Blom van Venesië. Susanna M. Lingua
verhuis, waar jy in ’n motor sal kan klim en ry net waar jy wil wees. Ek is seker jy sal gelukkig wees op die vasteland –”
“Jy verhuis tog seker nie om mý onthalwe nie, Lana,” val Terri haar in die rede terwyl sy haar ousus ernstig en reguit aankyk.
“Wel, Marco meen dat jy meer tevrede op die vasteland sal wees . . .”
“Wag ’n bietjie,” keer Terri met ’n gesteurde frons. “Sê asseblief vir daardie Marco-vent om nie my lewe te probeer reël en vir my te besluit nie. Dit gaan my nie aan waar jy en jou kinders woon nie, Lana. My tuiste is Suid-Afrika, nie hier in Italië nie. En waar jy die volgende twee weke bly, terwyl ek by jou en die kinders kuier, maak aan my geen verskil nie. Moet dus asseblief nie dink jy moet jou grond op die eiland om my onthalwe van die hand sit nie.”
“Ek verkoop nie hierdie landgoed nie, Terri, ek verruil dit vir die Contarno-familie se oorspronklike familieplaas, Verde Valle, wat aan Marco se familieplaas grens,” vertel Lana. “Die ruil van plase pas my baie goed, want Armando moet volgende jaar skool toe gaan en dit sou baie ongerieflik gewees het om hom elke dag by die skool op die vasteland te besorg.
“Die plaas Verde Valle is natuurlik ook baie groter as hierdie een op die eiland. Marco het ook gesê hy sal vir my ’n baie bekwame plaasbestuurder bring, wat sal sorg dat alles glad verloop.”
“In daardie geval het jy dan nie my hulp nodig nie. Maar ek sal jou eers help om na die nuwe plaas te verhuis en gevestig te raak, voordat ek huis toe gaan om my eie sake in orde te gaan bring,” belowe Terri.
“Ek wens jy wil liewer by my en die kinders bly, Terri. Waarom wil jy alleen op ’n plaas gaan sukkel, of miskien vreemde mense met jou kennis verryk? Die kinders is lief vir jou en ons wil jou baie graag hier by ons hê,” soebat Lana. “Sal jy nie maar jou besluit heroorweeg nie?”
“Ek vrees dit is vir my heeltemal onmoontlik om van besluit te verander, ousus. Met ’n bekwame plaasbestuurder in jou diens sal daar vir mý niks te doen wees nie. Ek is ook nie van plan om my studiegeld in die water te gooi deur nou met gevoude hande te sit en niks doen nie. Ek het feitlik die helfte van my erfgeld gebruik om my in die landbou te bekwaam. In Suid-Afrika is baie werk, ás ek dalk nie ’n lening kry om my eie plaas te koop nie.
“Ek sal ook nooit gratis by jou kan bly nie, ousus, al is jy ook hoe ryk. Om by jou te bly, moet ek ’n verdienste hê om vir my verblyf te kan betaal, en die enigste werk waarvoor ek opgelei is, is nie hier vir my beskikbaar nie,” verduidelik Terri. “Vergeet dus nou alles en vertel my wanneer en hoe jy na die vasteland gaan verhuis.”
“Ons vertrek oor ’n week met Marco se vragboot,” laat Lana teleurgesteld hoor. “Maar ek sal aanhou neul totdat jy instem om by ons te kom intrek.”
“Dit sal jou niks help om aan te hou soebat nie, ousus,” verseker Terri haar met ’n gemoedelike glimlaggie. “Jy sal elke keer maar net dieselfde antwoord kry.”
Hierna sê Terri dat sy ’n entjie langs die strand wil gaan stap en sy nooi Lana saam. Maar Lana wys haar uitnodiging vriendelik van die hand met die verskoning dat sy heelwat sake met haar huishoudster moet bespreek. In werklikheid wil sy Marco dringend spreek voordat hy die eiland verlaat. Sy wil hê hy moet weet dat hul verhuising na die vasteland niks verander het aan Terri se plan om oor twee weke na Suid-Afrika terug te keer nie.
Lana se motor het ook pas voor Marco se drieverdiepingwoning stilgehou, toe hy en Carla op die voorstoep verskyn, onderweg na die helikopter om na Venesië terug te keer. Sy klim haastig uit die voertuig terwyl die edelman haar tegemoetloop.
“Jy lyk so haastig, dit wil my al lyk asof jy probleme het, Lana,” begroet hy haar.
“Ja, ek vrees daar het iets opgeduik waaroor ek jou dringend moet spreek,” kondig Lana onomwonde aan.
Die graaf nooi haar binne en nadat hulle al drie gaan sit het, vertel Lana hom van haar en Terri se gesprek ’n rukkie tevore.
Marco lyk weer dadelik kil en ongenaakbaar. Hy kan met die beste wil ter wêreld nie verstaan waarom die pragtige Terri, so fyn en vroulik, haar met ’n man se werk wil bemoei nie . . . en dit nogal plaaswerk, van alle dinge!
Ook sy stem is kil en ongenaakbaar toe hy met ’n donker frons sê: “Ek kan nie verstaan waarom jou suster so koppig en eiesinnig moet wees nie, Lana. Waarom kan sy nie by jou bly en jou geselskap hou nie?”
“Terri was van kindsbeen af baie lief vir die grond en die natuur, Marco,” tree Lana vir haar kleinsus in die bres. “Sy sal nooit verander nie en ek verstaan haar siening. Sy het boonop baie geld aan haar geleerdheid bestee en kan dit nie bekostig om al daardie geld in die water te gooi deur nou met gevoude hande te gaan sit nie. Sy is ook te trots om gratis by my te woon.”
Die edelman kyk haar stil aan en knik dan, asof baie dinge vir hom duidelik is.
“Ek stel voor dat jy jou nie langer hieroor bekommer nie, Lana. Ek sal wel iets bedink wat ons klein vuurvreter hier sal hou,” laat Marco nou weer gemoedelik hoor. “Al moet ons nou ook vir haar ’n pos op Verde Valle skep. Ek moet ongelukkig oor ’n uur ’n vergadering bywoon, dus sal ons weer later hieroor gesels.”
Daar is ’n vreemde blinkheid in die graaf se oë toe hy van die stoel af opstaan, wat duidelik sê dat daar meer as een manier is om ’n mens se doel te bereik, en dat Terri dit nog wel sal leer. Hierna groet en vertrek hy en Carla.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.