Satyn Omnibus 2. Helena Hugo
Hy stut hom op sy elmboog en begin dit van agter af deurblaai. Nog maar dieselfde okkasies: skolesport, stoei, krieket, toutrekspanne, familiesaamtrekke, wynproegeleenthede, die heemgroep se herdenkingsfees, ’n bekende egpaar wat hul diamantbruilof vier. Hy lees die berig omdat hy die oom en tannie herken, kyk behoorlik na die groot familiefoto. Daar sien hy een van sy skoolmaats, getroud met sy matriekmeisie, twee kindertjies. Bly hy iewers agter? Op dertig is jou lewe darem nog nie verby nie. Hy gaap vreeslik, blaai verder sonder om juis in te neem wat op die vaal bladsye staan.
Maar ’n advertensie in ’n hartvormige raamwerk trek sy aandag.
Heel bo op die ronding van die hart staan Soete Verleiding in druppende versiersuikerletters. Binne-in:
Koeksisters en kolwyntjies, melktert en rosynebrood, suikerbolletjies, lallimala en tameletjies! Tradisioneel en vars gebak, tee en koffie.
Kuier saam en word verlei met die soetheid van die Kaap. Sondagbuffet, elke eerste Sondag van die maand, R110 per persoon, kinders halfprys. Ontbyt en ligte etes word ook bedien. Heerlike kerrievis en kreef in seisoen.
Laat my toe om jou te verlei.
Sharise van Harte.
Sy hart maak ’n bokspring toe hy die naam en die telefoonnommer sien. Hy is op die punt om dit uit te skeur, toe hy hom bedink en dit in sy selfoon intik. Van hier af volg hy sy eie instink, besluit hy. As hy deur die loop van die week daar uitkom, is dit in sy sterre geskryf. Dan moet hy Sharise weer sien. Miskien vat hy vir Suzette saam. Sy is immers die vrou met wie hy sy lewe die laaste tyd deel, en volgens alle aanduidings die vrou met wie hy gaan trou.
Hy grinnik. Sexy Suzette ...
Toe hy vyf minute later aan haar kamerdeur klop, kerm en kreun sy. “Go away, please go.”
Vreemd hoe verlig hy is. Hy kry dit selfs reg om nie te stry nie, eerder besorg te vra: “Is jy siek?”
“Like a dog. I had too much chocolate.”
“Moet ek vir jou iets bring?”
“No, I’ll be fine.”
“Oukei, maar bel my op my sel as jy my nodig kry.”
“Make sure I’m up and going by five. First shoot’s at Boschendal, I must be there at seven.” Sy kreun jammerlik. “It’s your mother’s food. It’s killing me.”
Hy ignoreer die verwysing na sy ma se kos. Hy het alles geëet en hy voel glad nie sleg nie. Sy het ’n porsie slaai en groente in, een glas witwyn en toe die hand vol sjokolade en twee glasies likeur. Geen wonder sy is naar nie. Saam met haar skuldige gewete oor kos behoort dit gevaar te spel.
“Goed, slaap nou.”
“Don’t be cross with me.”
“Ek sal jou vyfuur kom wakker maak.”
“Love you.”
Hy antwoord haar nie, loop reguit terug kamer toe en sluit sy deur.
Hy moes by sy eerste besluit gebly het en haar in die duister en op haar plek gehou het tot hy Sharise gesien het. Want kyk wat doen sy hom aan: behandel hom soos ’n hondjie wat buite moet slaap.
6
Dinsdagoggend staan Sharise vieruur op. Sy meng meel, sout en water en maak ’n sagte deeg aan vir roti. Dis koel en die lug is vogtig van reën wat saggies in die nag geval het. Sy het die bodeur van die agterdeur oopgemaak en ’n vars windjie waai saam met die getjilp en gekwetter van tuinvoëltjies deur die vertrek.
Sokkies loop natuurlik weer rond. Hy het in die laatnag koers gekies, want toe sy wakker word, was sy alleen in die bed. Die roti-deeg moet drie uur staan en daarom het sy dadelik opgespring, haar sweetpak aangetrek en kombuis toe gegaan. Sy is besig om klontjies botter op die deeg te pak en dit oor te vou, die proses te herhaal tot al die botter ingevou is.
Sy maak genoeg deeg aan vir drie dosyn pannekoeke, was haar hande en gaan trek haar tekkies aan. Vandag het sy ’n lang drafsessie nodig.
Sy sluit haar deure en kies koers na die hoofpad. Miswolkies hang tussen die bome, en die berge het hul wolkkomberse om. Perfekte weer vir ’n lang drafsessie en helder gedagtes.
Sy beplan gewoonlik haar dag terwyl sy so draf, veral as daar spesiale besprekings soos verjaardagpartytjies of leeskringvergaderings is. Hierdie week lyk tot dusver besonder stil. Sy hoop maar die gewone klante daag vandag op, en dalk ’n toeris of twee. Sy het omtrent al haar wins van Sondag se buffet gister teruggeploeg in die besigheid toe sy kruideniersware gaan koop en haar ouma kontant betaal het. Die eierman kom ook vanoggend met die week se voorraad, en sy moet Donald stuur om kleingeld by die bank te kry. Sy tel die bedrae in haar kop op, en dit werk telkens op ’n verlies uit.
Wanneer gaan sy vooruit kom! Miskien as die Mercedes afbetaal is. Sy moes dit koop sodat sy voorraad kan vervoer én veilig ry. Maar wonder dikwels of sy nie liewer die Chana-bakkie moes gekies het nie, dis darem heelwat goedkoper.
Teenoor haar ouma sal sy nooit laat blyk dat dit broekskeur gaan nie, dat sy self baie bakwerk doen en soms koekies en lekkers teen afslag verkoop om haar voorraad vars te hou. Gelukkig het die konfyt en lekkers en die atjar en blatjang ’n langer raklewe en verloor sy nie veel as dit stadiger verkoop nie. Haar ouma kan so hard werk – nes haar ma.
Sharise draf vinniger, sy hardloop ’n ent voluit.
As sy aan haar weduweema dink en hoe sy haar hart gebreek het toe sy met Jermaine getrou het, wil sy weghardloop – nou nog. Hoe moes sy geweet het haar ma is so siek? Sy het nog gereeld inmaakgoed vir die padstal gelewer, en Sharise het elke af dag gaan help. Sy het baie by haar ouma en haar ma geleer, maar veral hoe om hard te werk.
Haar ma het haar trourok gemaak; sy het haar spaargeld gegee vir die klein onthaal ná die kerktroue. Jermaine het vir die drank gesorg. Hy en sy vriende en die ou oom en tante wat sy kant van die familie verteenwoordig het, het te veel gedrink en Sharise se kant rooi van skaamte gelaat voor hul Moslemvriende wat glad nie alkohol gebruik nie.
Haar eerste huweliksnag was ’n kolossale mislukking, want Jermaine was so dronk, sy vriende moes hom kar toe sleep. Sy het ’n grap daarvan gemaak en bestuur. Maar was dit ’n gedoente om hom uit die kar te kry by Houtbaai waar hulle ’n chalet vir die naweek bespreek het! Toe sy hom eindelik in die bed het, kon sy net neerplons en slaap.
Die volgende oggend het hy hom wel deeglik op haar gewreek – asof dit sý was wat haar onkapabel gedrink het. Jermaine kon baie aggressief raak, en tog was hy soms goed vir haar, soms het hy probeer.
Sy verslap haar pas. Sy is moeg, en die hartseer gedagtes maak haar nog moeër. Sy gaan staan langs die pad, hang vooroor en haal diep asem. Draf dan deur ’n natgereënde parkie kortpad huis toe.
Daardie nag was dit nodig om alleen te wees. Sy was in elk geval nie meer ’n maagd nie, want Jermaine het toe lankal gereeld by haar kom inkruip. Haar eie skuld, en sy wou trou om nie meer skuldig te voel nie. Op haar huweliksnag, wat die mooiste nag in enige meisie se lewe behoort te wees, het sy besef dat haar lewe ’n mislukking is. Sy het bitterlik gehuil, sonder ’n geluid, maar met baie trane.
Sy het gehuil en aan Jacques gedink, haar Jacques met wie sy nie kon trou nie omdat sy arm en ongeleerd is. Dis wat sy ma van haar dink – sy is arm en ongeleerd, en boonop ’n slegte invloed. Wel, sy het dit bewys toe sy met Jermaine deurmekaar geraak het. Sy pa is lewenslank tronk toe, sy ma het selfmoord gepleeg, sy broer het hom doodgedrink, sy suster het verdwyn, en sy oom en tante wat in Johannesburg woon, het net in hom belanggestel as hulle geld wou leen.
Hulle was baie geïnteresseerd in sy testament, maar toe hulle hoor dat hulle niks erf nie, het hulle van die aardbol af verdwyn. Wat goed is, want as hulle besluit om by haar te kom intrek, pak sy op en gaan woon in Tibet. Maar hulle sal nie, want hulle hou nie van haar en haar familie nie, dink hulle is snobs.
Is dit nie vreemd nie? Laeklasmense dink baiekeer ander wat harder werk en beter opgevoed is, verbeel hulle hulle is beter. Party ryk mense dink weer almal wat arm is, is laeklas.
Sy kom uit ’n goeie