Τρελό Ντετέκτιβ. Αστεία ντετέκτιβ. StaVl Zosimov Premudroslovsky
αλλά είσαι ο πατέρας της! Νομίζω έτσι.
– Στην τουαλέτα θα σκεφτείς, αλλά εδώ, έλα, Πασά. – Έφτασε η Idot, – Τι οδηγείς έναν άνθρωπο σε χρώμα; Θέλετε να έρθετε στην τηλεόραση; Αίσθηση! Ο αδελφός βίασε την αδελφή και γεννήθηκε ένα ανθρωποειδές; Ναι, σύντομα θα πεθάνετε από κάποιον που την προσέχετε.
– Ή ίσως είσαι ο πατέρας του; – με τη γιαγιά Klavka κακόβουλα.
– Ποιος, ο αξιωματικός της περιοχής ή τι; Οδηγείτε, γριά. – και η Idot έριξε ένα βρώσιμο κομμάτι κοπριάς σε αυτό.
– ότι οδήγησες τις χήνες. Αυτό, κατά την άποψή μου, αφορά το έμβρυο της Σάρα και όχι τη μητέρα της παχουλός. – εξήγησε η γιαγιά.
– Πρώτον, όχι ένα έμβρυο, αλλά ένα έμβρυο. Το έμβρυο είναι σε ένα δηλητηριώδες πλάσμα. Και ένα άτομο έχει ένα έμβρυο. Ήταν απαραίτητο να σπουδάσεις στο σχολείο … – Ο φρύνος κήρυξε και κοίταξε πλαγίως τον Idot.
– Και δεύτερον; – υπενθύμισε η γιαγιά.
– Και δεύτερον.. – και ο γέρος γύρισε τα μάτια του στο Klop, αλλά αυτό δεν ήταν πουθενά. – Και πού είναι το Bedbug; ρώτησε το πληκτρολόγιο.
– Ήταν ακριβώς εδώ. – η γιαγιά σήκωσε τα χέρια.
– Ναι, πέταξε. Ποιος χαίρεται όταν μιλάνε για σένα. Τι υπάρχει; Δεύτερον; Ρώτησε ο Idot.
– Έτσι είναι. Ωχ; – Κάτι έκπληξε το φρύνο. – Βρήκα μια τρύπα στον τοίχο.
– Πού; – ρώτησε τον Idot και πήγε στο βάτραχο βαθιά μέσα στον αχυρώνα.
Υπήρχε μια τρύπα στον τοίχο που φαινόταν σαν φούρνο καλά. Oλα σε αιθάλη και σφαίρες.
– Ναι, αυτή είναι μια παλιά σόμπα… Ή ίσως ο θησαυρός είναι θαμμένος σε αυτό; – η γριά γέλασε και πήρε την αρχική της εμφάνιση στην ηλικία της. Ο φρύνος έβαλε το χέρι του στην τρύπα.
– Ή μια παγίδα από τους αρουραίους. Hehe. – Κλεισμένο Idot.
– Δεν φοβάμαι τον θάνατο. – Και ο φρύνος βούλιαξε το χέρι του στον αγκώνα βαθιά.
Ξαφνικά κάτι άρχισε να σκουριάζει.
– Ahhhh!!! ο γέρος φώναξε και προσπάθησε να βγάλει το χέρι του.
– Τι,.. μια παγίδα; – η γιαγιά ανέβηκε. Μολύβια με τρυπημένα μάτια. Το χέρι είναι κολλημένο. Ο ιδρώτας διαρρηγνύεται από το μέτωπο του Oρνιθου και τα ματωμένα μάτια του ήταν σαν πνιγμός στα δύο τελευταία λεπτά.
Μετά από μια στιγμή, το χέρι ξανάρχισε και πάλι, τόσο πολύ ώστε τα μάγουλα του Τζαντ τίναξε και ξαφνικά τράβηξε το χέρι του. Μία ξηρή μούμια από μια νεκρή χαμογελαστή γάτα συσφίγγεται στο πινέλο.
– Wo, έχω ένα μέλος! – έκπληκτος τον κρόκο και έβαλε έξω, πειράζοντας το πρόσωπο του πτώματος, στο φτωχό πρόσωπο της Claudia.
– Αγορά Woah! – η γιαγιά στριμώχτηκε και, έχοντας πηδήσει στο πίσω μέρος, εγκαταστάθηκε στην απέραντη πλάτη της ακριβώς πάνω σε ένα καρφί εκατόν πενήντα μήκη σε χιλιοστά, παραμένοντας έξω από το χαρτόνι που ρίχτηκε από τον εαυτό της νωρίτερα. Σε μια βρογχοκήλη, αναπνοή πλήρως…
– Χα, τι είπα; Αυτός ο κώλος θα σε βάλει στην αρίθμηση. – χρεώθηκε το Idot.
Και για τα φιλικά λόγια του Ιδοτόφ, η γιαγιά φώναξε στο παλιό λαιμό.
– Πήγε στο αγρόκτημα, για να πιάσει τις γιαγιάδες. η γριά φοβήθηκε και, ανυψώνοντας τον αριστερό τραυματισμένο γλουτό της, έσχισε το καρφωμένο χαρτόνι στο σώμα της. Το νύχι ήταν σκουριασμένο