Каен җылысы = Березовая весна. Мөслимова Фәйрүзә

      Сөйләшәләр гөлләр, агачлар да…

      Тик ишетү безгә язмаган.

      Үз-үзебез белән артык мәшгуль,

      Без югары, өстен яралган.

      Ә гөлләр бит безнең өчен яши.

      Ә гөлләр бит безне ишетә.

      Чын күңелдән бүләк ителгәне

      Чәчәк ата өзгән килеш тә.

      Әйтелмичә калган сүзләрне дә

      Гөлләр тоя, гөлләр сизенә:

      Рәнҗегәндә күңел, безнең өчен

      Чәчәкләрнең җаны өзелә.

      Ник гөлләрне аңламыйбыз икән? –

      Сәбәпләрен әле тапмадым…

      Беләсеңме, син китергән гөлләр

      Минем өйдә чәчәк атмады…

      Алкаларым сыңар-сыңар,

      Йә югала, йә сына.

      Сыңар-сыңар алкаларым

      Үз парларын юксына.

      Челтерәми инде күптән

      Колагымда тамчылар.

      Карыймын да алып куям –

      Алкам гел сыңар-сыңар.

      Алларымда ничә алка

      Моңая ялгыз гына.

      Һәркайсына пары кирәк,

      Таң булып кабынырга.

      Уйнамаган инде күптән

      Колагымда таң нуры.

      Карыймын да алып куям –

      Сыңар алкалар моңлы.

      Алкаларның берсенә дә

      Тиң түгел башка сыңар.

      Шулар сыман парсыз гына

      Минем дә гомер узар.

      Сокландырмас инде бүтән

      Колагымда алкалар.

      Карыймын да алып куям,

      Һәркайсы сыңар-сыңар.

      Мин бит сиңа һава кебек идем,

      Хәлең ничек хәзер һавасыз?

      Бардыр дустың,

           бардыр сердәшең дә,

      Ә һаваның булмый яңасы.

      Мин бит сиңа һава кебек кирәк,

      Суламыйча ничек яшисең?

      Тел тибрәтеп,

           «кил» дип дәшәр идең,

      Миннән башка, беләм, ятим син.

      Үз-үземә зур бәядер, бәлки?

      Әллә сиңа шулай ышанам?

      Уйны – уйга, җанны җанга ялгап,

      Күңелемнән сиңа юл салам.

      Тел тибрәтеп үзең чакырмагач,

      Синең якка юллар өзек бит.

      Үрсәләнеп сөрән салуым бу:

      – Мин бит сиңа

           һава кебек! – дип.

      Төшләремә керәсең дә

      Зөләйхага Йосыф кебек,

      Таң атканда юк буласың,

      Үзәгемне өзеп-өзеп.

      Юк, кабатлый алмам, ахры,

      Зөләйханың дәртле җанын.

      Күреп туймас сурәтеңне

      Хыялымнан куам тагын.

      Заман бүтән, уйлар башка,

      Ерак калган кыйссалар да…

      Сине күрсәм тетрәп китәм –

      Йосыф бугай син чыннан да.

      Юк, эндәшмәм сине даулап,

      Кыю булмам Зөләйхадай.

      Учка кысам йөрәгемне:

      Син