Çılgın Dedektif. Komik dedektif. StaVl Zosimov Premudroslovsky

      Sabah yaşlı Kurbağa geldi ve talimatlar aldıktan sonra ahırı temizlemeye gitti. Ahırda uzun süre ustaların eli uygulanmadı ve oradaki her şey bokla kaplıydı. Ottila, her zamanki gibi tırnakları hizalamak için oturdu. Tüm dedektiflerin düşünmelerini sağlayan bir hobisi olduğunu belirtmek istiyorum: Holmes’un bir keman oyunu var, Poirot gri hücrelerine müdahale etmeden güveniyor, Ajan Kay’ın bir pastası var ve Klop tırnaklarını düzeltti. Ve bittiğinde, onları tekrar düzeltir ve aynı zamanda bir düşünce vızıltısı hissetmek için onları içeri sokar ve geri çekerdi.

      Balya, balya, balya, balya. Ve böylece saatlerce, her gün, her yıl ve… Aniden, Toad’ın ahırdan kötü bir yüzü ortaya çıktı ve polise gülümseyerek baktı.

      – Ne istiyorsun pis kokan? Diye sordu Ottila.

      – Sigara içebilir miyim patron? diye sordu yaşlı adam belirsiz bir şekilde.

      – Ne, kokuyor mu?

      – Doğru kelime değil. Yürüyüş, sen bir dinozorun çürümüş bir cesedini mi döndün?

      – Hayır, sadece hafifçe vurdum ve küçük güvercinlerin dışarı çıkmasına izin verdim, ki bu da oksijenlenmiyor.

      – Tamam, sigara iç.

      Yaşlı adam dışarı çıktı ve bir sigara çıkardı.

      – Bekle!

      – Ne patron?

      – Sadece kýçýný ahýrda býrak.

      – Hehe, şaka anladı. – Ahır tarafından çömeldi ve bir sigara yakmak istedi…

      – … Cant, ya da ne? – Böcek böcek.

      – Hayır patron, sadece Belomor.

      – Buraya gel.

      Yaşlı adam sigarayı uzattı. Ottila aldı ve yaktı. Sigara katkı maddeleri olmadan temiz.

      – Açık, sigara iç. – Ottil’i sigara kurbağasına verdi.

      – Ve sen bize uzun süre mi?

      – Altı yıldır buradayım ve sonsuza dek düşünüyorum. Uzlaştırdım. Kariyerine tükürdü. Gübre ve bok taşıdığı bu harika dünya için alınıp satıldı… Lanet olsun. Kısacası, zaten neyden bıktım?

      – Hayır, son görevime kadar burada yaşadığımda ilçe polisleri eldiven gibi değişti.

      – Peki neden?

      – Sebepleri farklıydı: çok fazla içiyorlardı, sonra ölçülü olarak çaldılar.

      – Eh, beni tehdit etmiyor. Üstümlerim arasında içmeyen ve satıcı olarak listeleniyorum. Bana bir şey söyle, sonbahardan önce bir ahır inşa etmeyi bitirebilir miyim?

      Yaşlı adam yarısı tuğladan yapılmış binayı inceledi. Duvarlardaki çökmüş boşluklar yamalı: çürümüş kontrplak, daha sonra çatı malzemesi, sonra çuvallar.

      – Yapabilirsin. Sadece tüm bunların değiştirilmesi gerekiyor. Evet, duvarlarınız eski.

      – Peki kaç yaşındalar?

      – Ohhh! Şef, evet, hatırlayabildiğim kadarıyla bu bina ayağa kalktı. Burada bazı tüccarların avlusu vardı. Devrimde, kırmızı tüylerden bir kaçak yakaladıklarını söylüyorlar ve orada bütün aile ile sonuçlandılar.

      – Nerede?

      – Ne, nerede?

      – Peki, bitti.

      – Ah, işte ahırda. Ve sonra bir depo ve savaştan sonra bir kaleydi.

      – Eğlenceli. Yapabilir misin? Tabii ki, sonuna kadar sökmeyin. Üreticiler hala güçlü, aynı zamanda taş. Sadece bitir onları.

      – Güzel bir saat için çalışmaz. Dahası, bir asistana ihtiyacınız var, bir değil, en az iki. Ve elbette, bir ilerleme, o zaman bir teşvik olacak.

      – Peki, önceden yerde güzel bir saat olacak, ama göreceğiz. Ama buna değerse ödeyeceğim. Mesela – bir chervonets vereceğim, ama hayır – yargıç bir chervonets verecek. Biz de kabul ettik. Ve çırakta, size Idot’u söyleyeceğim. Bunu biliyor musun?

      – Elbette. Bu Kyzikhston’dan bir salak. – ihtiyar dondu.

      – Peki ne?

      – Evet, uyuşturucu bağımlısı, lanet olası. – yaşlı adam Adem’in elmasını parmaklarıyla dikti.

      – Ya sen?

      – Ben mi? Kahretsin, bu uydunun uydurduğu anahtar aptal.

      – Ve ne, gerçekten iletişim kuruyorlar mı? Ona karşı iyi.

      – Ay, ekstra geliri teklif etti. Elbette içerek.

      – Mahkemede, elbette, bu sözleri Idot’a karşı tanıklık etmeyeceksiniz.

      – Beni kimin için tutuyorsun, patron. Ben orospu değilim. Bölgeye gitmedim ve piponuza dans etmeyeceğim. Serbest bir kovadan daha iyi zaman.

      – Sakin ol. Bu benim. Ya eğer?!

      – Anlıyorum patron.

      – Peki Baba Klava çalışabilecek mi?

      – Elbette. 65 yaşında olmasına rağmen, bir buldozer gibi pulluk yapıyor. Ama Idot?! Sorunlar olacak.

      – Yapmayacaklar. Ben de onu çekeceğim.

      – Ve para herkes için eşit mi?

      – Daha çok, ama güzel saatler sonra.

      – Ve eğer yaparsak ve iyi bir saat yapmayacaksak?

      – Benden bir cıvıltı al ve ceza verilmiyor. Çok iş var.

      – Ama inşa edilecek ne var?

      – Domuz ahırı arttırılmalıdır. Domuz istiyorum. Pekala, eller mi?

      Yaşlı adam omuz silkti.

      – Peki, eğer bu şartlar altında, üç parça.

      – Siz dördünüz ve bu terimi unutma.

      “Şu ve bu,” diye kafasını salladı, ahıra gözlerini kısarak “elbette katılıyorum.”

      – Sonra kabul ettik. Ödeyecek misin. Sana para vereceğim, ama sen de talep ediyorsun, kestin, kurbağa?

      – Ooooh, ben?! Kahretsin soru patron, hadi yapalım!! – Yaşlı adam derin bir nefes aldı ve bir sigara daha yaktı. – Yani, bir ustabaşı gibi mi?!

      – Öyle görünüyor.

      – Peki ne zaman başlamalı?

      – Ve şimdi bile, Arutun’a Idota ve Büyükanne Klavka’nın getirdiklerini söyleyeceğim. Ve işte Idot.

      – Moronu hatırlayın, görünecektir.

      Idot kapıda belirdi.

      – Peki, ne getirdin? – Tahtakurusu Çocuğa döndü.

      – Nakit olarak.

      – Ne kadar?

      – Birkaç parça yeterli mi?

      – Yeter, ama hepsi bu değil. Eskisine yardım edeceksin, o sana her şeyi açıklayacak.

      – Buna mı? Ah, patron, sızdı.

      – Şimdi gözünü oyuracağım, çarşıya cevap vereyim mi? – ve Kurbağa, uzak olmayan Pitchfork ile Idot’ta koştu.

      – Bekle! – Idot’un hava tabancasını aldım. – Şimdi yumurtaları