Йолдызлы төннәр = Звездные ночи. Султанов Омар

      Гомер юлы озак түгел, тукталыр,

      Комга тамган тамчы кебек юк булыр.

      Әгәр синең эзең калса артыңда,

      Горур исмең киләчәккә омтылыр.

      Күлгә төшкән алтын мәрҗән шикелле,

      Күк йөзендә күзен кыса йолдызлар.

      Мин дә шулай: төшеп гасыр төбенә,

      Йолдыздай күз кысып торырлыгым бар.

      Мин дөньяны синең белән таныдым,

      Синнән алдым акылымның ярымын.

      Тормышымда кыйммәт күреп барыннан,

      Иң кадерле бүләк итеп алырмын.

      Бу тормышны синең белән белгәнмен,

      Синең аша ак, караны аердым.

      Кыю, дәртле йөрәгемә тын биреп,

      Бәхет көткән иртәгәмә бар, дидең.

      Акылыннан өлеш биргән якыным,

      Әйткәнеңә җан дустымдай инандым.

      Табалмасаң,

      яхшы китап күрсәтер

      Язмыш, бәхет кай тарафта булганын.

      Нарасый чая кызлардай

      Яз көне гөлләр ясана.

      Күңелсез булыр яшәеш,

      Тормышта хезмәт булмаса.

      Көләч күз – яшьлек булмаса,

      Танылу алмас сылулар.

      Килмәс иде гөлле заман3,

      Булмаса әгәр олылар.

      Гомернең йомгагын сүтеп,

      Мизгелләр ага тиз сызып.

      Укы, хозурлан, хезмәт кыл,

      Тормышның юлы бик кызык!

      Очар-китәр шушы көнге сәгатьләр,

      Онытылып мин сөйләгән вәгазьләр.

      Тормышымнан ниләр күреп, ни белдем?.. –

      Әйтер шуны каләм тигән кәгазьләр.

      Минем җаным

            шатлыгым

      Уртаклашкан тау белән.

      Мал көтүче кыргызга

      Уңыш бирә тау, дигән.

      Хафалансам, ял алам –

      Минем көнем тау белән.

      Йөрсәң дәртең югалтып,

      Тән саулыгы – тау, дигән.

      Кендек каным тамган җир –

      Ала-тауның арасы.

      Тауларда тудым, үстем,

      Мин – тау халкы баласы.

      Әлсерәпләр бер йотсаң,

      Кымыз кебек һавасы.

      Серләр белән уралган

      Тау сурәтен карачы!

      Тау