Krzyżacy. Генрик Сенкевич

Krzyżacy - Генрик Сенкевич


Скачать книгу
[przypis edytorski]

893

dżdże (daw.) – deszcze. [przypis edytorski]

894

używać (daw.) – mieć coś, dysponować czymś, cieszyć się czymś. [przypis edytorski]

895

przetowłosy (daw.) – jasnowłosy. [przypis edytorski]

896

k’tobie (daw.) – do ciebie. [przypis edytorski]

897

skapieć (daw.) – zmarnować się. [przypis edytorski]

898

bywaj (daw.) – przybywaj. [przypis edytorski]

899

zjawienie (daw.) – widzenie. [przypis edytorski]

900

lutnia (muz.) – dawny instrument strunowy szarpany. [przypis edytorski]

901

obzierać się (daw.) – oglądać się za siebie. [przypis edytorski]

902

w skok (daw.) – szybko, galopem. [przypis edytorski]

903

stary – niedźwiedź; istniał przesąd, że wymawianie nazwy tego zwierzęcia jest niebezpieczne, zwłaszcza po zmroku, toteż często zastępowano ją synonimami. [przypis edytorski]

904

lubo (daw.) – chociaż. [przypis edytorski]

905

zwietrzyć – wyczuć, wywąchać. [przypis edytorski]

906

jąć, imać (daw.) – chwycić. [przypis edytorski]

907

osada – tu: drzewce, na którym osadzone są widły. [przypis edytorski]

908

wytężyć (daw.) – wysilić. [przypis edytorski]

909

konwulsje – drgawki. [przypis edytorski]

910

zatlony (daw.) – podpalony, tlący się. [przypis edytorski]

911

hubka – materiał łatwopalny wytwarzany z huby (odmiany grzyba rosnącej na pniach drzew). [przypis edytorski]

912

przygodzić się (daw.) – przydarzyć się. [przypis edytorski]

913

bojać się – dziś popr.: bać się. [przypis edytorski]

914

ozdarł (daw.) – rozdarł. [przypis edytorski]

915

obezwać się – dziś popr.: odezwać się. [przypis edytorski]

916

paździerze – suche odpady po pozyskiwaniu włókien z lnu bądź konopii. [przypis edytorski]

917

szczypka – szczapka, kawałek drewna. [przypis edytorski]

918

wartko (daw.) – szybko. [przypis edytorski]

919

sucharze – suche badyle. [przypis edytorski]

920

powiadać (daw.) – mówić. [przypis edytorski]

921

kwarta – dawna miara objętości, zwykle ok. 1 litra. [przypis edytorski]

922

w miarę (daw.) – według miary, tyle ile potrzeba. [przypis edytorski]

923

godnie (daw.) – porządnie, solidnie. [przypis edytorski]

924

wypsnąć się – tu: wyślizgnąć się. [przypis edytorski]

925

kwarta – dawna miara objętości, zwykle ok. 1 litra. [przypis edytorski]

926

przez rozum – z rozsądku. [przypis edytorski]

927

kolczuga – zbroja z niewielkich, metalowych kółeczek. [przypis edytorski]

928

jeno (daw.) – tylko. [przypis edytorski]

929

skrom – tłuszcz zwierzęcy. [przypis edytorski]

930

żeremie – konstrukcja z gałęzi, mchu i szlamu, budowana przez bobry, w której rodzą one młode. [przypis edytorski]

931

wadzić (daw.) – przeszkadzać. [przypis edytorski]

932

św. Jerzy – męczennik z III-IV w., patron rycerzy. [przypis edytorski]

933

wojennik (daw.) – wojownik, zwł. doświadczony. [przypis edytorski]

934

wżdy (daw.) – zawsze, przecież. [przypis edytorski]

935

przydawać (daw.) – dodawać. [przypis edytorski]

936

rad (daw.) – chętnie. [przypis edytorski]

937

św. Kosma i Damian – lekarze, męczennicy rzymscy z przełomu III-IV w. [przypis edytorski]

938

św. Apolonia – męczennica, zm. 249 w Aleksandrii, wg legendy przed spaleniem na stosie wybito jej zęby. [przypis edytorski]

939

św. Liboriusz – zm. w IV w., biskup Le Mans. [przypis edytorski]

940

opat – przełożony w męskim zakonie kontemplacyjnym. [przypis edytorski]

941

głowa wygolona – tonsura, znak przynależności do stanu duchownego. [przypis edytorski]

942

kasztelan – średniowieczny urzędnik, odpowiedzialny za ściąganie podatków, obronę i sądownictwo na terenie kasztelanii, to jest jednostki administracyjnej średniego szczebla. [przypis edytorski]

943

pośrzednik – dziś popr.: pośrednik. [przypis edytorski]

944

przygodzić się (daw.) – przydarzyć się. [przypis edytorski]

945

nawojka – tu: dziewczyna. [przypis edytorski]

946

w ostatku (daw.) – w końcu. [przypis edytorski]

947

żywot (daw.) – brzuch. [przypis edytorski]

948

wedle (daw.) – obok. [przypis edytorski]

949

wartko (daw.) – szybko. [przypis edytorski]

950

szczypka – szczapka, kawałek drewna. [przypis edytorski]

951

pazdury – dziś popr.: pazury. [przypis edytorski]

952

zbyrczeć (gw.) – brzęczeć (z gwary góralskiej, za pomocą której Sienkiewicz naśladował staropolszczyznę). [przypis edytorski]

953

chycićСкачать книгу