Uit die beek 2018. Barend Vos
Jesusvolgelinge ook op ’n dag tref: Toe die boosheid in die sinagoge (van alle plekke!) ontbloot word, het die kerkmense nie ’n enkele vraag oor dié se teenwoordigheid daar gevra nie. Hulle was te besig om oor Jesus se optrede te redeneer.
____________________
Here Jesus, wanneer ek hier lees, vra ek my af: Wat sien en hoor ék in die kerk? En waaroor gaan praat ek dan as ek buite kom? Wat weet ek werklik van U?
Sondag 4 FEBRUARIE 2018 Lees Jesaja 40:21-24
U is my alles
Weet julle dan nie, het julle nie gehoor nie, is dit nie van die begin af aan julle bekend gemaak nie …? (v. 21).
Die profeet jubel sy verwondering oor die Skepper uit, én sy verbystering oor die mense se onbegrip van hierdie Grootheid. Hy is groot, sê die Godsman, Hy is hoog! Weet julle dit dan nie? Dan weet julle niks.
Dit is te begrype. Want Hy is daarbo, julle hieronder. Hy sien julle vir die sprinkane wat julle is. En julle ander wat julle so vernaam hou? Hy lag julle uit, Hy skud sy kop oor julle.
Julle is niks. As Hy, wat jul asem aan julle gegee het, net ’n keer effens hard blaas, waai julle skoon weg. Dit sal wees asof julle nooit bestaan het nie. Jul lewe is in elk geval net ’n gedagte lank.
Maar troos julle daaraan: Julle was sý gedagte, van die begin af. Julle leef in die sagte holte van sy magtige hand. Maar as Hy daardie hand toemaak …
Julle moet dit alles weet. Iemand het dit tog al vir julle vertel, dit is lankal reeds aan julle bekend: God is groot! Ken dus jou plek voor Hom. Hy is niemand se speelmaat nie. Niemand skryf aan Hom voor nie en niemand waag dit om iets agter sy rug te fluister nie.
Hy is ook oneindig goed, dit moet julle weet. Dit is tog algemene kennis. Dit is immers Hy wat jou ’n woonplek gegee het. Die tentdoek waaronder jy woon, is Syne. Jy lewe van altyd af van sy ruim genade. En veilig daarbinne.
____________________
Here, ek wil niks hê wat U my nie gegee het nie. En niks wees wat U my nie gemaak het nie.
Maandag 5 FEBRUARIE 2018 Lees Jesaja 40:25-31
Hier is ek ook
Waarom sê jy dan, Jakob, waarom kla jy, Israel: “Die Here sien nie raak wat van my word nie, my reg gaan by my God verby”? (v. 27).
Hieroor is daar geen twyfel nie: God se grootheid is ver bo ons hoogste denke verhewe, en sy goedheid is oneindig beter as ons mees fantastiese verbeeldingsvlug.
Kyk net boontoe! Sien jy die sterre? Het jy hulle al probeer tel?
As jy dit al reggekry het, kan jy moontlik ’n idee van God se grootheid en goedheid begin vorm. Voor dán weet jy niks. En praat maar eerder so min moontlik. Dit pas jou die heel beste om bloot op te kyk en te sê: Hoe groot is U! Hoe goed is U!
Ja, jou klagtes is voortydig. Kinderagtig en goedkoop. Dit is bloot op die bevrediging van jou eie begeertes gerig. Ag, en hoe sal die Here jou dan nie raaksien nie? Jy weet mos hoe is Hy.
Hy sien tot in die fynste besonderhede. Hy hou aan om na jou te kyk, selfs nadat jy lankal moed opgegee het. Hy help jou nie net wanneer jy gehelp wil word nie. Hy sien verder as dit, Hy weet beter.
O, en Hy word nie moeg om goed te wees nie. Daarvoor is sy arms te wyd oop. Sy Seun sou mos baie later uitroep, uitnooi: “Kom na My toe, almal wat uitgeput en oorlaai is, en Ek sal julle rus gee” (Matt 11:28).
Ook julle wat jonk is. Ja, juis julle wat nie veronderstel is om te val nie. Kom, Ek sal julle ophelp, sê Hy en steek sy hand uit. En kyk net wat gee Ek julle! Vlieg hoog, my kinders!
____________________
Grote God, goeie Here! Hier is ek ook. Tel my op, asseblief. Kyk hoe moeg is ek.
Dinsdag 6 FEBRUARIE 2018 Lees Psalm 147:1-2, 7-11
Ons sing oor U!
Dit is die Here wat … die verstrooides van Israel bymekaarbring (v. 2).
Die ou Godsvolk se ballingskap was vir hulle in meer as een opsig ’n krisis, boonop ’n skynbaar nimmereindigende een. Dit het hulle geslagte lank stom gelaat, en in hul godsdiensbeoefening diep geraak. Want: “Hoe kan ons die lied van die Here sing in ’n vreemde land?” (Ps 137:4).
Nee, hulle het nooit vergeet dat hulle vreemdelinge in ’n ver land was nie, en die blote gedagte aan Jerusalem was vir hulle pynlik. Maar dikwels ook ’n kosbare herinnering, ’n aansporing om deur te druk. Dan roep hulle die ou stad aan: “As ek jou sou vergeet, Jerusalem …” (Ps 137:5.)
God het hulle onthou. Hy was immers die Een wat hulle uiteindelik sou terugneem om Jerusalem te herbou. Dit is Hy wat hulle bymekaar sou maak soos ’n herder sy verstrooide, verskrikte skape. Hy sou hulle terugbring na waar hulle geslagte lank gewens het om te wees.
Nóú sal hulle vir Hom wou sing. Uiteindelik – die Here se lied! Hulle is nou tuis.
Só herinner hierdie ou lied ons vandag steeds aan minstens twee van die Here se genadegawes waarsonder ons nooit sou oorleef nie, nie wanneer ons ver is nie, ook nie wanneer ons uiteindelik tuisgekom het nie. En beslis nie wanneer ons vertrek of op pad terug is nie: Hy is die Een wat sy kinders naby Hom hou, teenaan sy hartklop.
Én Hy onthou hulle altyd, al pas dit hulle dikwels om Hom te vergeet.
____________________
Here, U hou ons onder u vlerk, ook wanneer ons probeer ontsnap. Ons ken u vashouhande.
Woensdag 7 FEBRUARIE 2018 Lees Psalm 147:3-6
Berusting?
Die Here laat die hulpeloses weer opstaan … (v. 6).
Om te val is nie moeilik nie. Selfs ratse, superfikse atlete kry dit reg. Om dan te bly lê is doodeenvoudig. Dit vra geen verdere besluit nie, bloot berusting. Die stille aanvaarding van jou lot.
Die ding met bly lê nadat jy geval het, is dat dit met verloop van tyd ál moeiliker word om op te staan. Dat jy later aan dié situasie gewoond raak. Nog erger: dat jy begin dink dit hoort maar so. Daar is selfs dié wat vir hulle ’n lewe in hierdie vervalle posisie verbeel.
Hulle weet nie meer dat daar méér is nie, dat ’n lewe wat koponderstebo en terneergedruk geleef word, ’n “gestadigde dood” is – soos die ou formulier dit verwoord het. Hulle het vergeet dat ’n lewe bo die bestaansminimum jou ’n aptyt kan gee vir ’n selfs beter uitsig. Of dalk het hulle bloot moed opgegee. Gods water maar oor Gods akker laat loop.
Maar wie sal dit waag om te sê dat die Here enigiets maar net laat loop? Wie, wat oor ’n greintjie Godskennis beskik, sal kan beweer dat Hy bloot toekyk hoe sy kinders lê? Dat Hy willoos toelaat dat hulle vergaan?
Nee, Hy ken hulle. Hy weet alte goed dat hul hulpeloosheid uit ’n verslae gees ontspring en dat dit nie sal help om hulle met mooipraatjies, motiveringstoesprake of opruiende preke te probeer orent help nie.
Daarom buk Hy, die allerhoogste God, voor sy kinders en tel hulle op. Hoog, sodat hulle kan sien en hulle aan sy vergesigte vir hulle kan vergaap.
____________________
Here, wys my weer u plan vir my lewe, asseblief.
My klein wêreldjie maak my só benoud.
Donderdag 8 FEBRUARIE 2018 Lees 1 Korintiërs 9:16-23
Net soos U wil
Hoewel ek vry is en van niemand afhanklik nie,
het ek my aan almal diensbaar gestel … (v. 19).
’n Vrywillige verkondiger van die evangelie, sê Paulus van homself. Hy sê hy het die drang om “soveel mense as moontlik vir Christus te wen” (v. 19). Daarom voeg hy by: “Vir almal het ek alles geword om … sommige te red” (v. 22).
Entoesiasties