Wat die hart begeer. Amelia Strydom
Goeie vraag, gewoonlik trek sy haar vriendin se siel uit oor haar airy-fairy idees.
“Jy’t verander,” verwyt Talitha. “Is jy nie depressed nie?”
“My dokter dink so. Sy’t laas week vir my pille voorgeskryf.”
Deirdre het haar kop begin skud voor Mienke die onderwerp van oorgeplante herinnerings behoorlik kon aanroer. “Sommer bogstories. Die hart is ’n pomp, nie ’n stoorplek vir ervarings of persoonlikheidstrekke nie. As jy nie jouself is nie, ly jy aan depressie. Survivor’s guilt is algemeen ná orgaanoorplantings.”
Kon sy maar so seker wees.
“Antidepressante, jý?” Talitha is momenteel tjoepstil geskok. “Sien, ek het geweet daar’s fout. Kom kuier by my, bietjie TLC sal jou gou regkry.”
“Nee.” Verstaan niemand hoe gatvol sy is om die hartlyer te wees wat opgepiep moet word nie?
“Weet jy watse kaart die tarot reader getrek het? Die toring. Major arcana, very bad juju. Greeff is moeilikheid, jy kan nie vir hom gaan werk nie.”
“Kry jou kop uit jou sepieborrel, Tal, en gebruik jou verstand. Jy verwar hom met ’n fiktiewe karakter. Mens noem dit toneelspel.”
“Sheralize se pa was ’n dot com billionaire, en noudat sy dood is, erf Greeff als. Mens noem dít motief.”
“Hallo, dit was selfmoord.”
“Oe eh-eh, die nadoodse verslag het gesê dit was waarskynlik selfmoord, maar moord kan nie uitgesluit word nie. Hoe weet jy hy’t haar nie gestamp nie, Mienke? Sy’t kneusplekke aan haar arms gehad, onthou.”
“Wat logies verklaar kon word. Sy’t die oggend ’n toneel geoefen waarin haar karakter rondgepluk is.”
“Greeff het ’n skuldige gewete, hoekom anders kruip hy soos ’n kluisenaar weg?”
“Hm, laat ek dink. Omdat hy siek en sat is om veroordeel te word?”
Die naambordjie van ’n teetuin vang haar oog. Fantastiese idee, sy het te ver bestuur. Gou bene rek, dan is sy weer reg.
“Dankie vir die omgee, Tallie, maar ek kan nie so ’n kans laat verbygaan nie. Jy, van alle mense, behoort te verstaan. Jy preek mos alewig vir my dat toeval nie bestaan nie.”
Uiteindelik, sug Franco toe iemand aan sy studeerkamerdeur klop. ’n Onderbreking. Hoe lank sit hy al na die rekenaarskerm en staar?
Audrey loer om die deurraam. “Pappa, kan ek en Zander gaan skulpies optel?”
“In hierdie weer?” Hy klap sy skootrekenaar toe en stap venster toe. Dis buite selfs misliker as vroeër.
“Noodgeval,” praat Zander uit die deur. “Cabin fever. Ons beter haar moeg speel, anders gaan haar nuwe governess dink sy’t ADHD.” Hy mik ’n betekenisvolle kyk na die rekenaar. “Soos haar pa – wat nooit lank genoeg sal kan stilsit om ’n screenplay te skryf nie. Gelukkig weet moi van ’n nuwe sepie wat actors soek.”
Franco tel ’n spoelklip van die vensterbank op en toets kastig die gewig.
“Sheesh, ek drop dit,” sê Zander. “Nie nodig vir geweld nie.”
“Trek jou baadjie en reënstewels aan, bokkie.” Franco vryf Audrey se krulle deurmekaarder. “Jou nuwe rooies, oukei?”
“Nee, die geles wat Mamma vir my gekoop het. Geel was haar beste kleur.”
Onthou sy dit, of het sy dit by een van hulle gehoor? Hoe helder is haar prentjie van haar ma? Sy eie voorskoolse jare is ’n blur.
“Jou oues is te klein.” Die plan was om presies so ’n paar te koop en dit stilletjies om te ruil, maar toe kon hy nêrens geles in ’n nommer tien kry nie.
“Issie, hulle pas.”
Nou wat nou? Moet hy ferm optree? Wag, wat sê daai boek oor dissipline? Die een wat halfgelees op sy bedkassie lê en stof vergaar? Logiese gevolge. Hy hurk voor Audrey. “Orraait, dis jou voete. Onthou net die stewels moet aanbly tot julle terugkom, al druk dit jou.”
“Dankie, Pappa!” Sy gooi haar arms om sy nek voor sy weghuppel.
Hy vryf oor sy oë. Weet daardie skrywer waarvan sy praat? Watse soort pa laat sy kind skoene aantrek wat seermaak?
“Jy nie bang die governess kla jou aan vir child abuse nie?”
Zander het ’n manier om in te zoem op mens se diepste vrese.
“Of hardloop tabloids toe nie? Ek sien al die lamppale: Stinkryk akteur te suinig vir kinderskoene.”
“Nie snaaks nie.”
“Jy wil mos ’n wildvreemde vroumens hier laat intrek.”
“Hoe anders, Zed? Moes ek haar elke dag vroualleen tussen Noetzie en Knysna laat ry het? Op hierdie grondpad, verby ’n plakkerskamp?”
“Ek dog jy’s nie lus vir mense nie. Ons moet vuurmaak onder jou hunky ass om jou by die voordeur uit te kry.”
“Kyk hoeveel jy daarvan hou as tannies jou met koffie gooi.” In die Wimpy, nogal, voor Audrey.
“Hoe weet jy die juffrou is nie ook ’n hater nie? Ons ken haar nie van Adam nie, netnou sny sy jou keelaf in jou slaap.”
“My kamerdeur kan sluit, en sy’s van Eva, nie Adam nie.”
Dis wat hom die meeste pla. Deesdae verdeel hy die vroulike spesie in drie groepe: Nuuskieriges wat enigiets sal doen om “die waarheid” uit hom te trek, hoogheiliges wat glo hy is ’n moordenaar en verdien om in die hel te brand, en mansoekers wat vere voel oor wat met Sherry gebeur het, solank hulle haar geld kan help uitgee.
“Sit haar in die cottage,” stel Zander voor. “Nelia-hulle trek einde volgende maand uit. Tiek tok, tiek tok …”
“Nie weer daai storie nie.”
“Wat het jy teen Nelia? Sy’s gorgeous en ek hoor cougars is die beste lovers. Ervaring en dankbaarheid is glo ’n killer combo.”
Moet wees, sy lewe het pas voor hom verbygeflits. “Watter deel van ‘Ek soek nie ’n vrou nie’ verstaan jy nie?”
“Versigtig, jy sal my vals hoop gee,” spot Zander. “Jy weet ek het since forever ’n crush op jou.”
“Hm, ek het jou anderdag dieselfde vir Kabelo hoor sê.”
“Ek kan multitask. Grappies op ’n stokkie, Fran. Jy hoef nie met haar te trou nie, just have some fun. You need to get –”
“Sjarrap, Zed. So van fun gepraat, mis jy nie die Jozi vibe nie?”
Zander ignoreer die skimp. “Om jouself te straf gaan haar nie terugbring nie.”
“Wat laat jou dink ek –”
“I checked my birth certificate, darling, ek’s nie gister gebore nie. Stry dat Bellavista jou custom-made hell is? Sherry se pappie kan jou uit die graf uit soos shit laat voel. I’m king of the castle, you’re the dirty rascal.”
Strooi, hy het g’n ’n chip op sy skouer omdat hy arm grootgeword het nie. Of minstens nie ’n grote nie. “Audrey vrek oor die see.”
“Daar’s ander strandhuise. Make a fresh start.”
“Ek sal nog.”
“Wanneer? Dis al meer as ’n jaar. And let’s be honest, ons het Sherry jare voor die ongeluk al verloor. Jy moet aanbeweeg, en dating is ’n goeie begin.”
“Audrey is my eerste prioriteit. En verhoudings is tricky genoeg sonder kinders.” Vra hom, Ma het dit voor sy kop gegooi wanneer hy iets durf sê het oor die losers waarmee sy haar tyd gemors het: “Ek kan nie pick and choose nie, Franco, watter man sien kans om ’n ander se kind groot te maak?”
Zander flap