Vleiswond. Johann de Lange

Vleiswond - Johann de Lange


Скачать книгу
ion>

      

      Johann de Lange

      Vleiswond

      HUMAN & ROUSSEAU

      Die uitleg van gedigte in hierdie digitale uitgawe van Vleiswond mag verskil van dié van die gedrukte uitgawe, afhangende van die instellings op u leestoestel. Die uitleg vertoon optimaal indien die standaardinstelling op u leestoestel gebruik word. Lesers kan egter eksperimenteer met die instellings vir verskillende perspektiewe op die gedigte.

      Vir my vriende

      I believe in the flesh and the appetites,

      Seeing, hearing and feeling are miracles,

      and each part and tag of me is a miracle.

      Divine am I inside and out, and I make holy

      whatever I touch or am touched from;

      The scent of these armpits is aroma finer than prayer,

      This head is more than churches or bibles or creeds.

      WALT WHITMAN

      I

      Hoe kan hy so tart en nogtans so glo,

      met daardie Nasarener-kyk in sy oë?

      SHEILA CUSSONS

      Children show scars like medals. Lovers

      use them as secrets to reveal. A scar is

      what happens when the word is made flesh.

      LEONARD COHEN

      KRUISIGING

      Drie dae oud het hul die kind

      op ’n houtkruis vasgebind

      met lappe, die kaal lyf

      wat later die skyf

      sou word van soveel spot,

      en aan ’n dorstige hout sou bot,

      deur die naeltjie leeg-

      gebloei, hom nougeset verpleeg

      deur die eerste paar uur

      toe hy fel pyn moes verduur.

      Die besmette bloed

      wat ’n hart moes voed

      sypel deur pype in ’n donker fles

      – so is eindelik sy dors geles.

      En in dié tenger lyf

      soos op ’n lei, herskryf

      die bloed opnuut:

      laat U wil geskied.

      KOMMUNIE I

      Sondagaand, die promenade:

      in kortbroeke en T-hemde

      daag ons op: die gemeente

      van die vlees

      en Walt Whitman

      was met ons,

      hoogpriester,

      met sy lang wit baard

      en sy hande op ons almal

      ’n benediksie op sweetblink lywe,

      op ons tonge die kosbare wit

      sakrament van die fallus.

      Ons ken hom ook daar

      alleen in ’n bieghokkie

      waar ons kniel

      voor dié klein gode

      wat deur ’n loergat seën

      en wywaters van die doop

      op ons tonge laat reën.

      KRUISVAART

      vir Ingram & Rias

      Een blakende midsomerdag

      in die bus na die Vatikaan:

      gesonde somerhuide, blink-

      geboende skouerknoppe,

      arms glansend kaal en rond,

      bruin voete in oop sandale,

      sweet ’n bidsnoer tussen tepels:

      die reis van duiwe en rose

      een middag na die Vatikaan.

      Buite blaak die latynse lug

      ’n verbleikte erdebord,

      en suile wat al eeue staan

      bewe onvas in die hitte.

      Reisigers inkanteer toe-oog

      die fel hooglied

      van die lyf in die sinagoge

      van smal stegies

      op pad na die ver Vatikaan.

      In die bus oorkant jou

      sit ’n jong romein wydsbeen;

      julle voer die woordelose

      gesprek, wissel gedagtes

      soos verstyfde marmer.

      By jou voete in ’n ou reissak:

      jou Nikon en ’n klein Christus

      toegedraai in blink sellofaan.

      Immer onderweg na die ver Vatikaan.

      PORTRET VAN MYSELF BY ’N LOERGAT

      Mutsuo Takahashi

      Here, wanneer sal dit gebeur?

      Hoe lank nog voor u besoek?

      Ek kniel hier op die smadelike vloer, wagtend;

      voor my prente van gevlerkte engele en heiliges.

      In die middel van die muur en versier

      met heilige inskripsies in silwer en goud

      ’n loergat: u stralende besoek –

      het die tyd daarvoor nog nie gekom nie?

      O dán sal ek voor u kniel,

      koorsig my lippe oopmaak, droog en gebars van dors,

      soos daardie skrikwekkende profeet gesê het,

      en my mond vul met u.

      U gewyde gulp sal gul oorvloei,

      reën in my oopgesperde oë, my mond,

      oor my kortgeskeerde kop met jong gryshare.

      In u weergalose medelye sal ek, soos een verkrag,

      my oë toemaak asof ek ly, en snak . . .

      Wanneer sal dit gebeur? Hoe lank nog voor u kom?

      Met dié woorde het die gesig soos ’n wynsak

      waaruit die wyn gelek het in plooie teruggesak.

      Met dié openbaring skaars verby,

      nog knielend voor die toilet,

      die muur bedek met banale graffiti,

      het van die ander kant deur die loergat

      in die middel van die muur

      ’n droë oog vurig teruggegluur.

      PARK

      Ná die storm

      staan die bome

      met krone oopgereën.

      Elke klank is nat

      en blink. Die wind ruik

      na kroonden en mos

      en


Скачать книгу