Bärner Mundart us Kanada. Ursula Thierwächter
ha?
S’erschte Mal isch eis vo de grössere Chind vo Haldimaa’s mit mer mitcho, aber später, hani de eifach aube dörfe d’Lyne abhänke und mit dr Rita chly ga loufe. Mir si nie wyt gange, es isch mir meh drum gange, sie als Gschpäänli by mir zha. Mängs hani däm Hund verzeut und aavertrout und är het geduldig zueglost, het mir ab und zue mit dr Zunge über d’Backe gschläcket. Es hets ou gää, dass ig ihre Pelz mit myne Träne gnetzt ha.
Wenn immer sie ä Müglichkeit het gha und niemer uf sie ufpasst het, isch d‘Rita bi üs Deheime uftoucht. My Muetter het de gäng gseit:„Dä Hund isch wieder da.“ De bin i use, ha se gflattiert, am Halsband gno und de si mir zäme i d’Sagi übere und i ha se i Zwinger zrügg bracht.
Angeri Meitschi i mym Alter, si ga Bébé goume, i bi mit de Hünd us dr ganze Nachbarschaft go loufe.
Das isch bis hüt e so blybe. I bi lieber mit myne Hünd ungerwägs, als mit de Lüt. Es dünkt mi gäng, es sigi eifacher mit de Vierbeiner uszcho.
Wie isch di Name?
My Name isch Ursula Bachmann, Tochter des Hermann Bachmann und der Elisabeth Bachmann, geborene Strelececk.
Won i de mit sächs Jahr bi ygschuelet worde, het my Pflegvater die zueständegi Lehrerin gfragt, göb sie nid - eifachheitshauber - dr Name vo ihne, de Pflegeltere, chönnti is Zügnis schrybe. Anschynend isch das kes Problem gsi und vo denn aa het es gheisse:
Ursula (Bachmann) Häni, des Erwin und der Emma Häni, Küehni, Chlammere (Pflegeeltern).
En offizielli Namesänderig han i nie gseh und isch ou nie gmacht worde. Mi Taufschyn isch uf Ursula Bachmann usgsteut gsi, aber alli myner Zügnis und Verträg, si ab mynere Schueuzyt uf Häni usgschteut worde. So bin ig als Ursula Häni dürs Läbe gange und niemer het je öppis gfragt. Der Heimatort Luzern, han i aber immer vo mim richtige Vater bhaute gha.
Mit zwänzgi han i ghürate. ä Walliser mit em Name Mattig.
Die Beziehig isch vo Aafang aa, zum Schytere verurteilt gsi und nach vierne Jahr, han i mi - zu mym Glück - chönne la scheide.
Vo jetz aa het es i myne Papier gheisse:
Ursula Bachmann, des Hermann Bachmann und Elisabeth Bachmann, Geborene Strelececk.
Namensänderung: Häni, des Erwin Häni und Emma Häni, geborene Kühni. geschiedene Mattig.
I ha de 1975 wieder ghürate und ou dr Name vo mym Maa aagno, Thierwächter. So heissen i no hüt, obschon i syt 2001 gschide bi.
Woni de d’Uswanderigspapier für nach Kanada usgfüllt ha, bin i scho chly in trouble gsi. Ke Mönsch het chönne nachevollzieh, wohär all die Näme. mit dene verschiedene Eltere chöme.
Vorallem han i äbe gar kener Papier gha, wo dä Wächsel vo Bachmann zu Häni beleit hätte.
Wo de dr Urs und i de ghürate hei, han i – sicherheitshauber – dr Name Thierwächter bhaute.
Öppe glych isch es mit dr Religion gsi. Als Chind het me mir verzeut, dass i z’Schüpfheim LU, imene Heim, by katholische Schwöschtere sigi gsi.
Touft worde bin i aber i dr Heiliggeischt Chile z’Bärn und die isch Evangelisch-Reformiert. Ig bi de ou z’Aarwange konfirmiert worde…natürlich uf e Name, Ursula Häni!
I mym ganze Läbe isch es chly so gsi, dass ig mängem Ort näbenabe gheit bi. Niene han i richtig drzue ghört, irgendwie isch eifach nüt normal gsi.
Und drum no grad äs angersch Byschpiel, wo die Theorie beleit: Früecher, wonis no nid besser gwüsst ha, da bin i by de Horoskop (ömu meischtens) eifach ä Steibock gsi, i ha am 20. 1. Geburtstag. Woni de i de 90ger Jahr z’Bärn, bym Roland Jakubowitz e Astrologie Uusbildig gmacht ha, het me de die Sach chly gneuer aagluegt und äbe professionell usgrächnet. Ab denn, bin i de plötzlich ä; uf Null Grad geborene Wassermaa gsi!
Isch jetz das nid wieder tüpisch? Nid mou im Horoskop, bin ig öppis Eidütigs. Nei, ä Null Grad Wassermaa! So nes laari faari Züüg muess es si!
So, jetz liseni grad z‘Trotz immer beidi Horoskop, das vom Steibock und das vom Wassermaa und das, wo mir de besser gfaut, das gilt de äbe für mi.
Jetz het das laari faari Horoskop plötzlich ganz en angeri Qualität, es laat mir nämlich d‘Wahl! ☺
Und immer wieder dä Troum
Wenn mir scho grad dranne si, muess i no öppis angers verzeue… Solang i mi zrügg ma bsinne, hani als chlyses Chind, immer wieder e Troum gha. I hane ganz genau chönne beschrybe, das het mir mys Muetti bestätiget. I dänke, won ig de i d’Schueu cho bi, hani mit däm Tröime ufghört. D‘Biuder und d’Gfüehl, wo ne begleitet hei, si dermasse intensiv gsi, dass i se aber nie vergässe ha.
I däm Troum hocken i hinger imene Planwage, wo vo Ross zoge wird. I bi da es chlyners Meitschi, mit länge Haar und länge Chleider. I gschpüre, wie dä Wage holperig und langsam sy Wäg nimmt. I luege hinger zum Wagen use und gseh no meh, vo dene Planwäge mit Ross. A üsem Wage het es Pfanne aaghänkt gha und süsch no Sache, wo ungerwägs nützlich si gsi.
Mir isch soooooo längwylig uf däm Wage… und do hört dä Troum uf, oder faat wieder vo vorne aa.
I erinnere mi, i ha dä Troum gäng und gäng wieder verzeut und myner Eltere hei sehrwahrschynlich ou nid gwüsst, was sie söue aafa, mit mir und myne nächtliche Wanderige. Vorallem, wohär hani die Biuder gha? Wie han i aues so genau chönne beschrybe? I däm Alter, won i dä Troum gha ha, hei mir no lang ke Fernseh gha und läse han i denn ou no nid chönne. Wohär si auso die Biuder i my Chopf cho?
Während myre Astrologie-Uusbildig, hei mir ou verschiedeni Gaschtredner gha, was immer sehr interessant isch gsi. Einisch, hei mir emene Vortrag über Rückfüehrige chönne zuelose, was mir sehr naachgangen isch. Zwar isch mir das Thema überhoupt nid neu gsi, aber für ne Sitzig, hätti mi bis denn nie aagmäldet. Ersch nach däm Vortrag, han i Kontakt zum ne Therapeut ufgno.
Der Uusschlag het komischerwys aber nid my Troum us de Chlychindertage gää, nei, es neuers Erläbnis, het mi i dr Zwüschezyt meh beschäftiget.
Im Summer 1994, bin i mit em Martin, mym Ex-Maa, mit em Camper nach Avignon gfahre. Dört, am Ufer vo dr Rhone, hei mir uf emne Campingplatz es paar Täg gwohnt. Wüu i gärn fotografiere, bin i mit dr Kamera die paar hundert Meter, bis as Ufer vom Fluss gange. I ha wöue äs paar Biuder vo dere bsundrige Brügg mache. Won i so am Ufer hocke und uf dä kaputt Pont d’Avignon abeluege, isch es mir ganz eländ worde, und i has’luter Wasser aafa gränne. Mys Härz het mir richtig wehtaa, i has chum ertreit. Da bin i ghocket und ha gschluchzet und ha nid gwüsst warum mi dä Aablick so härenimmt.
Und genau DAS, han i mit däm Therapeut wöue usefinde.
So bin i de uf Solothurn gfahre, für ne Rückfüehrig zmache. I bi sehr nervös gsi, ha Angscht gha, dass es bi mir villicht gar nid wird funkzioniere. Aber es het funktioniert und wie!
Uf mym Rückfüehrigstrip, hei mir de es paar intressanti Sache usegfunde.
So um 1640 ume, (i bi mir dört nid ganz sicher gsi,) bin i als Handelsreisender mit em Schiff ungerwägs gsi. Myni Familie, han i z‘Avignon zrügg gla. Wo häre die Reise mi gfüehrt hei, han i nid gnau chönne gseh, aber die Fahrte hei schynbar monatelang duuret.
Uf eire vo dene Reise isch üses Schiff, won i mitgreiset bi, ine Sturm cho und gsunke. Drby bin i ertrunke und ha myni Familie und Avignon nie meh gseh.
I mynere Seel aber, isch immer no s’Biud vo dr intakte Brügg und das myni Familie dört uf mi wartet, verankeret gsi. Die ganzi Tragik isch mir dört, am Ufer vo dr Rhone, no einisch presänt worde und i ha nid gwüsst wohäre, mit all dene Gfüehl. Die Truur, dä Verluscht vo myne Liebschte, all das hani de mit dere Rückfüehrig chönne verstaa, uflöse und loslaa.
Jetz weiss i ou, warum i nid gärn im Wasser bi, oder warum Bootfahre für mi nid luschtig