etanol sing diombe dening wong sing ora duwe omah lan liya-liyane – dadi abang kaya bokong chimpanzi. Matane dikebaki duh, ora mung saka rasa sedhih, nanging uga saka hangover sing nggegirisi. Piyambakipun lenggah ing papan ing Stasiun Metro Moskow. Topi kasebut regane lan lajur ing lantai. Siji bisa ndeleng regane siji: lima, sepuluh dhuwit recehan. Dheweke lungguh ing dhengkul lan rada ngesel. Jari-jaran ora mung entek luh.
– Harutun? Ottila mangsuli, “Iki apa sing sampeyan lakoni?”
– Ah? Apchi, – korporat kasebut mripate alon-alon.
– Banget, apa kowe lungguh ana kene? – Kutu kasebut muncul lan ngangkat kupluke.
– Aja ndemek, apchi. – Harutun bengok-bengok histeris banjur nyekel kupluke. Sawetara wong cilik mlumpat menyang lantai marmer lan tangi. Dering kasebut keprungu dening wong sing ora duwe omah sing ngadeg ing cedhak. Dheweke katon santun lan luwih enom.
– Hei bocah, wah, pegel. – bengok salah sawijine
– Aja nganggu dheweke entuk roti, schmuck. – wedi kaping pindho.
– Vali, Vali. – didhukung nomer tiga, – nalika isih urip.
– Apa sampeyan ngomong karo wong enom? – detektif Jenderal Klop mbukak mripat dheweke kaget.
– Oh? Ya, iki dudu bocah apa-apa.
– Apa wong cilik?!
– Ya, lan Negro. Heh. – Lan dheweke wiwit nyedhaki Bedbug.
“A kartrij,” Harutun bengok, kneeling. – mlayu, bos. Aku bakal tundha mau. Kabeh padha, dheweke wis ngalahake aku lan nggawe aku njaluk.
– Ora ssy, aku bakal nerangake marang dheweke ing Sarakabalatanayaksydobski manawa sampeyan ora bisa nyinggung wong tuwa. Ottila mangsuli kanthi yakin lan muterake lengen klambi.
– Oh, Zyoma, dheweke mutusake kanggo mbukak kita, – kanggo bocah bajingan, sing paling sehat kanggo dheweke lan sing gundul.
– Grey, seret menyang ember. – didhukung tipis lan tato, nuding ing urn.
– Aku ujar langsung, tenang, wong enom, aku ngelingake sampeyan pungkasan. – takon karo Klop, kanthi mripate sehat. Dheweke njupuk nganggo sikat gedhe kanthi kerah lan diangkat, disawang menyang mripate. Dheweke mesem ehidno lan kanthi ambegan. Dheweke mbukak mripate, kaya-kaya nganggo sembelit lan nggedhekake cangkeme, kaya-kaya kepengin nempatake bohlam Ilyich. Goon diluncurake nganggo sikat lan mbengkongake, nyekeli grojone nganggo tangan loro.
– Ahhhhh!!!! – klelep kabeh.
Ottila ucul ing sikile lan, nyemprot, nyemprotake bal-balan kaping pindho, nanging kanthi jotosan.
Dheweke ditunduk senengane karo tangane sakedhik, supaya cepet mbedakake antara tangane lan, ing pungkasan, kena tumit ing apel Adam kanthi lompat tumit. Redneck alon-alon tiba maju lan tiba ing lantai marmer kanthi bathuk, ngremuk kabeh sing nempuh awake dhewe. Ottila mumbul sisih siji, ora kalah. Omongane diunekake angin. Lan umume, transisi dibersihake kabeh jinis freeloaders – mabuk.
Ancephalopath jumeneng, nyandhet ing pundhak koki.
– Matur nuwun, apchi, patron. Aku panginten, apchi, aku bakal mati ing kene.
– Kepiye sampeyan menyang iki? Dheweke nutup aku sajrone seminggu? Lan sampeyan wis sanke.
“Lan awake dhewe?” Harutun mikir, nanging ora ujar apa-apa. Ottila nyawang maneh ing perusahaan lan bensin.
– Oh, kucing Yoshkin, apa sing padha ditindakake karo bodo sampeyan?
– Ya, oke, apchi, – Harutun ngluncurake tangane lan nyingkirake raine sing ora kepenak: irung sing rusak, loro driji – ing sisih tengen kiwa lan telu – ing sisih kiwa lan ora ana untu sing ana ngarep. Donya kejem sing ora duwe omah lan welas asih ing salah sawijining wong. Pancen angel kanggo wong tuwa supaya urip ing jagad iki ing sisih ngisor.
– Mdaa… nanging sampeyan ora takon babagan irung?
– Ora, ora malah kelingan.. – Harutun banjur nyambi alon-alon ing mburi Boss lan ngunyah ilat kaya biasane, – sanajan wis mandheg! – dheweke ngucapake, – Ya, aku krungu manawa dheweke diadu tembaga menyang resepsi sing paling cedhak, lan sing – dheweke tiwas ing toko antik.
– Sapa, sing? – Ottila mandheg.
– Ya, saka papan resepsi, dheweke masrahake menyang toko antik.
– Lan ing endi?
– Lan ing tengah, ing mburi Katedral Kazan.
– Ayo. Banjur, adhine banjur adol?
Dheweke isih metu saka Mos. Bana ing Prospect Nevsky. Dvizhuha. Ottila lunga menyang bibi ngadeg ing trotoar lan takon:
– Lan endi jancok. Katedral Kazan?
– Nah?
– Yaiku: dumunung.
– Sampeyan ora Rusian? tamu utawa tamu kerja?
– Ora. Aku presis.
– Aku ndeleng. Lumaku bebarengan ing Nevsky, menyang Istana Square lan ing sisih kiwa sampeyan bakal weruh Katedral.
– Matur suwun. Kesehatan kanggo sampeyan lan bocah-bocah … – Sadurunge Bedbug matur nuwun lan tindak karo Incephalopath ing trotoar.
Kasus iki rampung