Die tuiskoms lê ver. Ettie Bierman
jy beter?” terg hy.
Ila bloos en knik verleë.
“Sigaret?” Martin hou sy pakkie beleef na Ila uit.
Sy lag byna hardop. As sy nog enigsins getwyfel het of hy wel op haar spioeneer het, is hierdie ’n gebaar wat hom verraai. Die hele tyd rook hy alleen. Nou onthou hy kamma sy goeie maniere …
“Dankie, ek rook nie.” Ila voel geamuseerd toe sy die uitdrukking op Martin se gesig sien. Dis glashelder wat op hierdie tydstip deur sy gedagtes gaan. Sy glimlag vroom. “Ek het wel gerook, maar drie maande gelede opgehou. Dit het te duur geword en ek is chronies platsak – altyd sonder geld.”
Martin byt nie aan die aas nie. Eers wil hy blykbaar aanvoorwerk doen.
“Ek wil jou oor die huidige situasie op Rietendal inlig voor ons by my voorstel kom waaroor jy so nuuskierig is. Ek wil hê jy moet goed verstaan dat ons niemand gaan benadeel nie. Ons maak ’n sieklike ou man gelukkig, ek erf ’n plaas en jy word ruimskoots vergoed.”
“Dit klink welkom, aangesien ek werkloos sit en my beursie plat is.” Ila aarsel, besluit dan om ’n klip in die bos te gooi. “Hierdie plaas wat jy erf – is dit Rietendal, Daniela se geboorteplaas?”
“Ja. Sy was haar pa se enigste erfgenaam en volgens hom kom Rietendal Daniela toe, al weet ons nie eers meer of sy nog lewe nie, al het sy vyf jaar gelede haar erfenis verstoot en haar vader verlaat. Dis nou vyf jaar gelede dat Daniela na afloop van ’n hewige rusie met die ou man haar goed ingepak en weggeloop het. Vyf jaar … Dis te lank. Sy sou nie so lank weggebly het nie. Ek is seker daar het iets met haar gebeur. In vyf jaar het ons geen taal of tyding van haar gehad nie. Nie ’n brief nie, nie ’n poskaart net om te sê dit gaan goed nie. Niks nie. Al ons pogings om haar op te spoor, was vrugteloos. Hoewel ek op daardie tydstip reeds geglo het dis nutteloos, het ek noodberigte oor die radio laat uitsaai dat sy dringend huis toe moes kom in verband met haar vader se siekte. Op aandrang van die ou man het ek ook berigte in al die koerante laat plaas. Daar was geen reaksie nie. Dit het my vermoede bevestig dat daar iets met arme Daniela gebeur het.”
Ila lyk ingedagte. “Het jy aan ’n privaatspeurder gedink?”
“Ek het aan alles gedink – privaatspeurders, die polisie, die Buro vir Vermiste Persone … Dis juis iets wat een van die privaatspeurders opgediep het, wat my oortuig het dat Daniela dood is.”
Daar is skok en afgryse op Ila se gesig.
“Dood?” fluister sy skor.
“Ja. Dis waarom dit vir my ’n skok was om jou in lewende lywe op die stasie raak te loop. Dis hoekom ek so vreemd gereageer het en jy dalk die indruk gekry het dat ek nie verheug was om my stiefsuster te sien nie. Hoe wreed en ongevoelig dit ook al vir jou mag klink, glo ek dat Daniela verongeluk het. Al die bewyse was daar en as die ou man nie so hardkoppig was nie, sou hy dit ook so aanvaar en daarin berus het. Maar die ou korrelkop hou vol dat Daniela eendag sal terugkom. Hy sê hy wag vir haar. Hy weier om te aanvaar dat sy dood is en hy weier ook om my in haar plek te stel. Hoewel ek die van Niehaus aangeneem het, is ek nie goed genoeg vir Rietendal nie, want vir die ou man sal ek altyd Martin Keller bly – ’n indringer, ’n parasiet, ’n vreemdeling; die stiefseun met die uitlandse naam wat nooit ’n Constant Salmon Daniel Niehaus sal kan wees nie.
“Ek is sommer skuim. Al werk ek my hande deur, al bloei die plaas onder my bestuur, is ek nie goed genoeg nie en wag hy dat Daniela moet terugkom … Maar hy vergeet dat Daniela die plaas nie wou hê nie, dat sy weggegaan en Rietendal en haar vader vergeet het …”
Lank nadat Martin stilgebly het, bly Ila nog bewus van sy verbittering oor die onregverdigheid van sy stiefvader, die verlange om as ’n Niehaus gereken te word, die gevoel van minderwaardigheid en die allesoorheersende begeerte om Rietendal eendag te erf …
Op hierdie oomblik kan sy dit in haar hart vind om vir arme Martin Keller jammer te voel. Vir enige buitestander sal ou oom Daniel Niehaus soos ’n harde en onbillike man voorkom.
“Hoekom glo jy dat Daniela dood is?” vra Ila sag.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.