Antiamerica. T. K. Falco
haar handpalm. Eerder deze middag was ze bij haar lokale bankkantoor binnengewipt om haar stash voor noodgevallen op te halen. Uit het verborgen vakje in de haarborstel in haar appartement had ze de sleutel van een bankkluisje verwijderd. In de rechthoekige metalen doos zat alles wat ze nodig had om opnieuw te beginnen: Jessica's ID's en bankkaarten, extra geld, een burner, back-up laptop en USB-stick.
De bergplaats was oorspronkelijk bedoeld voor het geval dat er iets mis zou gaan met de politie of met een van haar klanten op de zwarte markt. Nu was het een middel om heimelijk berichten achter de rug van de FBI te kunnen versturen. De FCCU hield haar onder toezicht. Ze hadden spyware op haar laptop en iPhone geïnstalleerd, inclusief GPS-tracking. Dus geen privé e-mails, webbrowsing of telefoontjes met haar iPhone of laptop meer. Ze kon alleen privé communiceren via een burner, reservelaptop of door middel van direct persoonlijk contact.
Ze stak de burner in haar zak, en stopte de ID's, de pasjes en het geld in haar handtas. De back-up laptop liet ze in haar bruinleren plunjezak zakken. Voordat ze naar deze straathoek reed, had ze de computer geladen met een softwarepakket dat ze speciaal voor deze geheime ontmoeting had gekocht. De rest van de spullen uit de stash bewaarde ze in het handschoenenkastje. Ze stapte met de tassen in de hand uit haar zwarte Toyota Corolla.
Er stonden twee rijen auto's stil voor een rood stoplicht. Ze glipte ertussendoor om de straat over te steken, en onderzocht daarna de scène om haar heen. Typisch een doordeweekse nacht op South Beach. Het verkeer op Washington Avenue kroop gestaag voort. Nog geen drukte buiten bij de neonverlichte clubs en winkels. De weinige mensen op de trottoirs bemoeiden zich met hun eigen zaken.
Voor zover ze kon zien, was niemand van de FCCU haar gevolgd. Agent McBride had gezworen dat haar mensen haar altijd in de gaten zouden houden. Alanna wist niet of ze die belofte waar kon maken of dat het weer een van haar psychologische spelletjes betrof. Het was wel duidelijk dat de FCCU-agent haar helemaal niet vertrouwde. Daar bleef ze Alanna aan herinneren tot het moment dat ze werd afgezet bij haar appartementencomplex.
Gelukkig had de FBI haar woning in een veel betere staat achtergelaten dan die van Javier. Een voordeeltje van het werken als hun rat. Of ze het nu leuk vond of niet, hen gelukkig maken was nu haar fulltime job. Ze had berichten achtergelaten met vragen over Javier op zijn mobiele telefoon, bij zijn ouders, neven en vrienden. Dit, om de schijn op te houden dat ze zich aan haar deel van de afspraak hield.
Ze liep door tot aan het straatnaambordje en sloeg daarna de hoek om. Daar vertraagde ze haar tempo, bij het zien van een bord met felroze, krullende letters, die samen het woord Serendipity vormden. Het was vroeg in de avond. Er stond nog niemand buiten de club in de rij. De gespierde uitsmijter die voor de deur stond, streek met zijn linkerhand door zijn crew cut, en trok vervolgens zijn grijze jasje recht toen ze dichterbij kwam.
Alanna haalde Jessica's rijbewijs uit haar handtas. De gorilla rukte de ID uit haar hand. Hij hield de kaart tegen het neonlicht dat boven de ingang knipperde. Zijn ogen schoven heen en weer tussen de foto van het rijbewijs en haar gezicht. Hij kon staren wat hij wilde. Niemand zou het ooit als een vervalsing herkennen. Ze had het aangevraagd bij de RDW terwijl ze zich voordeed als de echte Jessica.
De bankrekeningen die ze op Jessica's naam had gezet, maakten gebruik van het sofinummer van een vijfjarig meisje. Het nummer was gestolen van hetzelfde bedrijf voor medische dossiers. Kredietagentschappen controleren de nummers niet. Alanna gebruikte de rekeningen niet om iemand anders op te lichten, dus ze hadden geen reden om achterdochtig te zijn. Wat het meisje betreft, het zou jaren duren voordat ze oud genoeg was om zich te bekommeren om haar kredietverleden.
De uitsmijter gaf het rijbewijs terug, opende de deur en liet haar binnen. Ze ving een blik op van de stoïcijnse uitdrukking op haar eigen gezicht in de spiegel aan de ingangsmuur. De kick van de opwinding van gisteren was nog slechts een vage herinnering. De nasleep was een toestand van emotionele verdoofdheid, die haar het gevoel gaf geïsoleerd te zijn van de rest van de wereld. De perfecte gemoedstoestand om in een shishabar rond te hangen.
De lounge binnenin baadde in paars licht. Rode fluwelen banken en zwarte tafels stonden aan weerszijden van een met een rode loper bekleed looppad, waarvan zich aan het einde de bar bevond. De eigenaar had gekozen voor een weelderige Euro vibe in plaats van het gebruikelijke Midden-Oosten decor, waardoor de bar populair was bij rijke buitenlandse toeristen, maar ook bij de Russische maffia.
Binnen was het leeg, met uitzondering van twee stelletjes die met een zilveren waterpijp aan een tafel links van haar zaten, en Natalya aan de bar. Hoe minder mensen hoe beter. Minder kans dat FCCU haar verrassen kon. Ze verplaatste Jessica's rijbewijs in haar handtas en nam er toen twee briefjes van twintig uit. Nadat ze de handtas in de plunjezak had gestopt, keek ze heimelijk naar haar rechter handpalm.
De aanblik van opgedroogd bloed veroorzaakte een lichte rilling. Alanna had het grootste deel van de middag met haar vingernagels in haar huid geprikt. Ze had een plan bedacht om haar beste vriend te manipuleren. Op zo´n lamme dag als vandaag was ze niet in staat om daadwerkelijk wroeging te voelen, dus nam ze genoegen met de door haar zelf aangebrachte variant. Terwijl ze naar de linkerkant van de bar liep, bewogen haar armen soepel heen en weer.
Natalya observeerde haar, ondertussen glazen op een dienblad plaatsend. Ze was midden dertig, maar ze zag er jong en goed genoeg uit om de laag uitgesneden zwarte jurk die ze droeg eer aan te kunnen doen. Het nieuwe, kortere, krullende, bruine kapsel paste prima bij haar leeftijd. Ze schepte ijs in een glas en vulde het met cola uit een frisdrankpistool. Ze was de laatste persoon op aarde die haar alcohol zou serveren. Niet dat Alanna ook maar aan één druppel behoefte had.
Natalya zette het glas met een vragend gezicht op de bar. “Je bent zo'n roekeloos meisje. Heb je mijn bericht om niet hierheen te komen soms niet gelezen?”
“Het is een noodgeval. Ik kan nergens anders terecht.”
Nathalya keek geanimeerd. “Wat als Bogdan hier komt en je ziet?”
“Jij zei dat hij hier zelden of nooit komt.”
“Hij komt af en toe nog wel eens langs. Zijn vrienden ook.”
Alanna nam een slok van het glas en veegde haar lippen af. “Ze weten niet dat ik hier ben. Zolang ze me niet zien, ben ik veilig.”
“Ik loog recht in zijn gezicht toen hij me laatst naar jou vroeg. Besef je wel in wat voor een moeilijke situatie je me nu plaatst?”
Alanna stak haar handen verontschuldigend in de lucht. “Het spijt me, maar ik maak het goed met je. Als je wilt, zal ik je vriendin weer bespioneren.”
“Ze is mijn vriendin niet meer.”
“Dat is maar goed ook. Weet je, je bent veel te goed voor haar. Als ze weer eens ruzie met je zoekt, laat je het me maar weten, dan zal ik de politie op haar afsturen.”
“Ik kan haar ook zonder jou wel aan. Je hebt niet nog een excuus nodig om in de problemen te komen.”
Alanna wees naar de gang links van de bar, die naar de VIP-ruimte leidde. “Is het goed als ik daarvan gebruik maak?”
Natalya rolde haar ogen. “Ja, maar uiterlijk tot negen uur.”
“Bedankt. Een vriend van mij kan hier elk moment zijn.”
“Denk eraan, geen minuut later. Mijn baas komt om een uur of tien. Als hij je daar ziet, zit ik flink in de shit. Hij is megastreng.”
“Hoezo streng? Je dealt recht onder zijn neus.”
Natalya liet beide handen op de bar rusten. “Hij weet het niet, omdat ik voorzichtig ben. Dat moet je ook eens proberen, voorzichtig zijn. Heb je het geld bij je?”
Alanna legde haar linkerhand op de bar. Natalya schoof haar een plastic zakje toe, in ruil voor de gevouwen biljetten. Ze stak het geld in haar zak, zonder de moeite te nemen om het te tellen. De recreatieve drugs waren bedoeld voor klanten die haar daar naar vroegen als ze aan het werk was. Alanna was niet meer een van de vaste klanten, maar ze stonden nog steeds klaar voor elkaar.
Alanna bracht haar in contact met goedkope leveranciers op Phantom Zone – de zwarte markt