Uit die Beek 2012. Attie van Wijk
6 Januarie
Lees Deuteronomium 3:12–20.
Help mekaar
Julle moet saam met julle volksgenote trek totdat die Here ook aan hulle, soos aan julle, ’n veilige woonplek gegee het (Deut 3:20).
“Niemand van ons leef tog vir homself nie, en niemand sterf vir homself nie,” het Paulus die gemeente in Rome herinner (Rom 14:7). Hy praat oor mense in die gemeente wat mekaar veroordeel omdat hulle nie oor alle geloofsake saamstem nie. Die kerk van die Here word maklik verdeel oor dinge wat regtig nie belangrik is nie. Die eenheid van die gemeente, en die kerk as geheel, is vir die Here Jesus baie belangrik (Joh 17:21). Hy gee ons aan mekaar om mekaar oor alle grense heen te help. Al is ons van verskillende kulture of kerklike tradisies, is ons een groot familie en moet ons mekaar help.
Moses herinner die volk hoe dit gebeur het dat die verowerde gebied oos van die Jordaan die erfgrond van die stamme van Ruben, Gad en die halwe stam van Manasse geword het. Die hele volk het geveg sodat hulle dit kon kry, en hulle het toe belowe om saam met die res van die volk te veg totdat al die stamme hulle eie erfdeel gekry het (20). Dit het uiteindelik ook so gebeur.
Die naam Helpmekaar duik oral in die Suid-Afrikaanse geskiedenis op, van die geskiedkundige dorpie Helpmekaar naby Dundee tot die Helpmekaar Studiefonds wat ontstaan het uit geld wat oorgebly het nadat die burgers wat in die rebellie van 1914-1915 betrokke was, uitgehelp is. Maar is dit nie ook ’n baie goeie leuse vir die Christene van vandag nie? Ons moet mekaar se laste dra, in opdrag van Christus (Gal 6:2). Ons is daar vir mekaar!
GEBED: “Here, dankie dat U ons vir mekaar gegee het om mekaar in alle omstandighede te ondersteun. Help ons om dit te doen.”
Lees vanaand in Deuteronomium 3:21–29 hoe Moses se gebed nie verhoor is nie, en hoe hy vir Josua moes bemoedig.
Saterdag 7 Januarie
Lees Deuteronomium 4:1–10.
Gee dit aan
Pas net op en wees baie versigtig om so lank julle leef, nie hierdie dinge wat julle gesien het, te vergeet of te verontagsaam nie. Julle moet dit alles vir julle kinders en julle kleinkinders inskerp (Deut 4:9).
“Gee aan, gee aan!” roep die ouers langs die kantlyn waar die kannetjies aan hulle eerste rugbywedstryd deelneem. Elkeen wil die bal vir homself hou, en dan kan dit mos nie werk nie. Spanwerk is die sleutel tot sukses. “Gee aan, gee aan!” roep die manne in die tou wat emmers water aangee om ’n brand te blus. Een man alleen kan nie die vuur doodkry nie, maar saam kan ons dit doen. “Gee aan, gee aan!” moedig Moses ook die volk aan om die kinders hulle geskiedenis te leer. Geloof is nie privaat sake nie. Jy moet dit aangee. Almal moet hierdie wonderlike God leer ken.
Moses het geweet dat hy nie self die beloofde land sou kon betree nie. Hy sou dit net uit die verte sien – hoewel hy dit wel in Jesus se tyd kon beleef! (Matt 17:3). Hy sou nie saam met die volk trek om hulle te bemoedig nie. Hulle moes dus leer om mekaar op die pad van die Here te bemoedig. En hulle moes nie vergeet om die kinders ook op daardie pad te begelei nie.
“Die kerk is altyd net een geslag weg van uitsterf,” het iemand geskryf. Hy wou die belangrikheid beklemtoon dat ons ons geloof ook aan ons kinders moet deurgee. En dit is ’n belangrike les wat ons ook vandag en môre aan ons kinders moet leer. Kinders leer nie juis uit wat ons vir hulle sê nie, maar veral deur wat ons vir hulle wys. Hulle kyk fyn hoe ons vandag langs die sportveld optree, en sien as ons môre nie op ons plek in die kerk is nie! Watter soort nageslag wil ons hê?
GEBED: “Here, help ons om die goeie nuus aan te gee.”
Lees vanaand in Deuteronomium 4:11–24 oor God se skrikwekkende openbaring toe Hy sy wet aan die volk gegee het.
Sondag 8 Januarie
Lees Psalm 33:1–11.
Loof die Here!
Loof die Here met die lier, speel vir Hom op die harp! Sing vir Hom ’n nuwe lied, speel met volle oorgawe, jubel dit uit! (Ps 33:2–3.)
“Ai, maar die jongklomp is darem rumoerig as hulle musiek maak! Ek is lus om te vlug, want dit is so oorverdowend. Maar ek verduur dit maar ter wille van hulle,” sug ’n ma wat gereeld die Tekkiediens saam met haar kinders bywoon. Baie van ons het grootgeword in ’n tyd toe ons aanbidding baie rustig en stemmig was. Ons het geleer om groot respek vir God te hê, en daarom moes ons nie ons godsdiens geniet nie. Maar vergelyk dit net ’n bietjie met wat ons in hierdie psalm gelees het. Hy sê ons moet met volle oorgawe sing en speel, en nuwe liedere komponeer en sing. Is dit nie wat ons jongmense deesdae doen nie? Dan is hulle mos reg in die kol!
“Toe daardie tienduisende mense gelyktydig die Here begin loof, het my hare regop gestaan! Ek was nog nooit so bewus van God se magtige teenwoordigheid nie,” vertel ’n vriend wat ’n massasaamtrek op Nuweland bygewoon het. Ja, dit is goed om die Here op jou eie te loof, maar as ons dit saam met baie ander doen, gebeur daar wonderlike dinge.
Miskien is jy nie vandag lus om kerk toe te gaan nie. Jy is nie eens lus om vandag die Here op jou eie met sang te loof nie. Maar onthou wat die Here graag vandag van jou wou hê. Hy wil jou seën – veral as jy saam met sy ander kinders vergader. Dit sal sy hart baie bly maak. As jy dit vandag weens omstandighede nie kan doen nie, sal Hy natuurlik verstaan. Loof Hom dan net daar waar jy is!
GEBED: “Here, ek loof U vir wie U is en vir alles wat U gedoen het en steeds nog doen. Wys my hoe ek vandag u hart bly kan maak.”
Lees vanaand in Psalm 33:12–20 waarom dit so nodig is dat ons vanjaar op die Here alleen moet vertrou.
Maandag 9 Januarie
Lees Deuteronomium 4:25–31.
God onthou
Hy sal nie die verbond vergeet wat Hy met ’n eed aan julle voorvaders bevestig het nie (Deut 4:31).
“Die verbond met God moet nie as beperkend gesien word nie, maar as beskermend,” het Russel Nelson iewers geskryf. Ons vergeet so maklik van die krag van God se verbond. So maklik raak ons in horisontale godsdiensoefeninge betrokke, wat maklik verflou. Maar die verbond is die goue lyn wat dwarsdeur die Bybel loop, van Genesis tot Openbaring.
In vandag se Skriflesing waarsku Moses die volk dat dit maklik sou wees om met die stroom saam te gaan en die afgode van die volke om hulle te begin aanbid. Die gevolg sal onvermydelik wees dat daar verdrukking en swaarkry kom, want God gee om vir sy kinders. Hy wil nie dat hulle verlore gaan nie. Dit is deur beproewing dat die Here ons terugroep na Hom toe. Dit is gewoonlik eers as ons aan die einde van ons eie mensgemaakte planne gekom het dat ons hulp soek by die enigste Een wat ons regtig kan help. Al vergeet ons van die verbond, vergeet Hy nie. Hy het Hom aan ons verbind, en wil ons seën en ons gebede verhoor.
Dit is vandag vir ons ook maklik om eerste te gaan hulp soek by die dokters, of die prokureur, of “Die sterre voorspel”, of die Lotto, in plaas van heel eerste na ons liefdevolle hemelse Vader te gaan. Ons geld word maklik ons god, en dan kan ons verwag dat die Here genoeg vir ons sal omgee om ons te leer dat geld glad nie betroubaar is nie. Mense sal ons keer op keer teleurstel. Maar God het jou nie vergeet nie. Hy onthou sy verbond met jou.
GEBED: “Dankie vir u verbond, Hemelvader, wat U gegee het om ons te beskerm.”
Lees vanaand in Deuteronomium 4:32–40 hoe ons herinner word aan die groot dade van God in die verlede, om ons geloof te versterk.
Dinsdag 10 Januarie
Lees Deuteronomium 4:41–5:5.
Leer, om te lewe
Julle moet dit leer, dit gehoorsaam en daarvolgens lewe (Deut 5:1).
“Dit is eenvoudig wonderlik hoe dramaties my lewe verander het sedert ek begin het om die Skrif te memoriseer,” vertel ’n lidmaat. “My gebedslewe het eenvoudig in ’n ander rat oorgeskakel, en ek kon versoekings al hoe beter hanteer. Die Bybel is die geestelike kos wat ek nodig