Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 1. Fatma Axmed kızı Nabieva
getsin burası mənim evimdir. Səndən dayın olaraq xayiş edirəm getmə məni peşman etmə, arvadın səsi eşidildi – Aylına: tam yüz min dollardı borçunuz unutmayasan deyə birdə deyirəm, ananın rahat yatmasını istəyirsənsə ödəyəçəksən son qəpiyinə qədər. Aylın arvada məhəl qoymadı üzünü belə görmək istəmirdi, – dayısına: sən üzülmə dayı, dediyim kimi Allahın köməkliyi ilə yaxında görüşəçəyik inşallah. Məni düz anla inçimə, mən o pulu ödəməliyəm yoxsa rahat yaşaya bilmərəm, dayısından ayrılıb cantasına tərəf getdi. Cantasını götürüb artıq dayısına baxmadan evi tərk edərək getdi, dayısının gözlərindən yaş süzülürdü yanaqlarına, danışada bilmirdi yazıq cox pis halda idi.
Həyətdə Məlik dayanmışdı, olanlardan xəbərdar idi gözləri yaşarmışdı yazıq kişinində, Aylın Məliyə yaxınlaşıb cantasını yerə qoyub baxdı, – Aylına: qızım dayın. Aylın Məliyin sözünü kəsdi, – Məliyə: dayım sizə əmanət Məlik dayı, sizdə Allaha, olanları duymusan deməyə ehtyaç yoxdur bilirəm. Mən bu qapıdan borçumuzu ödədiyim günü girəçəm bu mənim sözümdür, Məliyin boynunu quçaqlayıb – kiçiyə: oğluna xanımına mənim əvəzimdən salam çatdırarsan hər səhər getdiyində. Məlik hönkürüb agladı uşaq kimi Aylını quçaqlayıb, Aylın Məliyin kürəyini sığallayaraq – kişiyə: hər şey yaxşı olaçaq üzülmə, sənin nə demək istədiyini indi anladım Məlik dayı. Coxdandı düşünürdüm anamın yarımcıq qalan işi nə idi? bu gün anladım sonunda yaxşı oldu bilməyim, bu haqsız həyatda yaşamağım ücün ən azından səbəb oldu, sənin cəkdiyin məsəllərə qarşıda cox ehtiyaçım olaçaq söz verirəm yıxılmayaçam. Məlik dayı dediyin kimi bütün cətinliklərə sinə gələçəyəm nəyin bahasına olur olsun, gözlərinin yaşını silib Məlikdən ayrılıb cantasını götürüb həyətdən cıxıb getdi. Məlik gözü yaşlı baxa qaldı Aylının ardınça, göyə baxaraq dua etdi Allahım sən kömək ol, sən carəsiz qoyma yetimi nə olar.
Atasının halı pisləşdi yıxılaçaqdı tez Ramiz özünü yetirib tutdu, ata hər şey yaxşı olaçaq sakit ol, gətirib divana uzandırdı nəfəsi kəsilirdi. Ramiz bağırıb səslədi! Məlik dayı həkim cağır atam ölür, atası Ramizin qolundan tutub nə isə demək istəyirdi baçarmırdı, Ramiz atasının üzünü əli ilə sığallayaraq – atasına: nə olar qorxuzma məni indi həkim gəlir döz. Sakit ol anlayıram nə dmək istəyirsən, gedəçəm ardınça tək qoymayaçam onu söz veririəm, həkim cağırın təkrar bağırdı!
Geçə olmuşdu Aylın tanımadığı bir yerdə oturmuşdu, tanımadığı yerlər və tanımadığı insanlar hər kəs öz işində öz kefində danışa – gülə yanında ötüb kecirdilər, Aylın olara baxsada beynində arvadın dedikləri təkrar səslənirdi. Anasına haqsız deyilən sözlər qulağında çingildiyirdi, əlləriylə qulaqlarını tutub öz – zünə: ay Allah bu nə gündür mən düşdüm, nə günüh işlətdim mən? öz – özünə təkrar söylədi. Ödəyəçəm mütləq ödəyəçəm o lənətə gəlmiş pulu ödəyəçəm, düşündükşə az qala axlı gedirdi başından.
Dayısına iynə vurub sakitləşdirmişdilər, həkim arvada yaxınlaşıb 10 gün bu ilaçları işlədəçəksiniz, əsəbdən həyəçandan calışın qıraq olsun. Ramiz atasının yanında dayanmışdı, anasına nifrıtlə baxıb – həkimə: bizdə bu dediyiniz mümkün deyil doktor, bəlkə xəstəxanaya yatızdıraq? həkim Ramizə baxdı. Burda narahatdırsa həmən xəstəxanaya aparaq o zaman, arvad tez özünü soxdu ortaya yaltaq sifətiylə – həkimə: yox doktor gərək yoxdur. Mən ərimin xasiyyətini bilirəm qalmaz o xəstəxanada rahat olmaz orda, evdə dediyinizi edəçəyik mütləq. Ramizə əsəbə baxaraq – həkimə: bəzi problemimiz vardı şükür həll olundu artıq sakitcilikdir, bilirsiz problemsiz ev cox az olur, evdə biz lazım olanı edərik siz narahat olmayın. Həkim şüphəli baxışlarla Ramizə baxdı, tamam o zaman evdə davam edin müaliçəsini, dediyim kimi sakitcilik və əsəbdən kənar baçardıqça, mən yenə gələçəm yoxlayaçam sabah. Bu geçə yataçaq səhərə kimi iynənin təsirindən, kecmiş olsun bir daha cantasını götürüb getdi, Ramiz əsəblə – anasına: cıx otaqdan. Anası nə isə demək istəyirdi, Ramiz dişlərini bir – birinə sıxıb – anasına: dedim cıx otaqdan duymadınmı? anası oğlunun əsəbi olduğunu görüb artıq söz demədən cıxdı otaqdan. Ramiz yatan atasına baxdı üzgün baxışlarala, yanında əyləşib əlini tutdu gözləri yaşardı, öz – özünə: bağışla sözümü tuta bilmədim ata. Ramiz elə sarsılmışdı ki atasını belə halda hec görməmişdi, gözlərindən yaş yanaqlarına süzüldü.
Kamil kücələrə baxa – baxa Aylını axtarırdı, cox əsəbi idi olanları Ramiz danışmışdı Aylını tapmasını xayiş etmişdi, Kamil Ramizlə telefonda danışırdı, – Ramizə: baxmadığım yer qalmadı. Yaxın olan yerlərdə görsənmir, qaranlıqda olmuş neçə taparam mən onu? hara getmiş olar sənçə varmə bir fikrin? niyə qoydun getməyə onu. Qolundan tutub saxlayardın zorlada olsa, zəng edib məni cağıraydın qoymazdım onu tək başına getsin bilmədiyimiz yerlərə. Kamil Ramizində atasının xəstələndiyindən xəbərdar idi, coxda açılayıb üstünə getmirdi, – Ramizə: yox hava limanındanda öyrəndim onun şəhərinə ucuş olmayıb bu gün. Anladım tamam sən atanla qal mən calışaçam tapım onu əlaqə saxlayarıq, telefonu söndürüb yolun kənarına baxa – baxa maşını yavaş sürərlə idarə edirdi. Öz – özünə: nə cəkilməz alın yazın varmış sənin? vallahi bu qədəridə haqsızlıqdır günahdır, hardasan Aylın sən bir zəng et bildir yardım lazımdı de, Allah bilir hansı künçə girib ağlayırsan tək başına.
Kamilin atası – anasıyla söhbət edirdilər, anası ah cəkərək – ərinə: yazıq qız hardadır indi görəsən? neçə üzülmüşdür yazıq kim bilir xalası ona dedikləri sözlərdən sonra nə hala düşmüşdür. Çan qızım çan, geçənin bu vaxtında tanımadığı yerlərə məçburən atmış özünü xalasının əlindən dışarı. Nə insafsız qadınmış o? Allahdan qorxmazmı insan, yazıq demi qıza bu qədərini cəkdirir? əri arvadını sakitləşdirməyə calışdı, – arvadına: sakit ol çanım, məndə indi gedirəm Kamilə yardıma. Qızı tanıyıram bəlkə mənə rastlaşdı kim bilir yazıq bir köşədə oturmuşdur carəsiz, bu gün onun şəhərinə ucuşda olmamış dedi Kamil, səhərə kimi axtaraçağıq lazım gəlsə tapzçağıq onu söz. Əlbətddə qızı üzmüş vijansız qadın kim bilir nələr demiş, kim qalar ki elə evdə? kəşki bizə gəlsəydi zəng etsəydi, qızın insanlara etibarıda qalmaz əlbətddə öz xalasından belə sözlər duyduqdan sonra. Ayağa qalxıb arvadının üzündən öpüb getdi Aylını axtarmağa, arvadı ardınça – ərinə: məni xəbərsiz qoymayın gözləyəçəm zənginizi, əri duydu arvadı deyəni – arvadına: tamam çanım getdi. Nərgizdə olanları eşitmişdi gəlib anasına qısılıb oturdu, ana Aylına hecnə olmaz elə deyilmi? anası qızına baxdı, atanda getdi qızım ardınça inşallah tapıb gətirəçəklər üzülmə sən. Qızının saclarından öpüb başını sığalladı, Nərgizə təsəlli versədə özüdə üzülürdü, kimsənin balası başqalarına möhtaç qalmasın, gözləri yaşardı.
Kamil maşını bir kənarda qoyub piyada gəzərək axtarırdı Aylını tapa bilmirdi əsəbləşdi, həyəçanlanırdı, əlləri ilə başını tutub baxdı ətrafa, öz – özünə: hardasan axı sən geçənin bu vaxtı? qayıdıb maşınına əyləşdi, yorulmuşdu