Heiligdom (Door Bloed Gebonden Boek 9). Amy Blankenship
en Michael wist dat het niet van een migraine kwam ... maar een pijn die veel dieper was dan dat. “Ik weet niet zeker wat je moet doen, maar Kane gaf je een enorme hint toen hij jou en Trevor onder de dwangspreuk bracht. De snelste manier om Envy te verliezen, is door de man van wie ze houdt pijn te doen ... en dat geldt voor jullie allebei. Het gaat niet meer om een competitie.”
“Wat moet ik dan doen?” Devon keek hem eindelijk aan.
“Dat is het makkelijke gedeelte ... je houdt van haar precies zoals je deed voordat je erachter kwam dat ze zwanger was. Dat is de man die haar in de eerste plaats van Trevor heeft weggehaald,” zei Michael terwijl hij het slot van de kooi sloeg. “Trevor heeft niets te maken met de manier waarop Envy van je houdt.”
Toen Devon geen beweging maakte om uit de kooi te komen, keek Michael terug naar Warren en wierp toen een scherpe blik op de trap. De twee liepen weg van de kooi en liepen terug naar de bar.
Warren bleef stil tot ze de bar bereikten. Er waren veel redenen waarom hij van Michael hield en het feit dat de vampier net tot Devon was doorgedrongen waar niemand anders hem in het minst had verrast.
“Daarom heb ik je gebeld. Ik weet dat ik wreed tegen hem was, maar eerst dacht ik dat het zou werken. Maak hem immuun ... snap je,” haalde Warren zijn schouders op.
Michael schudde zijn hoofd en liep achter de bar om nog een fles Heat te pakken. “Je hebt Devon gemarteld voordat ik hier aankwam, waarschijnlijk was hij zo uitgeput dat hij eindelijk naar de rede kon luisteren. Begrijp me niet verkeerd ... hij zal nog steeds zijn deel van migraine door willekeurige gedachten hebben voordat het allemaal is gezegd en gedaan, maar zelfs zonder Kane's dwang, denk ik niet dat hij met al die gedachten zou zijn doorgegaan. Hij houdt te veel van Envy om te riskeren dat ze hem haat.”
“Jammer dat Trevor die theorie het eerst heeft doorgemaakt. Het deed de beren veranderaar er een beetje uitzien als de goede kerel ... of het hielp Devon tenminste niet om zijn gezicht te redden.” Warren wees erop dat hij nog steeds de fles Heat vasthield die hij uit de danskuil had gehaald.
“Daarover,” Michael trok een gezicht wetende dat er niet zoiets als een berenshifter bestond. Hij wreef met zijn hand over zijn ogen en herinnerde zich dat de bar waarschijnlijk werd afgeluisterd door PIT en dit geen goede plek was om geheimen te vertellen. “Ik denk dat het veilig is om Devon een tijdje alleen te laten. Laten we een ritje maken.”
Warren haalde twee sleutels uit zijn zak en gooide er één naar Michael. “Ik heb vanmorgen een paar dingen gekocht die je misschien verleidelijk vindt,” zei Warren met een intrigerende grijns.
Michael volgde hem naar de privégarage die aan het verlengde gebouw grensde en glimlachte toen hij de slanke zwarte motorfietsen naast Warren's jaguar zag staan.
“Je weet wat ik leuk vind,” zei Michael en naderde de voertuigen.
“Waarheen?” Vroeg Warren.
Michael wilde zeggen naar zijn huis, maar veranderde van gedachten en associeerde de plek met de eenzaamheid die hij eerder had gevoeld. “Laten we naar Liefdesbeten gaan. Ik weet tenminste dat die plek niet wordt afgeluisterd door PIT.”
“Moet belangrijk zijn als je het voor hen verborgen wilt houden,” zei Warren.
Michael knikte en pakte zijn helm op: “Vertrouw me ... het is heel belangrijk.”
“Wedstrijdje?” lachte Warren terwijl hij zijn helm opzette.
Michael grijnsde: “Ja, je zult mijn stof opeten.”
Hoofdstuk 5
Een hard geluid maakte Aurora wakker. Ze ging rechtop zitten en vergat waar ze was. Het geluid werd abrupt gedempt en ze gleed van de dekens om het te onderzoeken. Ze kroop over het dak naar het enorme teken van het heiligdom en stond op achter één van de rode letters.
Toen ze langs de rand van één van de letters gluurde, zag ze twee mannen een paar tweewielers dicht bij de deuren parkeren. Ze had mensen deze dingen door de stad zien rijden en ze gingen heel snel. Het deed haar de vraag rijzen hoe ze zichzelf niet konden doden. Mensen waren fragiele wezens en het waren meestal de dappere wezens die dat als eerste bedachten.
Ze boog haar hoofd nieuwsgierig naar de zijkant toen ze mannelijk gelach hoorde en keek hoe ze omhoog reikten om de vreemd uitziende helmen te verwijderen.
Michael en Warren deden hun helmen af en grepen hun privéflessen Heat uit de zadeltassen voordat ze naar het gebouw liepen.
“Ik heb deze gewonnen,” zei Michael.
“Dat dacht ik niet,” schoot Warren achteruit. “Ik had je bij minstens twee centimeter.”
Michael grinnikte: “In je dromen.”
Aurora draaide zich om en legde zichzelf plat tegen de achterkant van het bord voordat ze naar het harde dak gleed. Haar hart klopte in een hard en snel tempo in haar borst tot het punt dat het bijna pijnlijk was. Godzijdank leefde hij nog ... het leek erop dat het gevecht met Samuel hem helemaal niet had laten schrikken. Maar wat deed hij hier? Had hij haar op de één of andere manier gevonden?
Haar geest flitste terug naar de man die de vrouw Kane had genoemd ... zijn ogen hadden dezelfde vreemde kleur als die van haar geliefden. Was dit het huis en de familie van de man uit de metro?
Haar eerste instinct zei haar dat ze moest vluchten en ze maakte bijna die stap, maar nieuwsgierigheid zorgde ervoor dat ze bleef waar ze was. Ze dacht niet dat ze hem ooit nog zou zien op een plek van deze omvang met zoveel zielen erin. Maar toch had ze hem ironisch gevonden op de enige plaats waar Samuel haar niet kon bereiken ... het was bijna grappig.
Michael opende de voordeur en liep met Warren direct achter hem naar binnen. Warren stopte om het interieur in zich op te nemen en knikte goedkeurend.
“Dus, ben jij hier de afgelopen dagen geweest?” Vroeg Warren.
“Nee,” Michael schudde zijn hoofd, “lang verhaal kort ... Ik heb de liefde bedreven met een vreemdeling in de metro, werd aangevallen door een jaloerse demon en vervolgens vermoord door mijn vader.” Hij knipoogde naar de gruwelijke blik op Warren's gezicht. “Maar genoeg over mij, ik heb je hier gebracht zodat we over Trevor konden praten zonder de kans te lopen dat hij daadwerkelijk aan het luisteren is.”
Kane was zijn kamer uit gekomen toen hij buiten het onmiskenbare geluid van een paar motorfietsen hoorde. Hij ging net op tijd de bar binnen om Michael een deel van wat er onlangs gebeurde te horen bekennen.
“Heb je de liefde bedreven met een vreemdeling in de metro?” Vroeg Kane achter hen en liep naar hen toe, waardoor Warren terugdeinsde. Toen Michael over zijn schouder naar hem keek, haalde Kane zijn schouders op: “Wat? Ik voelde je komen kijken hoe mijn bloed nu in je zit ... plus je weet dat ik nooit het gebrom van een motorfiets kan weerstaan.”
“Hoe is je bloed in Michael terechtgekomen?” Vroeg Tabatha en liet de jongens zich naar haar omdraaien.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным