Çılgın Dedektif. Komik dedektif. StaVl Zosimov Premudroslovsky
bu kadar az ve üç mü? – sessizce dinleyen oğlu Izya’ya sordu. – denemek için.
– Şey, eve atladı pislik. Sorguladığımı görmüyor musun?
– Dinlemesine izin ver, yasal ve öğretici – kulağını da ısıtan anne kesildi. – Sırada ne var?
– Kısacası, seyahat ediyorum, vızıltı uçuyor ve beni kapattı, ama ovalamadım, sadece havayı kokladım. Ve bakıyorum, ortak önden gidiyor ve traktörden atlayıp yana doğru koşacak ve traktör hala gidiyor. Aynaya bakıyorum ve içinde bir UAZ polisi ve bir doktor vardiya değişikliğine yaklaşıyor. Yerinde değilim. Ve UAZ’dan, pent yakalamak için kaçak yardımcı sonra koştu.
– Peki neden böyle sürdü, kınama mı yapıyorsun? – böcek Klop.
– Füme, moron, biçilmeden önce. Ve rüzgarın vızıltısı, genel olarak, fakir adamın kulesini yırttı ve ona göre, planlananlar için plandaki sinekleri, uyuşturucu kuryelerini – biçiyormuş gibi görünüyordu. Ve sonra, tipine göre, pentes yandı. Suçlayacak.
– Merhaba hah hoh huh huh. – Klop kıkırdadı ve Harutun, Kafkasya’da bir yerlerde dolaştı … – ve ne yakalandın?
– Evet, bir saat içinde. Traktör kanala uçtu.
– Eğlenceli, apchi, orada. – Arut bir sümük emdi.
– Evet, eğlenceli. – desteklenen Idot. – Gittim mi?
– Hehehehehe … – Tahtakuruları yavaşça gülmeyi bıraktı. – Git ve yarın öğlen gelecek. Hala ovalayacaksın, sonra seni tekrar yakalayacağız, seni alıp götüreceğiz ve kesinlikle seni ekeceğiz.
– Ne için? – Idot şaşırdı ve ağladı.
– Harutun, ayrılmama aboneliğini al. – Böcek kalktı ve sırtını kemirdi.
– Ya da belki aynı fikirde oluruz? – hemen ağlamayı bırakan Idot’u önerdi. – Yarın bir domuzla geleceksin, göreceğiz. Her ikisi de dışarı çıkıyor. Yoruldum. Çalışma günü bitti.
– Hadi, apchi, salak. – Harutun’u önerdi ve çıkışa gitti.
– Idot. – onbaşı çocuğu takip etti.
– … Ve bir domuzla, bana bir koç getir. Anladın mı? -Arutun durdu ve Idot’u önde atladı. Idot öne geçtiğinde Harutun onu kıçından tekmeledi ve arkasına itti, yüksek sesle güldü…
Yakında gittiler ve Ottila akşam yemeği için eve gitti…
APULAZ 2
Ottila daralmış gözlerini açtı ve mutfağı açık bir şekilde inceledi. Bir serseri vardı ve korkunç bir şekilde yemek istedi, ama masa boştu.
– Bu neydi? diye düşündü. – Üstü örtülü!
Sandalyemden gözyaşları çözdüm ve sadece kulübenin konut bölümünün yatak odalarından gelen sessiz ve mutlu bir inilti tarafından korunduğunda masada yiyecek toplamaya başlamak istedim.
– Sarah? – kafasında titredi. – Ama o …?!
Sarah, Ottila ve Isolde’nin ilk kızıdır, ancak doğuştan bir kusuru vardı, yani doğumdan itibaren her iki kulakta sağır, hem gözlerde hem de aptalda, başka bir deyişle körü körüne aptaldı ve bu yüzden daha önce temsil edilmesine gerek yoktu. Ama şimdi zaman geldi, özellikle kulübenin derinliklerinden gelen inlemeler ona aitti. Bu arada, Tanrı ona güzel bir figür ve güzel bir yüz verdi.
Ancak muayenenin ertesi günü Sarah’nın hastalandığı ve babasının onu ciddi şekilde düşündüğü bir gün St.Petersburg’dan bir doktor tarafından yayınlanan bir haber daha utandı.
– O, efendim, hamile ve bu onu hasta ediyor. – doktor hızla sonuçlandırdı.
– Peki baba kim? Sonuçta, kimse ona gelmiyor mu?! – Klop’u şaşırttı. – Hanelerin yanı sıra.
– Bilinmiyor. DNA testi yapılabilir, ancak bu müdahale çocuğun gelişimini engelleyebilir. Doğduğunda, göreceksin: baba bir zenci veya Çinli. – doktora cevap verdi ve hızla uzaklaştı. Izzy onu takip etti.
– Doktor, beni bırakmadığın için teşekkürler.
– Öncelikle, teşekkür edemeyeceğim…
– Ah, üzgünüm doktor. – ve Izya cebinden bir çek defteri çıkardı ve daha önce belirtilen numara ile çekleri yırttı ve doktora teslim etti.
– Ama bilin, doktor çeke elini uzattı. – kan karıştırma, bu tehlikeli bir şey. Seksen dokuz vakada, fetus çok yanlış görünebilir.
– Nasıl?
– Bir ucube doğabilir.
– Kim??? – Tahtakuruların diğer tarafında havladı ve muhataplara koştu.
Ne oldu? Izya ve Sarah aynı zamanda yetişkin oldular. Ama hayat hayattır.
Ottila ertesi gün buna katlandı, çünkü kendisi bir yamyamın oğlu. Ne olmuş yani?
…Aniden merkez büronun kapısının keskin bir patlaması oldu ve Ottila kaçtı.
– Yine desteğin kapısını kilitlemeyin. – Öfkeli tahtakurusu.
Kışlaların yarısında, Arutun’un zorla birini sürükleme sesleri çözülebilirdi.
– Harutun tekrar birini sürükler. diye mırıldandı Klop ve saatine baktı. – Oh, mayo! Zaten üç gece mi?!
Harutun mutfak kapısında belirdi ve bağırdı:
– İçeri! Yakaladım! – ve otuz sekiz yıl boyunca bölgede kalan yaşlı adamın ortasına fırlattı. Bu, tüm vücuttaki dövmelerden belliydi. Dövmeleri bir gömlek gibi ısındı ve bu yüzden sadece külotlarında ve hatta kışın yürüdü. Yaşlı adam ritmin beklentisiyle dondu.
– Nedir bu? diye sordu Klop.
– Wooh, apchi, bu kenevir çöp kutusuna sürüldü ve hatta büyükanne Key’i imzaladı. -Arutun dirseğiyle söve eğildi.
– Evet?! – Klop’u şaşırttı. – Ve ne, o da sürtüyor?
– Evet, nasıl olsa, böyle bir bash attı – ve bir bilardo hash topunu cebinden çıkardı.
– Hepsi bu kadar karma mı? – Elini uzattı ve topu aldı. Yüzüne çevirdi, kokladı, fırlattı. – On beş yıl çekilecek. El koyma. Ne diyorsun büyükbaba?
– Yalan söylüyor. – yaşlı adam yere çömelmişti. – bu benim işim değil.
– Peki kim? Sneezy.
– Sevgiler, o.. ve bize asılı, Claudia ve ben sadece çalıların arasında becerdik. Genel olarak, bu at boku.
– Ne? – patlama Intsephalopath. – Atın orada büyümeyen çöplükte, koparılmış çimde ne yaptığı ilginç mi? Veya vites? Ve kenevir yiyordu, hayat buharlıyordu, sahibi – schmuck, bu yüzden unutmaya karar verdi. Ve sonra sabırsız.
– Hayır, hatırladım. Bazı çoban geçiyordu. Bir çanta aldı ya da ovaladı ve gitti. Ne oldu? Güvenlik olmadan popüler, ancak tokatlamak için para yok. Ve böylece unutmak istiyorum. Böylece çoban içeri girdi.
– Siktir dedin? – Böcek bir sandalyeye tırmandı. -Klinikte sabahları kontrol etmek zor değil.
“Kimi dinliyorsun, Patron, apchi,” diye sırıttı Harutun. – Şöyleydi: Büyükanne Klava çıplak, hepsi petrol jölesi ile bulaşmış, sen onu geri bulaştıramadığı için mi? Çöplerin