Historia nowoczesnych stosunków międzynarodowych. Wojciech Rojek
się w tym celu posłużyć zasadą samostanowienia narodów. Oprócz tych trudności na drodze do pokoju piętrzyli również sojusznicy. Pretensje tureckie i bułgarskie Niemcy zdołali zmarginalizować, ale do poważniejszego rozdźwięku doszło ze stroną austro-węgierską. Otóż Czernin zaczął straszyć swojego sojusznika perspektywą zawarcia separatystycznego pokoju, co jednak zostało przez Niemców zignorowane.
Politycy austro-węgierscy nie rezygnowali jednak z tej koncepcji. 22 stycznia 1918 r. Rada Koronna upoważniła ministra Czernina do zawarcia z Rosjanami odrębnego pokoju, rozpoczęcia z Ukraińcami rokowań, w których punktem wyjścia miałby być podział Galicji, a także do przejściowej rezygnacji z rozwiązania austro-polskiego, przy jednoczesnym zabieganiu o pozyskanie dla monarchii Rumunii. Piątego lutego 1918 r. doszło do niemiecko-austriackiej konferencji w Berlinie. Postanowiono wówczas, że należy najpierw dążyć do pokoju z Ukrainą, a dopiero później z Rosją, przy czym w razie niepowodzenia odpowiedzieć szybką akcją wojskową.
Ostatecznie do zawarcia traktatu między państwami centralnymi a Ukraińską Republiką Ludową (URL) doszło w nocy z 8 na 9 lutego 1918 r. W myśl zawartych w nim postanowień granica między Monarchią Austro-Węgierską a Ukrainą przebiegała Zbruczem, a następnie od Tarnogrodu poprzez Szczebrzeszyn, Krasnystaw, Radzyń Podlaski, Międzyrzecz Polski i Sarnaki do Mielnik. W sferze gospodarczej Ukraina miała dostarczyć państwom centralnym do 31 lipca 1918 r. 1 mln ton zboża i 50 tys. ton żywca. Traktatowi towarzyszyły dwa dokumenty: 8 lutego reprezentanci Austro-Węgier i Ukrainy podpisali tajną deklarację, w której Ukraińcy głosili, że już uchwalili ustawy gwarantujące prawa ludności polskiej i niemieckiej, jak również Żydom, a rząd monarchii zdecydowany był poczynić kroki dające zamieszkującej ją ludności ukraińskiej perspektywy rozwoju tożsamości narodowej. W tym celu rząd Austro-Węgier miał przedstawić obu izbom parlamentu projekt ustawy oddzielającej od Królestwa Galicji i Lodomerii te części, w których przeważała ludność ukraińska, połączenia ich Bukowiną, aby w ten sposób stworzyć nowy kraj koronny. Miano to wcielić w życie do 20 lipca 1918 r. Drugim dokumentem było podpisane „wyjaśnienie uzupełniające i interpretujące”. Chełmszczyzna nie miała być bezpośrednio przyłączona do Ukrainy. Granicę na tym terenie wytyczyć miała komisja mieszana po przeanalizowaniu stosunków etnicznych i wysłuchaniu opinii ludności.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.