Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 1. Fatma Axmed kızı Nabieva
üzüldüyünü dərt cəkdiyini görürdü. Artıq söz deyib ümidini üzmək istəmədi – Aylına: yaxşı gedib baxarıq işə bir söz demirəm artıq, baçısana baxdı küskün əsəbi baxışlarla. Aylın – Kamilə: mən o zaman hazırlaşım gedək indi, Aylın Nərgizin üzündən öpüb cox sağol baçım təşəkkür edirəm, otaqdan cıxdı getdi. Kamil – baçısına: dua et ki bu iş düzəlməsin, – Kamilə: nə etdim axı mən? sən ona iş axtarmırdınmı? nə qədər vaxtdı iş tapa bilmirdin pislikmi etdim mən indi? qardaşı baçısın yaxınlaşıb yavaş səslə qulağına pıcıldadı əsəbi səslə. Mən ona hec vaxtı iş axtarmadım, işləməsini istəmədim nə indi, nədə sonra anladınmi? baçısı yavaş səslə – qardaşına: indi anladım. Nədən bəs əvəldən belə demirdin mənə? Kamil baçısına açıqlanmaq istəyirdi Aylın qapını acıb – Kamilə: mən hazıram gedək, – Aylına: gedək çanım, baçısına tərs – tərs baxıb otaqdan cıxdı.
Anası əyləşmişdi divanda, Kamili Aylını geyinikli görüb – olara: gəzməyəmi gedirsiz qızım? Aylın – arvada: yox Solmaz xala Nərgiz mənə iş tapıb ora baxmağa gedirik Kmilnən. Kamil kefsiz idi anası anladı oğlunun halından, ayağa qalxıb yaxınlaşdı ki nəsə isə desin, – arvada: Solmaz xala mənə dua edin işim düzəlsin, arvadın sözü ağzında qaldı Aylını qıra bilmədi. Arvad gülər üzlə – Aylına: mən sənə hər gün dua edirəm qızım, neçə ki hər gün öz evadlarıma edirəm hec ayırmıram şüphən olmasın, Aylın arvadın əlindən öpüb, cox sağolun siz hamınız yaxşı insanlarsınız. Allah ürəyinizə görə versin haqınızı ödəyə bilmərəm, arvad Aylının sacını sığallayıb mehribanlıqla – Aylına: qızım qoy Kamil getsin baxsın işə sən yorma özünü. Aylın – arvada: yox Solmaz xala, Kamil cox yerlərə baxdı işlə əlaqəli hec biri düzəlmədi, bu dəfə sizin dualarınızla məndə gedirəm bəlkə ayağım düşərli olar iş düzələr. Arvadın Aylına yazığı gəldi belə dediyində, oğlununda üzüldüyünü görürdü carəsiz qaldı ortalarında. O zaman gedin yolunuz acıq olsun qızım, Kamil kefsiz – kefsiz istəməyərək Aylınla məçbur getdi, anası gəlib oturub dərindən nəfəs alaraq üzüldü oğlunun bu halına. Nərgiz gəldi anasının yanında kefsiz oturdu, anası baxdı üzgün peşman oturmuş qızına, – anasına: bilmədim qardaşımın xoşuna gəlməyəçəyini tapdığım iş, yaxşıılıq etdim əvəzində qardaşım mənə açıqlandı açıladı. Anası qızına üzgün baxışlarla baxıb, ay qızım görmürsən qardaşın vurulub qıza? Nərgiz yavaş səslə – anasına: indi gördüm ana geç oldum, mən hardan biləydim Aylını sevdiyini? anası dərindən nəfəs aldı. Of qızım indi bilmirəm mən dua edim işləri düzəlsin, ya düzəlməsin? iş düzəlsə oğlum üzüləçək, düzəlməsə qız üzüləçək, qardaşın o qıza qarşılamağa getdiyi gündən vurulub. Mən bunu evə gəldiyində hiss etmişdim halından üz ifadəsindən, qardaşının qıza qarşı başqa düşünçəsi fikri olduğunu bir sən görmədin qızım, qardaşının sevdiyini hiss etmək cox cətin deyildi mənçə. Nərgiz günahkar oldugunu anladı üzüldü, bilmədim ana bilsəm verərdimmi ünvanı? anası narazılıqla başını sirkələyərək qızına baxdı.
Kamil maşını saxladı, kağıza baxıb ətrafa diqqətlə baxaraq – Aylına: buradır kağızda yazılan ünvan, Aylın maşından düşmək istədikdə – Aylına: sən gözlə mən baxım evdə kimsə var ya yox, bəlkə ünvanı səhv gəlmişik tanımayan yerdi, sən qal maşında. Aylın – Kamilə: yaxşı get bax mən gözləyirəm inşallah evdədirlər, Kamil maşından enib evə tərəf baxdı böyük ev idi, maşının qapısını örtüb öz – özünə: inşallah hec kim olmaz evdə, getdi həyət qapısına tərəf. Qapıya catıb qapının zəngini basdı gözlədi, kimsə cıxmayınça geri qayıtdı maşına əyləşdi, – Kamilə: nə oldu? – Aylına: hec nə olmadı çanım evdə kimsə yoxdur, çavab verən baxan olmadı zəngə. Gedək başqa vaxt gəlib baxarıq yenə, maşını işə salıb qaza basamaq istəyirdi – Kamilə: getdiyinlə gəldiyin bir oldu biraz gözləsəydin, bəlkə eşitməmişlər zəngi bir daha bassaydın. Kamil – Aylına: mənə inanmırsanmı? Aylın kefsiz oldu dərindən nəfəs alıb maşının yan aynasından baxaraq öz- ozünə: mənim işim elə dolaşmayıb ki kimsə qapınıda acsın üzümə, belə yaşamaqdansa ölmək daha yaxşıdır. İndidə ölməkdən qorxuram! anamın halallığını almadan mənə nə bu dünyada, nədə o bir dünyada rahat yer olaçaq, neçə lənətə gəlmişəmsə üzümə hər şey bağlıdır. Düz deyirdi dayım arvadı gərcəkdən lənətə gəlmişəm, Kamil Aylının üzüldüyünə dayana bilmədi dərindən nəfəs alıb – Aylına: tamam bu qədər özünü üzmə, gəl birdə baxaq bəlkədə duymamışlar. Üzmə özünü bu iş olmaz başqası olar demə elə sözlər, maşıından enib gəlib Aylın tərəfdən maşının qapısını acdı – Aylına: düş gedək baxaq, Aylın maşından düşdü kefsiz -üzgün. İkisidə evə tərəf gəldilər qapıya catıb dayandılar, Aylın Kamilə baxdı, Kamil işarə etdi ki qapının zənginə özü bassın, Aylın qapının zəngini basdı biraz gözlədilər kimsə cıxmadı – Aylına: evdə yoxdur kimsə. Mənə inanmırdın gördünmü? gedək üzülmə artıq dünyanın sonu deyil, Aylın dərtli baxışlarla evə baxdı, dönüb getmək istədikdə qapı acıldı, özlərinə tərəf gələn orta yaşlı qadını görüb dayandı. Kamilin kefi pozuldu qadını görüb, hec istəmirdi bu işdə Aylının calışmasını, qadın gəlib böyük giriş dəmir barmaqlı qapıda dayanıb olara baxdı, buyurun kimə baxmışdınız? Kamil – arvada: iş ücün baxmışdıq xanım. Bizə dedilər ki bu ünvanda bir nəfərə baxmaq lazımdır yəni, Kamil sözlərini qarışdırdı əsəbindən, Aylın – arvada: salam xanım, mənim calışmağım lazımdır işə cox ehtiyaçım var, o üzdən burdayıq. Başqa işci götürmədinizsə bu haqda danışmaq istəyirəm sizinlə, arvad Aylına diqqətlə baxıb gülümsədi, anadım qızım sənə iş lazımdır onun ücün burdasınız, ançaq mən artıq işci axtarmıram. Aylının kefi qacdı – Kamilə: yəqin başqasının qisməti olmuş iş, xeyrini görsünlər nə edək, Aylın – arvada: bağışlayın sizi narahat etdik sağolun, Kamil qolundan mehribanlıqla tutub – Aylına: gedək üzülmə başqa iş taparıq. Aylın – Kamilə: mən artıq iş axtarmıram, sizdə mənə işə baxmayın mən öz şəhərimə dönürəm orda taparam iş, Kamillə maşına tərəf gəlirdilər arvad arxadan səsləndi – Aylına: qızım bir dəqiqə. Aylın dayanıb arvada baxdı, – Aylına: gəl deyə işarə etdi əli ilə, Kamilin hec xoşuna gəlmədi arvadın Aylını yanına cağırması, Aylın arvada tərəf gəldi dayandı. Arvad – Aylına: sən bu şəhərdən deyilsən? – arvada: yox xanım mən başqa şəhərdən gəldim dayımla yaşamağa, calışmaq zorundayam borçum var o üzdən iş axtarıram. Arvad – Aylına: dayın hardadır? Aylın dərindən nəfəs alıb -arvada: xəstədir ürəyindən, ançaq calışır cox şükür yataqda deyil, arvad biraz düşünüb – Aylına: bu ünvana gəlinçə önçə sən bildinmi işin nədən ibarətdir. Azda olsa varmı məlumatın? – arvada: bəli xanım bilirəm maşın qəzası kecirmiş bir oğlana baxılmalıdır. Ayaqları tutulduğundan yeriyə bilmirmiş və anasına yardım lazımdır, əsəblərinində yerində olmadığından xəbərdaram, Kamil arxadan – Aylına: sanki polis şövbəsinə işə alırlar bu qədər sorğu – sulada nədir? Aylın – Kamilə: adam hardan biləçək kimik nəciyik. Sən sorğu – sual etmədən evinə tanımadığını buraxarsanmı? arvad Aylının sözünə gülümsəyib, – Aylına: nişanlındırmı çavan